Τέσσερα ματς, τρεις νίκες, μία ισοπαλία και 3-0 τα γκολ … Το λες και πελατειακή σχέση, αυτό που γίνεται φέτος με ΑΡΗ και ΠΑΟΚ. Έτσι, για να κάνουμε και λίγο την καζουρίτσα μας.. Καλό είναι να υπάρχει, καλό είναι να τη δέχονται και οι δύο πλευρές, όταν γίνεται με υγεία.
Ο ΑΡΗΣ έχει πάρει φέτος στο σκαλπ του ΠΑΟΚ. Με εξαίρεση δύο δεύτερα ημίχρονα και ένα δεκάλεπτο στο “Βικελίδης”, οι κιτρινόμαυροι” ήταν ανώτεροι και δικαίως νικητές σε τρία από τα τέσσερα ντέρμπι της πόλης. Είναι καλύτερη η νοοτροπία του σε αυτά τα παιχνίδια. Οχι μόνο φέτος αλλά γενικά τα τελευταία χρόνια.
Η εικόνα στα μεταξύ τους παιχνίδια αλλά και εκείνη της βαθμολογίας, μας δείχνουν ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά των δύο ομάδων. Εκεί που υπάρχει διαφορά είναι το οικονομικό. Ο ΠΑΟΚ με τριπλάσιο μπάτζετ, έχει χάσει τρεις φορές από τον ΑΡΗ και είναι μόλις τέσσερις βαθμούς πάνω. Αυτό πρέπει να τον προβληματίσει ως προς τις επιλογές του, τη στιγμή που αναδεικνύει εκείνες του ΑΡΗ με πολύ λιγότερα χρήματα. Άρα καλύτερο σκάουτινγκ. Πάμε παρακάτω…
Το κλειδί της χθεσινής νίκης βρίσκεται λίγες ώρες πριν το ματς και την απόφαση της τεχνικής ηγεσίας να πάει στην πεπατημένη, αφήνοντας στην άκρη ένα όχι τόσο αποδοτικό 4-4-2 και διάφορα πειράματα. Ο Μπούργος έβαλε στην άκρη τον εγωισμό του, κάνοντας τα αυτονόητα και αυτά που γνωρίζει η ομάδα. Το σύστημα που έκανε πιο compact τον ΑΡΗ και τον βοήθησε να παρουσιαστεί πιο πειθαρχημένος στο τακτικό κομμάτι. Η μετατόπιση του Μαντσίνι στα πλάγια, όπου φέτος βγάζει το ψωμί του παραπάνω από τίμια. Η προσέγγιση μέσα στο ματς, με το μοίρασμα ανάμεσα στην πίεση στα 3/4 και την αναμονή για να βγει στο χώρο. Χωρίς να ξεχνάμε φυσικά και τη σωστή διαχείριση των αλλαγών, σε σωστό τάιμινγκ και σωστές επιλογές.
Ο σύμμαχος στα παραπάνω ήταν και η αντιμετώπιση που είχαν οι παίκτες. Μακράν καλύτερη από το άνευρο και το νωθρό που έβγαλαν κόντρα στον Ολυμπιακό. Έβαλαν τα πόδια τους στη φωτιά, είχαν άλλη συγκέντρωση και για αυτό έκαναν μία εμφάνιση που δεν ήταν σούπερ ουάου αλλά το the point. Τόσο όσο έπρεπε για να πάρουν αυτό που χρειάζονταν.
Εκεί που παίρνει παραπάνω αξία η νίκη και η εμφάνιση για παίκτες και προπονητή, είναι λόγω της κατάστασης στην ομάδα τα 24ωρα μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Βαρύ κλίμα, μεγάλη πίεση και μία κατάσταση στα όρια.
Ακόμα και μετά τη χθεσινή νίκη, το μεγάλο ματς της εβδομάδας παραμένει αυτό του Σαββάτου κόντρα στην ΑΕΚ. Ηταν πριν την Τούμπα και παραμένει. Η διαφορά είναι ότι πλέον οι “κιτρινόμαυροι” έχουν την πολυτέλεια να παίξουν για δύο αποτελέσματα αλλά και την ευκαιρία να τελειώνουν από μεθαύριο με την Ευρώπη εφόσον νικήσουν.
Μέχρι τότε, ο ΑΡΗΣ έχει πετύχει πολλά με το χθεσινό αποτελέσματα αλλά και τίποτα εάν δεν κάνει αυτό που πρέπει κόντρα στην Ένωση. Εκεί όπου θα παίξει τον ρόλο του και ο κόσμος.
“Πιάνω” και συμφωνώ με τη δυσαρέσκεια του κόσμου σε ό,τι έχει να κάνει με τα εισιτήρια φέτος και ειδικά στα τελευταία παιχνίδια. Η ΠΑΕ όμως φρόντισε από νωρίς να στείλει το μήνυμα με την γενική είσοδο των 15 ευρώ. Και ήρθε η ώρα το “Βικελίδης” να… καίει όσο ποτέ άλλοτε φέτος, για το καλό της ομάδας και μόνο. Για να επιτευχθεί ένας αυτονόητος αλλά σημαντικός στόχος όπως η Ευρώπη, που θα βοηθήσει τον ΑΡΗ να έχει μία ήρεμη μετάβαση στην επόμενη σεζόν. Μία μετάβαση η οποία πρέπει να έχει ριζικές αλλαγές σε οργάνωση, λειτουργία και νοοτροπία της ΠΑΕ, βγει δεν βγει Ευρώπη. Απλά με αυτόν τον παράγοντα, δημιουργούνται και καλύτερες προϋποθέσεις για εκείνα που πρέπει να αλλάξει ο Θεδόωρος Καρυπίδης. Και δεν είναι λίγα.