Όπως τα έφεραν οι καταστάσεις (φυσικά και ο ΑΡΗΣ με τα λάθη του, αλλά και το κυνηγητό που δέχθηκε), ο τελευταίος στόχος της σεζόν θα κριθεί σε ένα παιχνίδι. Το σημερινό στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Μπαίνεις το κερδίζεις και όλα καλά. Τελειώνει μια χαμόγελα μια περίεργη σεζόν, που άρχισε με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Μία (ακόμη) χρονιά που κυνηγήθηκες αλύπητα. Που σε έβαζαν να παίζεις με -6. Έκανες βέβαια κι εσύ τις στραβές σου. Θα μπορούσες να έχεις μια πιο εύκολη ζωή.
Κι όμως πάλι τα κατάφερες κι έφτασες σε αυτό το σημείο. Το ευρωπαϊκό εισιτήριο είναι καθαρά στα πόδια σου. Δεν πρέπει να το χάσεις. Οι συνθήκες είναι ιδανικές. Ψυχολογία ανεβασμένη, το πιο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ελλάδας θα είναι «καμίνι». Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κρατήσεις την… καρδάρα με το γάλα και να φροντίσεις να μη χυθεί ούτε σταγόνα.
Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Ο αντίπαλος δεν θα έρθει να κάτσει με σταυρωμένα χέρια και ο νοών νοείτο. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται καθαρό μυαλό. Σωστή αντίδραση και μακριά από τις κακοτοπιές. Ίσως χρειαστούν και οι καθυστερήσεις για να έρθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Όπως άλλωστε έγινε στην… βραδιά του Άλκη με τον Σάκιτς να «ντύνεται» Ανρί και να κάνει το πλασέ της ζωής του.
Ο ΑΡΗΣ με ισοπαλία δε χάνεται. Όχι όμως. Αυτή η σκέψη πρέπει να βγει από το μυαλό. Δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα. μόνο η νίκη. Αν δεν έρθει βλέπουμε…