Μέσα σε τρεις μέρες το τεντωμένο σχοινί μετατράπηκε σε σανίδα και μάλιστα αρκετά σταθερή, πάνω στην οποία πατάει πλέον ο ΑΡΗΣ για την ευρωπαϊκή του έξοδο.
Προφανώς και οι 72 ώρες ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ δεν ήταν αρκετές για να γίνει τόση δουλειά ώστε η ομάδα να αλλάξει δραστικά προς το καλύτερο. Απλά το είδαν… αλλιώς οι παίκτες, όπως και ο Μπούργος.
Η αλλαγή συστήματος σε 4-2-3-1 φάνηκε ότι επηρέασε τον ΑΡΗ προς το καλύτερο. Η ομάδα έγινε ξανά πιο compact μέσα στο γήπεδο και έδειχνε ξεκάθαρο τακτικό πλάνο, από το οποίο δεν παρέκκλινε.
Ο ΑΡΗΣ μοίρασε τα διαστήματα που πίεζε στα 3/4 ή περίμενε στο μισό γήπεδο. Ο Μαντσίνι επέστρεψε στη φυσική του θέση, ο Καμαρά έπαιξε ναι μεν ως μονόφς φορ αλλά με τον Μπερτόγλιο να… κουμπώνει καλά ως παρτενέρ του, τη στιγμή που η ομάδα εξαφάνισε ως σύνολο όλα την όποια επιθετική δράση έψαχνε ο αντίπαλος.
Ουσιαστικά έγιναν τα αυτονότητα, πάνω στα οποία ο Μπούργος… έχτισε τα πρώτα του αποτελέσματα στον ΑΡΗ, έχοντας παράλληλα και ένα σύνολο παικτών που αντέδρασε μετά την κάκιστη εικόνα κόντρα στον Ολυμπιακό, με τη συμπεριφορά και την αντίδραση που έβγαλαν να είναι καταλυτική ώστε ο ΑΡΗΣ να φύγει όχι απλά νικητής από την Τούμπα αλλά με εικόνα ανωτερότητας.