Χαρά, ικανοποίηση, δικαίωση, νίκη. Ακόμη μία δηλαδή. Συναισθήματα πολλά, χαμόγελα. Ο ΑΡΗΣ τους κέρδισε ξανά. Τους ξεμπρόστιασε στην κοινή γνώμη. Κλασικά είναι εκτεθειμένοι. Πού ευθιξία όμως για να τοποθετηθούν δημόσια. Προσπαθούν να το καλύψουν μέσα από τα γνωστά κέντρα επικοινωνίας. Αλλά κι αυτούς τους κατάλαβε πλέον ο κόσμος.
Η ουσία είναι ότι ο ΑΡΗΣ βγήκε νικητής σε ακόμη μία προσπάθειά τους να του πάρουν αυτό που πέτυχε πανάξια, στα ίσια και παλικαρίσια. Κρίμα γι’ αυτούς, αλλά πλέον εδώ που φτάσαμε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Πολλοί θεωρούν ότι με τη δεύτερη σερί νίκη, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, «τους κερδίσαμε». Δεν είναι έτσι όμως. Στην πραγματικότητα, χρειάζονται κι άλλες πολλές μάχες μέχρι να πούμε ότι «κερδίσαμε τον πόλεμο». Και για να μην παρεξηγηθώ όταν λέω πόλεμος δεν το εννοώ με την κυριολεκτική έννοιά του. Οφείλω να το διευκρινίσουμε διότι αντιλαμβάνομαι ότι μας περιμένουν όλους στη γωνία.
Ο ΑΡΗΣ και πρέπει και οφείλει να το πάει μέχρι το τέλος. Ο ρόλος τους είναι ξεκάθαρος. Γνωρίζουμε όλοι πλέον ποια συμφέροντα εκπροσωπούν και τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν. Όχι ότι δεν το ξέραμε, απλά πλέον έχουν ξεμπροστιαστεί τόσο πολύ, που, πραγματικά δεν πάει άλλο. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν οι νομικές κινήσεις στις οποίες προχωράει ο ΑΡΗΣ θα φέρουν αποτέλεσμα και ποιο θα είναι αυτό. Οι Κιτρινόμαυροι πλέον πρέπει να γίνουν σημαιοφόροι της επανάστασης. Αυτοί πρέπει να φύγουν από εκεί μέσα. Δεν είναι θέμα εκδίκησης. Είναι δικαιοσύνη.
Έκαναν τεράστιο λάθος. Φαντάζομαι το έχουν μετανιώσει. Μέχρι τούτη τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, κανείς δεν έχει παραιτηθεί. Ήδη βγαίνουν προς τα έξω, ατάκες του τύπου «υπερβάλλων ζήλος», «λάθος» και άλλα τέτοια. Όχι κύριοι, τίποτα από αυτά δεν ισχύει.
Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη κατάληξη πέρα από την απομάκρυνσή τους. Τώρα θα παραιτηθούν, θα τους… φύγουν; Δεν έχει καμία σημασία. Τα έβαλαν, χωρίς πραγματικό λόγο, με έναν ολόκληρο οργανισμό. Θεώρησαν ότι είναι πολύ δυνατοί για να τον νικήσουν. Λουστείτε τα τώρα.
Καμία άλλη κατάληξη. Αυτοί πρέπει να φύγουν…