Το ποδαρικό για το 2022 δεν ήταν το καλύτερο δυνατό…
Ήττα στην Αθήνα από τον Παναθηναικό, με μια εμφάνιση η οποία προβλημάτισε και έφερε δυσαρέσκεια.
Ουσιαστικά ζήσαμε ένα déjà vu της περσινής χρονιάς.
Όπως είχε συμβεί και πέρσι, με την επανέναρξη της αγωνιστικής δράσης μετά τη διακοπή, αυτή τη φορά με μια μέρα διαφορά (πέρσι 4, φέτος 5 Ιανουαρίου), αλλά με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα (ήττα με 2-0 εκτός έδρας).
Πέρσι ήταν ο βούρκος της Λαμίας, με εκείνες τις πρωτοφανείς και απαράδεκτες συνθήκες που είχε διεξαχθεί ο αγώνας, θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών.
Φέτος ήταν ο αποδεκατισμός της ομάδας μας ελέω Covid 19, με τη διοργανώτρια Superleague να δίνει το ΟΚ στη διεξαγωγή του παιχνιδιού, αναγκάζοντας τον ΑΡΗ να αγωνιστεί χωρίς πέντε βασικούς του ποδοσφαιριστές.
Η ίδια η διοργανώτρια βέβαια, η οποία πλέον, σκέφτεται πολύ σοβαρά την διακοπή των πρωταθλημάτων…
Πάμε στο αγωνιστικό κομμάτι.
Τι να πεις και τι να γράψεις…
Τι να πεις όταν βλέπεις μια ομάδα να αγωνίζεται χωρίς τον βασικό και αναντικατάστατο κεντρικό αμυντικό της (Φαμπιάνο), χωρίς τους τρεις (επίσης βασικούς και αναντικατάστατους) ποδοσφαιριστές που συγκροτούν την μεσοεπιθετική γραμμή πυρός (Γκάμα, Γκαρσία, Μαντσίνι) και βέβαια, χωρίς έναν κεντρικό μέσο, ο οποίος δίνει λύσεις και σχεδόν πάντα χρησιμοποιείται από τον προπονητή, είτε ως αλλαγή, είτε ως βασικός (Ματίγια).
Ασφαλώς και δεν αποτελούν δικαιολογία για την εμφάνιση της ομάδας, οι πολλές και σημαντικές απουσίες, είναι όμως ένα δεδομένο το οποίο οφείλουμε να το λαμβάνουμε στα υπ όψη μας, πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε κρίση.
Εννοείται ότι δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογία, για αυτή την μετριότατη αγωνιστική παρουσία που είχε η ομάδα.
Ένας ΑΡΗΣ χωρίς φαντασία και σπιρτάδα στο παιχνίδι του, με πολύ προβληματική παρουσία στο μεσοεπιθετικό κομμάτι και γενικά στη δημιουργία.
Ένας ΑΡΗΣ με πολλά λάθη και σημαντικά κενά στην αμυντικά λειτουργία.
Με μια υποτονική αγωνιστικότητα, από μια ομάδα που μπήκε χωρίς νεύρο, χωρίς αποφασιστικότητα και η οποία σε κανένα σημείο του αγώνα, δεν μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη.
Το ζητούμενο σε αυτόν τον αγώνα και ειδικά με τις συνθήκες έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί, ήταν να δούμε μια ομάδα που θα μπει στον αγωνιστικό χώρο, θα βγάλει ψυχή και αρχικά, θα παίξει καλή άμυνα και θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της, για να μην δεχθεί γκολ.
Δεν το είδαμε.
Οι αντίπαλοι πήραν προβάδισμα, με ένα γκολ που τους δώσαμε «δώρο» κυριολεκτικά.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι στη φάση του πρώτου γκολ, ο σκόρερ του αντιπάλου, βρίσκεται μόνος του μέσα στη περιοχή μας, ενώ σε ακτίνα λίγων μέτρων έχουμε τέσσερις ποδοσφαιριστές μας.
Εγκληματικό λάθος.
Από κει και πέρα, με αυτό το γκολ στο πρώτο τέταρτο του αγώνα, το παιχνίδι ήρθε στα μέτρα του γηπεδούχου.
Στη συνέχεια, όποια φάση έκανε ο Παναθηναικός, ήταν με αντεπιθέσεις, την ώρα που ο ΑΡΗΣ βγήκε μπροστά να ισοφαρίσει.
Ένας ΑΡΗΣ ο οποίος βέβαια ήταν άτυχος γιατί όλα θα ήταν εντελώς διαφορετικά, εάν σε εκείνο το χρονικό σημείο (42ο λεπτό) η φάση με το δοκάρι του Μπεναλουάν γίνονταν γκολ…
Στην επανάληψη οι γηπεδούχοι, έπαιξαν το παιχνίδι των αντεπιθέσεων και σε μια από αυτές πέτυχαν (με αρκετή τύχη) το δεύτερο γκολ.
Δεν είδα κάτι το συγκλονιστικό, ούτε είδα το «εκπληκτικό ποδόσφαιρο» που είδαν οι ρεπόρτερ της αθηναικής ομάδας και από τη Τετάρτη μας έχουν ζαλίσει με «τον Π.Α.Ο. που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο…» και μπλα μπλα μπλα…
Έβαλαν ένα γκολ, από ένα τεράστιο λάθος της άμυνας μας, είχαν ένα δοκάρι με ένα κατά-λάθος σουτ σε αντεπίθεση και έβαλαν το δεύτερο τέρμα στο 83ο λεπτό (επίσης) με αντεπίθεση και τη βοήθεια της τύχης.
Αυτή ήταν η ανάγνωση του αγώνα.
Έκανε κάποιες φάσεις ο Παναθηναικός, αλλά μέχρι εκεί.
Μην τρελαθούμε.
Είναι δεδομένο ότι το ματς θα είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη, αν θα αγωνιζόμασταν πλήρεις.
Είναι δεδομένο επίσης, ότι με αυτούς δεν τελειώσαμε…
Θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε…
Κι εκεί θα δούμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».
Απλά προσωπικά τα έχω με τη δική μας την ομάδα και την εικόνα που έβγαλε.
Καμία σχέση με τον ΑΡΗ που έχουμε θαυμάσει.
Ξέρουμε πολύ καλά ποιες είναι οι δυνατότητες της ομάδας και των ποδοσφαιριστών μας.
Ξέρουμε πολύ καλά, ποια είναι η εικόνα που μας έχουν δείξει σαν σύνολο.
Κρίμα γιατί προσωπικά πίστευα ότι θα δούμε μια ομάδα που θα δώσει μάχη, που θα πέφτει πρώτη στη μπάλα και θα βγάλει αγωνιστικό πάθος και ψυχή.
Θα σταθώ όμως και σε ένα ακόμη πολύ σημαντικό στοιχείο, το οποίο αναδείχθηκε ακόμη περισσότερο στον συγκεκριμένο αγώνα.
Οι απουσίες που είχαμε, λόγω covid 19, αλλά και λόγω Copa Africa, έδειξαν ότι η ενίσχυση της ομάδας, δεν είναι απλά απαραίτητη, αλλά επιβεβλημένη.
Έτσι κι αλλιώς, το λέμε, το γράφουμε, το τονίζουμε και το επισημαίνουμε, ότι οι απαιτήσεις που υπάρχουν και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις που έρχονται, κάνουν την ανάγκη για ενίσχυση επιτακτική.
Ασφαλώς και έχουμε μια εξαιρετική ομάδα.
Έχουμε ένα πολύ καλό σύνολο, το οποίο μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια και να βρίσκεται μέσα στις 3-4 κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος, αν δεν τρώει αυτό το ανελέητο κυνηγητό από το σύστημα της ψευτοεξυγίανσης, με πισώπλατες μαχαιριές, με αδικίες και με σκανδαλώδεις τιμωρίες.
Ωστόσο, αν θέλουμε να εδραιωθούμε μέσα στις ομάδες της πρώτης γραμμής και να παρουσιάζουμε μια σταθερή εικόνα, χωρίς σκαμπανεβάσματα και χωρίς να μας επηρεάζουν απουσίες και προβλήματα, τότε είναι επιβεβλημένο να ενισχυθούμε και να δυναμώσουμε.
Το έχουμε πει και θα το ξαναπώ και σήμερα.
Ο πόλεμος δεν τελειώνει με μια μάχη.
Είτε αυτή είναι νικηφόρα, είτε όχι.
Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Και συνεχίζεται με μάχες σε πολλά μέτωπα…
Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.
Ξεκινάω από το τελευταίο.
Αυτό που έχει να κάνει με τη μάχη της ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ και της επιστροφής των έξι κλεμμένων βαθμών.
Αυτούς που τους έχουμε κερδίσει μέσα στο γήπεδο και μας φέρνουν αυτή τη στιγμή στη τέταρτη θέση του πίνακα με 27 βαθμούς.
Ο ΑΡΗΣ πρέπει να πάρει πίσω τους έξι βαθμούς.
Ο αγώνας τώρα πρέπει να δυναμώσει, να σκληρύνει και να είναι ανένδοτος.
Μέχρι να δικαιωθούμε.
Είτε από το CAS, είτε μέσω της διαδικασίας της αναψηλάφησης.
Όσον αφορά το αγωνιστικό μέτωπο, έχουμε μπροστά μας πρωτάθλημα και κύπελλο.
Στο κύπελλο υπάρχουν οι δύο αγώνες με τη Λαμία, στους οποίους με πολύ προσοχή και πάνω από όλα με σοβαρότητα, θα πρέπει να δώσουμε τις μάχες και να πάρουμε το εισιτήριο της πρόκρισης για την επόμενη φάση.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση η πρόκριση κι ορισμένοι καλό θα είναι να ηρεμήσετε και να αφήστε τους τελικούς και τις κούπες και τις διάφορες μπούρδες που ακούω για «εύκολες κληρώσεις» και τέτοιες χαζομάρες.
Μέχρι τον τελικό και τις κούπες έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Πρώτα από όλα έχουμε να δώσουμε τις μάχες μας με τη Λαμία και μετά, βλέπουμε.
Πάμε στο πρωτάθλημα.
Εκεί έχουμε ακόμη δέκα αγώνες, μέχρι τη λήξη της κανονικής διάρκειας αρχικά.
Τα Play off ακολουθούν.
Πρώτα από όλα, θα πρέπει η ομάδα να μελετήσει τον αγώνα στη Λεωφόρο, να καταγραφούν και να αναλυθούν τα λάθη που έγιναν καθώς και όλα αυτά που οδήγησαν στην ήττα.
ΣΟΒΑΡΗ μελέτη, γιατί είπαμε.
Την συγκεκριμένη ομάδα, θα την βρούμε μπροστά μας αρκετές φορές…
Θα έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε στα μάτια και αυτή τη φορά με την κίτρινη φανέλα και με τον θεό του πολέμου στο στήθος, κι όχι με αυτή τη φορεσιά που είχαμε στη Λεωφόρο…
Από κει και πέρα, ο Άκης Μάντζιος και οι ποδοσφαιριστές είναι υποχρεωμένοι να αφήσουν το συγκεκριμένο παιχνίδι στην άκρη και να προχωρήσουν.
Πρέπει και επιβάλλεται να κάνουν ένα σερί νικών.
Σε πρώτη φάση θα πρέπει να σταθούμε στον Ιανουάριο.
Υπό κανονικές συνθήκες και αν δεν υπάρξει κάποια εξέλιξη λόγω κορωνοιού, μέχρι τέλη του μήνα, ο ΑΡΗΣ έχει να δώσει έξι πολύ σημαντικούς και κρίσιμους αγώνες.
Αναλυτικά έχουμε:
ΑΡΗΣ-Ατρόμητος
Απόλλων-ΑΡΗΣ
ΑΡΗΣ-Λαμία (κύπελλο)
ΑΡΗΣ-Λαμία (πρωτάθλημα)
Λαμία-ΑΡΗΣ (κύπελλο)
Παναιτωλικός-ΑΡΗΣ (πρωτάθλημα)
Έξι αγώνες, στους οποίους ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να έχει σαν στόχο τίποτα άλλο εκτός από τις ισάριθμες νίκες.
Μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου λοιπόν, ο ΑΡΗΣ, μπορεί και πρέπει να έχει προσθέσει δώδεκα βαθμούς στο ενεργητικό του και παράλληλα να έχει πάρει το εισιτήριο της πρόκρισης στους ημιτελικούς.
Θα πρέπει να καταλάβουν ΟΛΟΙ, ότι ο Ιανουάριος θα κρίνει τη χρονιά σε μεγάλο βαθμό.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για γκέλες και για απώλειες.
Ο κάθε αγώνας είναι κρίσιμος και καθοριστικός.
Το κάθε αγωνιστικό 90λεπτο, θα μας οδηγεί ακόμη πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων, οι οποίοι είναι ξεκάθαροι:
– Play off και ευρωπαικό εισιτήριο
– πρόκριση στον τελικό και κατάκτηση του κυπέλλου.