Χρόνια ολόκληρα ζω, όπως όλοι, με την ελπίδα ότι θα έρθει εκείνη η εποχή στο ελληνικό ποδόφαιρο που θα ασχολούμαστε… μόνο με το ποδόσφαιρο. Με την ουσία του αθλήματος δηλαδή.
Στην Ελλάδα βέβαια το λαοφιλέστερο σπορ καθορίζεται από τις ορέξεις 3-4 εφοπλιστών και παραγόντων που κυβερνούν το ελληνικό ποδόσφαιρο όπως κυβερνούν την Ελλάδα δύο οικογένειες τόσα χρόνια. Με τις εξαιρέσεις φυσικά ανά κάποια χρόνια…
Θύμα της όλης κατάστασης και ειδικότερα αυτής που διαμορφώνεται φέτος είναι ο ΑΡΗΣ. Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ ή να το “ντύσουμε’ με βαρύγδουπα σχόλια.
Ένα ανύπαρκτο πέναλτι και ένα γκολ που κακώς δεν μέτρησε… Σύνολο; Τέσσερις χαμένοι βαθμοί για τον ΑΡΗ που θα τον έφερναν στην κορυφή της βαθμολογίας με το απόλυτο. Αντ’ αυτού; Πέντε βαθμοί και μία ισχνή εσωστρέφεια που πάει να δημιουργηθεί από χθες αλλά ο κιτρινόμαυρος οργανισμός δεν πρέπει να την αφήσει να εξαπλωθεί.
Δεν γίνεται να κατηγορούμε πάλι προπονητές, παίκτες, προέδρους όταν έρχονται μέσα στο “σπίτι” σου και βλέπουμε όσα βλέπουμε.
Δηλαδή, για να καταλάβω; Απαγορεύεται να μην είμαστε καθηλωτικοί αλλά να κερδίζουμε; Υπάρχει κάποιος όρος στο ποδόσφαιρο που να σου επιβάλλει να είναι ανώτερος ή να παίζεις total football προκειμένου να κερδίσεις;
Δεν γίνεται να βάζουμε πρώτα στην κουβέντα την απόδοση της ομάδας, όταν αυτή θα κέρδιζε δίχως να πιάσει υψηλά στάνταρ, εάν δεν ήταν το διπλό λάθος των Παπαδόπουλου και Ευαγγέλου. Δεν υπήρχε δόλος, προς Θεού, μην γίνεστε τοξικοί…
Άπαντες γνωρίζουμε ότι ο ΑΡΗΣ είναι ένα work in progress με πολλά νέα πρόσωπα και έναν χρονικό ορίζοντα ως τον Οκτώβριο για να φτάσει στα επίπεδα που επιθυμεί. Θα έχει αυξομειώσεις από βδομάδα σε βδομάδα ή από τον Πανσερραϊκό στον Αστέρα… Πάλι όμως βρήκε τον τρόπο να κερδίσει χθες, πριν του τον στερήσουν οι διαιτητές με το γκολ που ακυρώθηκε. Ή το πέναλτι στον Μορόν που επίσης… εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Δεν θα δείτε όμως πολλά Μέσα να το σημειώνουν. Αν ήταν βέβαια άλλη ομάδα, θα είχαμε έκτακτα δελτία ειδήσεων. Εδώ φαίνεται και η σημασία της επικοινωνίας, αλλά μην το ανοίξουμε τώρα και τελειώσουμε αύριο.
Έτσι θα πάει το έργο μέχρι να σε εξοντώσουν… Αυτή είναι η πρόθεσή τους και θα το πάνε μέχρι το σημείο που δεν θα νιώθουν άλλη απειλή. Τότε θα το σταματήσουν και θα αρχίσουν να γράφουν τα pay roll, “κοιτάξτε, μια χαρά σας σφυρίζουν τώρα”.
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι υποχρεωμένος να μεταμορφώνεται σε… Ρεάλ Μαδρίτης κάθε Κυριακή για να ξεπερνάει και τα εμπόδια των διαιτητών. Θα πρέπει όμως να γίνει λίγο παραπάνω ουσιαστικός αφού αυτό το “1 γκολ” δεν είναι αρκετό τόσο για διαιτητικούς όσο και για αγωνιστικούς λόγους.
Η γκέλα στην άμυνα είναι συνήθως μέσα στο πρόγραμμα. Και ειδικά απέναντι σε μία ομάδα όπως ο Αστέρας, πρέπει να το “καθαρίζεις” πιο γρήγορα. Θα πει τώρα κάποιος, “αφού έβαλε δεύτερο γκολ”… Και θα έχει και δίκιο… Από εκεί και πέρα όμως σίγουρα είναι εμφανές ότι το αμυντικό τρανζίσιον θέλει δουλειά, όπως και η ανάγκη για έναν πιο αμυντικογενή παίκτη στα χαφ σε παιχνίδια όπως το χθεσινό. Στο γκολ του Αστέρα όλοι εστίασαν στον Σαμόρα αλλά ο Μουνιόθ βρέθηκε μόνος του στην περιοχή για να σουτάρει. Και εκει είναι ευθύνη των χαφ.
Το πρωτάθλημα είναι ήδη αλλοιωμένο αλλά όχι και ξεκάθαρο ότι αυτοί οι βαθμοί θα επηρεάσουν την τελική του έκβαση για τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Ο,τι έχασε ο ΑΡΗΣ, θα πρέπει να το βρει αλλού. Μέσα από την προσωπική του βελτίωση και εφόσον τον αφήσουν φυσικά…