Μία κυριαρχία και μία κυβίστηση… έτσι «φιλικά»

από Γιάννης Παντελίδης

Έπειτα από τέτοιου είδους ματς είναι να αρχίσεις να γράφεις και να μην τελειώνεις. Αγωνιστικά, εξωαγωνιστικά τα πάντα, Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συνοπτικός γίνεται για να μπορέσω να καταγράψω όλα όσα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.

Αρχίζοντας από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι δεν γίνεται να μην πανηγυρίσεις μια τέτοια τεράστια νίκη. Για τον τρόπο που ήρθε, που δείχνει και το στοιχείο που θα πρέπει να γίνει σήμα-κατατεθέν της φετινής χρόνιας. Να παλεύεις όλα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος, ακόμη κι όταν κάτι πάει στραβά. Σαν χθες δηλαδή. Από το πουθενά και άδικα και ΑΡΗΣ βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ σ’ ένα ματς που φαινόταν να το ελέγχει και η πραγματικότητα είναι αυτή. Ότι σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν έχασε τον έλεγχο. Δεν είχε τον τρόπο όμως να απειλήσει, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο.

Προφανώς και σε αυτό συνέβαλε το γεγονός το ότι η μεσαία γραμμή του είχε δύο πρόσωπα, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπαιζαν μαζί. Έγινε όμως κι έπρεπε η ομάδα να διαχειριστεί την απουσία του Ντουκουρέ. Ο ΑΡΗΣ και 45 λεπτά ναι μεν ήταν συμπαθητικός, αλλά όχι στο σημείο να γίνει κυρίαρχος και απειλητικός. Κάτι εντελώς διαφορετικό με το δεύτερο ημίχρονο, όπου είδαμε ένα σύνολο, με το «μαχαίρι στα δόντια» όπως λένε. Κομβικής σημασίας ήταν η αλλαγή του Γκρέι με τον Λουίς Πάλμα. Ρίσκο μεν, διότι αποχώρησε ο μοναδικός καθαρόαιμος φορ του ρόστερ, ωστόσο δε βγήκε.

Και σε αυτό θα πρέπει να δοθούν τα απαραίτητα credits στον Άλαν Πάρντιου, που το διάβασε σωστά. Διαπίστωσε το πρόβλημα στα στόπερ του Ολυμπιακού και έβαλε τον Πάλμα να κάνει αυτό που ο Γκρέι δεν μπορούσε. Να πιέσει ψηλά και να τρέξει με διάρκεια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, από τη μία να βγουν όλες οι αδυναμίες της άμυνας του Ολυμπιακού και από την άλλη να βρει χώρους ο Μάνου Γκαρθία για να «δημιουργήσει» πράγματα στην επίθεση. Σίγουρα δεν θα κρίνουμε από τώρα τον Πάρντιου, ούτε θα τον κατακρίνουμε, ούτε θα τον αποθεώσουμε, αλλά αυτή τη κίνηση, που ήταν κομβικής σημασία, επαναλαμβάνω, θα πρέπει να του τη δώσουμε.

Χθες στο «Κλεάνθης Βικελίδης» αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Κέρδισε η καλύτερη ομάδα, εκείνη που είχε πλάνο και στόχευση, αλλά και συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία. Ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο και το πήρε. Παρεμπιπτόντως, δε γίνεται να μη τονιστεί η, σχεδόν, συγκινητική παρουσία των Νταμπό και Ντιόπ, που αν και στο πρώτο ημίχρονο ήταν μέτριοι, στο δεύτερο έκαναν πραγματικά ένα σπουδαίο παιχνίδι. Κι ελπίζουμε να συνεχίσουν έτσι.

Πάμε τώρα σε κάτι άλλο. Διανύσαμε την εβδομάδα κατά την οποία είτε ο ΑΡΗΣ θα έδινε το ματς στον Ολυμπιακό γιατί το χρειαζόταν, είτε ο Ολυμπιακός θα το έδινε στον ΑΡΗ για τους δικούς του λόγους. Γραφικές ατάκες του στιλ «βάλτε ένα σπίτι» ακούστηκαν κατά κόρον στα ραδιόφωνα και γράφτηκαν από τους καναπεδάτους στα social media. Αυτούς ντε, που γύρω στις δέκα παρά, χθες το βράδυ επέστρεψαν στις τρύπες τους. Η απόλυτη απάντηση σε μια χυδαία προπαγάνδα που έχει ποτίσει δηλητήριο σε έναν ολόκληρο λαό. Ντροπή και ξεφτίλα. Αλλά πουθενά η ευθιξία έστω και για μία συγγνώμη.

Ο ΑΡΗΣ μια ζωή ήταν αυτό το πράγμα. Πολλές φορές δεν πήρε ό,τι άξιζε είτε λόγο ατυχίας είτε εξαιτίας αδικίας. Αυτό δεν αρέσει σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον που έχει μάθει αλλιώς. Που όταν δεν είσαι με μας είσαι με τους άλλους. Δεν είναι έτσι όμως. Κι ας το χωνέψουν όλοι

Συγγνώμη για το σεντόνι, αλλά πιστέψτε με θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα. Να μην κουράζω όμως.

ΥΓ: Να μην τσιμπήσετε ξανά από την επόμενη κουταμάρα που θα μοιράσει το Υπουργείο Προπαγάνδας.

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X