Στο ποδόσφαιρο «πουλάει» η φαντασία, η ταχύτητα, το μπρίο, το αναπάντεχο, η ποιότητα, το κάτι παραπάνω. Το… λάτιν στοιχείο που συνηθίζουμε να λέμε. Πράγματα στα οποία διαχρονικά ποντάρει και ο ΑΡΗΣ. Τις περισσότερες φορές με επιτυχία, άλλες πάλι όχι.
Υπάρχουν όμως κι άλλες σχολές, που είναι «αναγκαίες» και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις μπορούν να προσφέρουν πολλά και πάνω απ’ όλα ουσία. Μιλάμε για την πειθαρχία, την απόλυτη προσήλωση στο τακτικό κομμάτι. Στοιχεία που μπορεί να μην… τραβούν τον κόσμο στα γήπεδα, αλλά πολλάκις έχουν αποδειχθεί κομβικής σημασίας και πάνω απ’ όλα ουσιαστικά.
Παραδοσιακά λοιπόν, τα (πολλά) τελευταία χρόνια ο ΑΡΗΣ, έβαζε σε προτεραιότητα το καλό ποδόσφαιρο, το επιθετικό, ποντάροντας στο ταλέντο και την ιδιοσυγκρασία ποδοσφαιριστών που προέρχονται από τέτοιες σχολές. Από πέρσι μπήκε σε μία διαδικασία να… τσεκάρει επιλογές και με αφρογαλλική παιδεία.
Εδώ και κάποιο διάστημα στο… κάδρο μπήκε και μία ακόμη σχολή, η οποία έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της στο διπλό των Κιτρινόμαυρων στην Κρήτη. Μιλάμε, σαφώς, για την γερμανική με εκφραστές της τους Λούκας Ρουπ και Βλάντιμιρ Νταρίντα. Ο πρώτος, Γερμανός γαρ, δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ο δεύτερος Τσέχος, αλλά… μια ζωή στην Μπουντεσλίγκα. Δεν χρειάζονται θριαμβολογίες και άκρατος ενθουσιασμός από μόλις μία εμφάνιση, ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως ο ΑΡΗΣ, έτσι όπως είναι δομημένος αυτή τη στιγμή, χρειάζεται τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των δύο συγκεκριμένων παικτών.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το μοντέλο αυτό θα είναι εκείνο πάνω στο οποίο θα βασιστεί η ομάδα στο μέλλον. Μπορώ να καταλάβω όμως, ότι οι Κιτρινόμαυροι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, βάζοντας και τέτοιου είδους στοιχεία στο παιχνίδι τους. Πολύ δε περισσότερο διανύοντας μία χρονιά με πολλά σκαμπανεβάσματα και… κυνηγητό.