Αν στο ξεκίνημα της χρονιάς και ειδικά στις ημέρες που ακολούθησαν της ήττας και του αποκλεισμού από την Κοβαλίβκα, έλεγες στους Αρειανούς, ότι στο τελείωμα της, ο ΑΡΗΣ, όχι μόνο θα πάρει το ένα από τα τρία ευρωπαικά εισιτήρια, αλλά θα τερματίσει στη 3η θέση της τελικής βαθμολογίας, πιστεύω θα σου έριχνε το μπινελίκι της ζωής σου…
Πανικός.
Ο Σύλλογος ήταν άνω κάτω.
Θυμάμαι, την επόμενη μέρα της τραγικής βραδιάς του αποκλεισμού, ήμουν φιλοξενούμενος στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και στην εκπομπή «Εφαρμογή: Θεσσαλονίκη» με τον Δημήτρη Συρμάτση και μέσα στην απέλπιδα προσπάθεια μου να προσπαθήσω να διαχειριστώ την κρίση και να αρθρώσω μια (όσο γίνεται) ψύχραιμη ρητορική είχα πει :
«Η χρονιά δεν τελείωσε χθες. Αυτό που τελείωσε χθες είναι το ευρωπαικό όνειρο. Πρέπει να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να διαχειριστούμε την κρίση και να προχωρήσουμε. Μπροστά μας έχουμε δυο στόχους ακόμη. Δηλαδή αν στο τέλος της χρονιάς πάρουμε το κύπελλο, ή αν δεν πάρουμε το κύπελλο, αλλά πάρουμε τη 3η θέση και το ένα ευρωπαικό εισιτήριο, θα είναι πετυχημένη ή αποτυχημένη η χρονιά…».
Εννιά μήνες πριν…
Ακούγεται προφητικό, αλλά θα σας μιλήσω πολύ έντιμα και ειλικρινέστατα και θα σας πω, ότι δεν το πίστευα, αυτό που έλεγα.
Ξεκάθαρα μιλάω.
Με ξέρετε.
Το είχα πει τότε, πάνω στη ροή του λόγου, απλά σαν ένα παράδειγμα για το πώς θα πρέπει να κρίνουμε και να αξιολογούμε μια χρονιά, για το αν είναι επιτυχημένη ή όχι.
Η ομάδα τελικά βγήκε στη 3η θέση!
Προχθές, που φιλοξενήθηκα και πάλι στην εκπομπή του Δημήτρη για μια αποτίμηση της χρονιάς, φυσικά και το θυμηθήκαμε!
Το υπενθυμίζω, γιατί έτσι ήταν το ξεκίνημα της χρονιάς…
Να μην τα ξεχνάμε.
Υπήρχε μια γενική δυσπιστία για την ομάδα και τις δυνατότητες της, η οποία γίνονταν ακόμη μεγαλύτερη, με την επιλογή του Θόδωρου Καρυπίδη να πάρει τον Άκη Μάντζιο στη θέση του Ένινγκ.
Όλοι ήμασταν «κουμπωμένοι» και επιφυλακτικοί.
Θυμάμαι έγραφα στα ΠΙΠΕΡΑΤΑ, στο σχόλιο μου για το πώς διαμορφώνεται η επόμενη μέρα στο ποδοσφαιρικό ΑΡΗ και φυσικά για την επιλογή Μάντζιου :
«Θα είμαι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ χαρούμενος, αν διαψευστώ και καταφέρουμε να το πετύχουμε με τον Άκη τον Μάντζιο.
Τον εκτιμώ τον Άκη, τον γνωρίζω προσωπικά από το 1998 όταν τον είχαμε στην ομάδα μας και τον σέβομαι τόσο σαν παίκτη, όσο και σαν προπονητή.
Αλλά δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη λύση, αυτή τη στιγμή.
Όπως και να χει είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ η στήριξη μου στον Άκη τον Μάντζιο, είναι ο προπονητής του ΑΡΗ, είναι ξανά στην οικογένεια μας και εννοείται ότι θέλουμε περισσότερο κι από αυτόν, να πετύχει και να δώσει στην ομάδα όλα αυτά που ελπίζουμε και προσδοκούμε…»
Τα έγραφα αυτά, γιατί η διαχρονική μου άποψη και θέση στο θέμα προπονητής, ήταν ότι για να φτιάξεις μια μεγάλη ομάδα, έτσι όπως τη θέλουμε και την ονειρευόμαστε, πρέπει:
Πρώτον, να μην αλλάζουμε κάθε τρεις και λίγο προπονητές.
Δεύτερον, να εμπιστευθούμε έναν προπονητή, να επενδύσουμε πάνω στην αγωνιστική του φιλοσοφία και την ποδοσφαιρική του οπτική και το κυριότερο να τον στηρίξουμε μέχρι τέλους.
Τρίτον, αυτός ο προπονητής να είναι ξένος, να είναι καταξιωμένος, να είναι προσωπικότητα και να εμπνεύσει την ομάδα και τον κόσμο.
Αυτά πίστευα, αυτά έγραφα, αυτά έλεγα.
Αδιαπραγμάτευτη θα ήταν η στήριξη στο πρόσωπο του Μάντζιου και φυσικά, αυτό που ήθελα και προσδοκούσα, ήταν να πετύχει.
Ήθελα να γίνει πρώτος μάγκας και να μας κάνει όλους, «να καταπιούμε τις γλώσσες μας».
Αυτό έκανε ο Άκης Μάντζιος.
Μας έκανε να τον χειροκροτήσουμε και να τον παραδεχθούμε, καθώς η παρουσία του στον ΑΡΗ, κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη και έδειξε ξεκάθαρα, ότι είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες τεχνικούς.
Πήρε έναν ΑΡΗ, σκορπισμένο και με τη ψυχολογία στα τάρταρα και τον έφτιαξε ΟΜΑΔΑ.
Μια ομάδα που έπαιξε ωραία μπάλα κι έκανε εχθρούς και φίλους, να μιλάνε με θαυμασμό και σεβασμό για αυτή.
Γιατί ένα από τα πολλά που κατάφερε ο φετινός ΑΡΗΣ, ήταν να καθιερωθεί στη κορυφή.
Να πλασαριστεί στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και να επιδείξει μια θαυμαστή σοβαρότητα και σταθερότητα σαν ομάδα, τέτοια που να πραγματοποιήσει μια σπουδαία πορεία και να υλοποιήσει τους στόχους της.
Ο ΑΡΗΣ πλασαρίστηκε στη πρώτη γραμμή και αυτό είναι ένα κεκτημένο το οποίο μπορεί και πρέπει να το διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού.
Μια ομάδα που όχι μόνο έκανε πορεία πρωταθλητισμού, αλλά σφυρηλάτησε μέταλλο και έκανε πολύ σημαντικά βήματα για να ξαναβρεί τη χαμένη ταυτότητα των παλαιότερων χρόνων, όταν ήταν κάθε χρόνο από τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου.
Γιατί ο τρόπος που επέστρεφε μετά από αρνητικά αποτελέσματα, τα αντανακλαστικά που έβγαζε και η αντίδραση που έδειχνε, είναι θεμελιώδη στοιχεία που πρέπει να έχει μια ομάδα πρώτης γραμμής.
Όλα αυτά είναι έργο Άκη Μάντζιου και φυσικά δικαιώνεται ΑΠΟΛΥΤΑ ο Θόδωρος Καρυπίδης, για την επιλογή του και φυσικά για την επιτυχία της χρονιάς.
Ο Θόδωρος Καρυπίδης, ο οποίος δεν άκουσε κανέναν και τίποτα τότε και τον εμπιστεύθηκε.
Δικαιώθηκε απόλυτα.
Η χρονιά είναι επιτυχημένη, γιατί πολύ απλά, ο ΑΡΗΣ πέτυχε τον στόχο που είχε θέσει, εξασφαλίζοντας το ένα από τα τρία ευρωπαικά εισιτήρια και μάλιστα, πήρε και τη 3η θέση στη τελική βαθμολογία.
Όχι, δεν πανηγυρίζουμε για αυτό, ούτε κάνουμε σαν τρελοί.
Αλλά είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι, ο ΑΡΗΣ έπειτα από σαράντα χρόνια μπήκε στη τριάδα.
Πραγματοποίησε μια πορεία θαυμάσια και κατάφερε και έσπασε πολλά ρεκόρ, που έμοιαζαν να έχουν στοιχειώσει…
Ωραία επιτεύγματα, που μας έδωσαν χαρά και μας έκαναν να χαμογελάσουμε.
Τα είπαμε και στην εκπομπή της Δευτέρας, αλλά καλό θα είναι να τα ξαναγράψουμε.
Ο ΑΡΗΣ πήρε τη 3η θέση, που είχε να το πετύχει από το 1981 (χάνοντας τη 2η όπως την έχασε, για εξωαγωνιστικούς λόγους…) και βγήκε στην Ευρώπη για τρίτο συνεχόμενο χρόνο, κάτι που επίσης είχε να πετύχει από το 1981!
Ο ΑΡΗΣ με τα 8 διπλά που έκανε, κατέγραψε τις περισσότερες εκτός έδρας νίκες στην ιστορία!
8 νίκες εκτός έδρας!
Ο ΑΡΗΣ, με τους 61 βαθμούς συγκομιδή, μάζεψε 19 βαθμούς περισσότερους σε σχέση με τη περσινή σεζόν, που είχε 42…
Ο ΑΡΗΣ στα έξι ντέρμπι που έδωσε στο λεκανοπέδιο με τις ομάδες του ΠΟΚ, επίσης έκανε ρεκόρ, καθώς πέτυχε τρεις νίκες, δύο ισοπαλίες και μόλις μία ήττα!
Ο ΑΡΗΣ έσπασε το ΠΟΚ μετά από 11 χρόνια, και συγκεκριμένα από το 2010, όταν ο ΑΡΗΣ του Κούπερ, είχε πάρει τη 4η θέση και είχε αφήσει πίσω του τον Ολυμπιακό.
Ο ΑΡΗΣ φέτος, άφησε δύο ομάδες του ΠΟΚ πίσω του (ΑΕΚ και Παναθηναικό) γεγονός που είχε να γίνει από το 1980.
Ο ΑΡΗΣ φέτος πέτυχε πολλά και σπουδαία επιτεύγματα και προσωπικά, θα το ξαναπώ, ότι με όλο αυτό το εχθρικό περιβάλλον και τις πολεμικές συνθήκες που βίωσε, η επιτυχία της φετινής περιόδου για τον ΑΡΗ, ισοδυναμεί με ΤΙΤΛΟ.
Ο ΑΡΗΣ την περίοδο 2020-21, κατέκτησε τίτλο.
Τον τίτλο της λεβεντιάς και της ψυχής!
Γιατί ο φετινός ΑΡΗΣ, όχι μόνο δεν λύγισε, όχι μόνο δεν γονάτισε, αλλά έδωσε μάχη μέχρι τέλους με τα όπλα που είχε και τα κατάφερε.
Μέσα από έναν έντιμο και καθαρό αγώνα που έδωσε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, πέτυχε πανάξια τους στόχους του και παράλληλα, έσπασε αυτό το σάπιο σύστημα και χώθηκε ανάμεσα τους, πετώντας μάλιστα τον έναν από τους τρεις, εκτός Ευρώπης.
Ότι κι αν έκαναν, ότι κι αν σκαρφίστηκαν, δεν τα κατάφεραν.
Ήταν ασταμάτητο το κυνηγητό και ανελέητος ο πόλεμος (εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων) που εξαπέλυσε με κάθε τρόπο αυτό το σιχαμένο σύστημα, που κρατάει το ποδόσφαιρο αλυσοδεμένο και φυλακισμένο.
Ένα σύστημα, που το κουμαντάρουν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα οποία έχουν στη διάθεση τους όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, προκειμένου να χτυπήσουν όσους δεν τους προσκυνάνε.
Αυτό έκαναν.
Χτύπησαν με λύσσα τον ΑΡΗ και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον φρενάρουν και να τον εμποδίσουν.
Είδαμε αναρίθμητες φορές στη διάρκεια της χρονιάς, αυτή την ανίερη συμμαχία, ενωμένη, να δίνει τον υπερπάντων αγώνα μέσα από τα ΜΜΕ που ελέγχει, τα τηλεοπτικά κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, τις ιστοσελίδες, τα πληρωμένα troll των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να χτυπήσει τον ΑΡΗ.
Αυτό που δεν αντιλήφθηκαν όμως, αν και εμείς τους το λέγαμε και τους το φωνάζαμε, είναι ότι ο φετινός ΑΡΗΣ, είναι σαν το ατσάλι!
Και το ατσάλι, όσο το χτυπάς, τόσο πιο σκληρό και ανθεκτικό γίνεται.
Όσο πολεμούσαν τον ΑΡΗ, όσες πισώπλατες «μαχαιριές» κι αν έριχναν, όσα ύπουλα χτυπήματα κι αν προκαλούσαν, άλλο τόσο δυνάμωνε ο θεός του πολέμου και συσπειρώνονταν ο κόσμος.
Έκαναν τεράστιο και ανεκτίμητο καλό.
Ο ΑΡΗΣ τα κατάφερε και το πιο σημαντικό, είναι η ελπίδα και η αισιοδοξία που έχει δημιουργηθεί στους απανταχού Αρειανούς για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια.
Γιατί τα καλύτερα είναι μπροστά μας.
Έρχονται.
Η φετινή χρονιά έκλεισε με χαμόγελα και κρίνεται επιτυχημένη.
Σαφώς και θα ήταν απόλυτα επιτυχημένη, εάν είχαμε προκριθεί στους ομίλους του Europa Legue και αν είχαμε κατακτήσει και το κύπελλο.
Δεν τα καταφέραμε.
Πετύχαμε όμως πολλά σαν ομάδα.
Η φετινή χρονιά είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη για το μέλλον, καθώς δημιούργησε κεκτημένα τα οποία μπορούμε και πρέπει να κρατήσουμε και κυρίως, να επενδύσουμε πάνω σε αυτά και να προχωρήσουμε.
Ακόμη πιο δυνατοί, ακόμη πιο αξιόμαχοι, ακόμη πιο διεκδικητικοί.
Ο πήχης ανεβαίνει.
Τον ανέβασε ο ίδιος ο Θόδωρος Καρυπίδης και η ομάδα.
Ασφαλώς και η επόμενη χρονιά, θέτει ήδη ως έναν από τους βασικούς στόχους, την ευρωπαική διάκριση.
Ο ΑΡΗΣ, πρέπει να επιστρέψει και στην Ευρώπη.
Πρέπει να πραγματοποιήσει μια πορεία που θα του φέρει νίκες, προκρίσεις, διακρίσεις και φυσικά χρήσιμους και απαραίτητους βαθμούς που θα τον βοηθήσουν να αναρριχηθεί στην ευρωπαική βαθμολογία και να επανέλθει, εκεί που του πρέπει και του ταιριάζει.
Μπορεί να το πετύχει και θα το πετύχει.
Στις εγχώριες διοργανώσεις, η διατήρηση των κεκτημένων, αποτελεί τον βασικό στόχο, δηλαδή να μπει η ομάδα στη τετράδα και φυσικά να πετύχει για τέταρτη χρονιά την ευρωπαική της έξοδο.
Ωστόσο θα προσθέσω και κάτι ακόμη…
Το σχολιάζαμε στην εκπομπή της Δευτέρας και νομίζω είναι σημαντικό.
Θέλω να μειώσουμε ακόμη περισσότερο την ψαλίδα με τον Ολυμπιακό.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να τον χτυπήσουμε.
Είναι δύσκολο.
Είμαστε ρεαλιστές και όχι αιθεροβάμονες που ονειροβατούμε και σαλιαρίζουμε…
Το να βγεις και να πουλήσεις λαικισμό οτι «ο ΑΡΗΣ πρέπει να χτυπάει το πρωτάθλημα» είναι πολύ εύκολο στα λόγια.
Το ζητούμενο μας, δεν είναι τα λόγια.
Δηλαδή εγώ δεν θέλω να δω τον ΑΡΗ να σηκώνει το πρωτάθλημα έπειτα από 76 χρόνια;
Ας πλησιάσουμε κι άλλο…
Ήδη έγινε φέτος ένα πολύ καλό βήμα.
Πέρσι τερματίζαμε 49 βαθμούς κάτω από τον πρωταθλητή.
Φέτος, μειώθηκε η διαφορά, στους 29 βαθμούς.
Αυτό, είναι θετικό βήμα βελτίωσης.
Του χρόνου, μπορούμε και πρέπει να πάμε ακόμη καλύτερα, τόσο σαν θέση, όσο και βαθμολογικά.
Ειδικά αν ανοίξουν τα γήπεδα και η ομάδα αγωνιστεί στην πύρινη έδρα της, με 25.000 ορκισμένους μαχητές στο πλευρό της, η βαθμολογική επίδοση μέσα στο Χαριλάου θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.
Δεν θα γλιτώνει κανείς, στο φλογισμένο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Για τον θεσμό του κυπέλλου, δεν το συζητάμε.
Η συμμετοχή στον τελικό και η κατάκτηση του, αποτελούσε και αποτελεί έναν από τους στόχους που έχει η ομάδα, κάθε χρόνο.
Θέλω να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά με την υπόθεση στο C.A.S. και ο ΑΡΗΣ θα δικαιωθεί, για μια υπόθεση, στην οποία δεν είχε ουδεμία ευθύνη και ήδη, πλήρωσε πολύ ακριβά το «μάρμαρο» με μια ποινή απαγόρευσης μεταγραφών (Ιανουάριος 2020) που λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα την περασμένη χρονιά.
Θα γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις, θα δυναμώσει η ομάδα και στις 22 Ιουλίου, θα παρουσιαστεί πανέτοιμη για το ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς, με το πρώτο ευρωπαικό παιχνίδι.
Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για την συμφωνία Καρυπίδη-Μάντζιου, ο 51χρονος τεχνικός και οι συνεργάτες του, θα έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν με την ομάδα από την αρχή.
Να τη χτίσουν βήμα-βήμα, από τη πρώτη προπόνηση και την πρώτη μέρα προετοιμασίας, με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται.