Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, δυστυχώς, η ιστορία δεν έγραψε αυτό που θέλαμε και πιστεύαμε.
Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, δυστυχώς, η ιστορία έγραψε για ακόμη μια φορά, έναν άδοξο και πρόωρο αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ο ΑΡΗΣ κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αποκλειστεί από μια ομάδα, η οποία σε ένα ολόκληρο παιχνίδι έκανε όλο κι όλο μια τελική προσπάθεια στην οποία πέτυχε το γκολ της πρόκρισης και η αγωνιστική της εικόνα και συμπεριφορά, θύμιζε μια μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, με το γνώριμο παιχνίδι της σκοπιμότητας και των καθυστερήσεων.
Είναι ξεκάθαρο οτι ο ΑΡΗΣ υπερεκτίμησε την αντίπαλο του και από οτι φάνηκε, τη σεβάστηκε παραπάνω από όσο έπρεπε…
Ήταν και αυτό ένα δείγμα γραφής, για το πόσο αδιάβαστος και απροετοίμαστος πήγε σε αυτή τη σειρά αγώνων.
Δεν θέλω να μειώσω την επιτυχία των Ισραηλινών.
Πέτυχαν αυτό που θέλανε.
Ήταν φανερά πιο διαβασμένοι, ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι, ήξεραν τι ακριβώς ζητούσαν και τι έπρεπε να κάνουν για να το πετύχουν.
Συν όλα αυτά, είχαν και την τύχη.
Όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν καλύτερη ομάδα από τη δική μας.
Εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα λάθη μας και πέρασε στην επόμενη φάση.
Γιατί την πρόκριση δεν την κέρδισε η Μακαμπί, αλλά την έχασε ο ΑΡΗΣ.
Την έχασε ο ΑΡΗΣ από τα λάθη του προπονητή του, αλλά και των ποδοσφαιριστών του.
Ο Ερμάν Μπούργος, είναι γεγονός οτι έκανε λάθη και στα δύο παιχνίδια.
Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά…
Ούτε τα βλέπουμε όλα “μέλι-γάλα”, ούτε “θα κάνουμε τα παγόνια” όταν βλέπουμε κάτι λάθος.
Υπήρξαν σοβαρά λάθη στο στήσιμο της ομάδας, αλλά και στη διαχείριση που έγινε στη διάρκεια των αγώνων, τόσο στο Τελ Αβίβ, όσο και στον επαναληπτικό της Θεσσαλονίκης.
Σοβαρά λάθη έκαναν και οι ποδοσφαιριστές μας.
Άλλωστε και τα τρία γκολ που πέτυχε η Μακαμπι, ήταν προερχόμενα από δικά μας λάθη, από δικές μας κακές επιλογές, από δικές μας ολιγωρίες και επιπόλαιες αντιδράσεις.
Ούτε καλύτερη ομάδα ήταν η Μακάμπι, ούτε ήταν ένα μεγαθήριο, που μας σφυροκόπησε και δεν μας άφησε να πάρουμε ανάσα.
Το οτι σήμερα Σάββατο 13 Αυγούστου δε ζούμε σε ρυθμούς Νις και να ετοιμαζόμαστε για τον πρώτο αγώνα στο Χαριλάου, είναι αποκλειστικά και μόνο δική μας ευθύνη.
Για ακόμη μια χρονιά, χάθηκε πρόωρα ο ένας από τους τρεις στόχους κι όταν χάνεται ένας στόχος, η ευθύνη ανήκει σε όλους.
Είτε λέγεσαι Καρυπίδης και διοικητικό επιτελείο, είτε λέγεσαι Μπούργος και τεχνικό επιτελείο, είτε λέγεσαι ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Η ομάδα για μια σειρά από λόγους και αιτίες, δεν ήταν έτοιμη και το πλήρωσε με τον αποκλεισμό.
Όπως και να χει όμως, προχωράμε.
Προχωράμε και συνεχίζουμε.
Βαδίζουμε ήδη την επόμενη μέρα, για την οποία τα είπαμε.
Τα είπαμε και τα τονίσαμε τις ημέρες πριν τον αγώνα.
“Αν χτύπα ξύλο, για κάποιο λόγο δεν τα καταφέρουμε να προκριθούμε, να μην ξεχνάτε ΠΟΤΕ οτι ΠΑΝΤΑ υπάρχει και η επόμενη μέρα. ΠΟΤΕ να μην ξεχνάτε οτι δεν τελειώνει η ζωή με το σφύριγμα της λήξης. Ο ΑΡΗΣ υπήρχε πριν τον αγώνα, θα υπάρχει και μετά τον αγώνα. Ο ΑΡΗΣ υπήρχε πριν από εμάς, θα υπάρχει και μετά από εμάς…”
Ναι ήταν μεγάλη στεναχώρια να μην μπορέσουμε να πάρουμε την πρόκριση.
“Φαρμακωθήκαμε”…
25.000 κόσμος γέμισε ασφυκτικά το “Κλέανθης Βικελίδης” στις 11 Αυγούστου και για ακόμη μια φορά, κατέθεσε τη ψυχή του, έδωσε το δικό του τιτάνιο αγώνα από το μετερίζι του, παραδίδοντας μαθήματα αγάπης και συμπαράστασης στην αγαπημένη του ομάδα.
Κι αυτό ήταν το σπουδαιότερο credit που έβγαλε ο προχθεσινός αγώνας.
Αυτή η φοβερή παρακαταθήκη για το μέλλον και τη συνέχεια της χρονιάς.
Μιας χρονιάς που θα επικεντρωθεί πλέον στους εγχώριους στόχους και στη διεκδίκηση τους.
Ποιοι είναι ή ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι στόχοι;
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πω και θα ορίσω ποιοι είναι οι στόχοι του φετινού ΑΡΗ.
Αν μου ζητήσει κάποιος τη δική μου γνώμη, θα του απαντήσω ευθέως και στα ίσα: ο στόχος του ΑΡΗ είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Τόσο απλά.
Ο στόχος του ΑΡΗ, δεν είναι απλά και μόνο η διατήρηση των κεκτημένων, δηλαδή της 3ης θέσης, αλλά σαφέστατα και το κάτι παραπάνω.
Ο ΑΡΗΣ πρέπει να προχωρήσει.
Για να προχωρήσουμε όμως και κυρίως για να βγάλει η χρονιά κάτι δυνατό και σπουδαιότερο από οτι έβγαζε τα τελευταία χρόνια, πρέπει να γίνει σοβαρή αυτοκριτική και να μελετηθούν όλα αυτά τα λάθη που έγιναν, σε όποιο επίπεδο έγιναν και από όποιους έγιναν…
Πρέπει να δούμε τι έφταιξε κι έγιναν αυτά τα λάθη.
Πρέπει να αναλυθούν οι αιτίες από τις οποίες προέκυψαν αυτά τα λάθη.
Πρέπει να προλάβουμε το ενδεχόμενο να μην ξαναγίνουν αυτά τα λάθη.
Ας γίνουν λοιπόν οι απαραίτητες κινήσεις και ενέργειες που απαιτούνται!