Έχουμε περάσει στην επόμενη μέρα του αγώνα στη Λεωφόρο και δεν λέει να φύγει η στεναχώρια.
Ακόμη και τώρα δεν μπορώ να διανοηθώ το πώς χάσαμε αυτό το παιχνίδι.
Γιατί εμείς το χάσαμε το ντέρμπι και σε καμία περίπτωση δεν το κέρδισε ο Π.Α.Ο.
Αυτό είδαν τα ματάκια μου…
Αυτό είδα εγώ αλλά και χιλιάδες Αρειανοί που το παρακολουθήσαμε τηλεοπτικά.
Αφήσαμε και χάθηκε ένα ολόκληρο ημίχρονο τζάμπα και βερεσέ…
Ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο είδαμε έναν ΑΡΗ ασύνδετο, μπερδεμένο, χωρίς να υπάρχει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, με ποδοσφαιριστές που δεν ήξεραν τι ακριβώς κάνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Χάσαμε το κέντρο και αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Παναθηναικό να επιβάλει τον δικό του ρυθμό και να δημιουργήσει καταστάσεις.
Όχι ότι φάγαμε καμιά τρελή πίεση, ωστόσο υπήρξαν ρήγματα από τα πλάγια τα οποία μας στοίχησαν.
Φάγαμε ένα πολύ φθηνό γκολ, από ένα στημένο στη καρδιά της άμυνας και μια τυφλή κεφαλιά, που θα μπορούσαμε να την καθαρίσουμε, είτε στο μαρκάρισμα, είτε με μια καλύτερη αντίδραση από τον Κουέστα.
Το γλυκό ήρθε κι έδεσε με την αποβολή του Καμαρά…
Σαφώς και δέχθηκε μια άδικη πρώτη κίτρινη κάρτα, σε μια φάση που προκλήθηκε από τον αντίπαλο.
Ωστόσο γεγονός είναι ότι η αντίδραση του στη φάση που δέχθηκε την δεύτερη κίτρινη κάρτα, δεν συνάδει ούτε με τον επαγγελματισμό, ούτε με την εμπειρία του και δυστυχώς, στοίχησε στην ομάδα.
Δεν θα μπω στη λογική της ανθρωποφαγίας που επικράτησε από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους κυκλοθυμικούς τύπους, οι οποίοι (όπως συνηθίζουν μετά από ήττες) πήραν σβάρνα τα γκρουπ και τα σόσιαλ μίντια και άρχισαν να ισοπεδώνουν, να απαξιώνουν, να αναθεματίσουν να αδικούν και να βγάζουν για ακόμη μια φορά, αυτή τη σάπια συμπεριφορά, προς τον Σύλλογο.
Γιατί όταν μιλάς με αυτό τον τρόπο, για τον Πρόεδρο, για τον προπονητή, για τον ποδοσφαιριστή της ομάδας, τον Σύλλογο χτυπάς και κανέναν άλλον.
Δεν θα πω κάτι παραπάνω για αυτά τα άτομα, οι οποίοι νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο κάνουν «κριτική», αλλά ουσιαστικά είναι ξεκάθαρες ανισόρροπες συμπεριφορές (την μια Κυριακή «θεός» και την επόμενη στο πυρ το εξώτερον) και πλέον είναι ζήτημα που άπτεται της Ιατρικής Επιστήμης, της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας…
Ασφαλώς και είναι 100% αδικαιολόγητο (θα το ξαναπώ), αυτό που κάνει.
Ασφαλώς και κρέμασε την ομάδα.
Ξεκολλήστε όμως.
Έχει ακόμη τέσσερα ματς και ΟΛΟΙ είναι χρήσιμοι και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ.
Γεγονός είναι, ότι ο Καμαρά ήταν ολοφάνερο ότι είχε εκνευριστεί και ειλικρινά δεν ξέρω ποια ήταν η αντίδραση του πάγκου μας.
Αν έκαναν δηλαδή κάτι από τον πάγκο μας.
Δεν το ξέρω.
Μπορεί και να έγινε.
Γιατί όλοι το βλέπαμε ότι έχει νεύρα.
Από την τηλεόραση βλέπαμε ότι οι αντίπαλοι με την ανοχή του διαιτητή, τον έχουν ρημάξει στη κλωτσιά, με στόχο να τον εκνευρίσουν.
Το πέτυχαν.
Για αυτό λέω.
Δεν βρέθηκε κάποιος δικός μας στον πάγκο να το δει και να προλάβει το κακό;
Δεν βρέθηκε κάποιος να τον φωνάξει στο πάγκο για μισό λεπτό, να του κάνει συστάσεις και να του πει να ηρεμήσει, γιατί θέλει λίγα λεπτά και πάμε για ημίχρονο;
Τι να πω…
Όσον αφορά την επανάληψη, αν και ήμασταν με αριθμητικό μειονέκτημα, η ομάδα μπήκε ασφαλώς καλύτερα.
Μπήκε έτσι όπως θα έπρεπε να μπει από την αρχή κι έτσι όπως περιμέναμε και θέλαμε να τη δούμε να αγωνίζεται.
Ισορρόπησε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ανάκτησε την κατοχή, δυνάμωσε στο κέντρο και άρχισε να δημιουργεί παιχνίδι.
Είναι βέβαιο ότι οι βελτιωτικές κινήσεις που έγιναν βοήθησαν, έγιναν φάσεις, στις οποίες με λίγη τύχη θα μπορούσαν σαφώς να δώσουν ένα γκολ και να ισοφαρίζαμε.
Δεν ήθελε και πολύ για να γίνει.
Δεν το καταφέραμε όμως και κάπως έτσι, ήρθε μια τζάμπα ήττα σε έναν αγώνα που θα μπορούσαμε χαλαρά κι απλά, να έχουμε πάρει μια ισοπαλία και σήμερα να ήταν όλα διαφορετικά.
Πάμε στον Μπούργος.
Ο Μπούργος δεν ήταν σε καλή μέρα και θεωρώ ότι δεν διάβασε καλά τον αντίπαλο.
Οι αρχικές επιλογές που έκανε δεν του βγήκαν.
Ούτε αυτός ο πειραματισμός με τον Σάσα, ούτε με το να ξεκινήσει με Γκάμα μπροστά από Γκανέα (είχε θέματα η αριστερή πλευρά) και τελικά, εκ του αποτελέσματος φάνηκε, οτι δεν βγήκε αυτό το 4-3-3 που επέλεξε να κατεβάσει την ομάδα.
Εκτιμώ ότι επηρέασε ακόμη και το γεγονός ότι ήταν στη κερκίδα και όχι στη θέση του κοντά στην ομάδα.
Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ διαφορετικά αν θα μπορούσε να δίνει τις οδηγίες του και να ζει το παιχνίδι δίπλα στους παίκτες του.
Να μπορούσε να είναι εκεί, όρθιος πάνω στη γραμμή και να τους μιλάει (τους περισσότερους στη γλώσσα τους), να τους παρατηρεί, να τους επιβραβεύει, να τους ενθαρρύνει και να τους εμψυχώνει.
Ειδικά κάποιοι ποδοσφαιριστές στο πρώτο μέρος, δεν έπιασαν επίπεδα απόδοσης με βάση τις δυνατότητες τους και χάθηκαν στη γενική μετριότητα.
Όσον αφορά τη διαιτησία.
Ο Αζέρος έπαιξε έδρα.
Το ξέραμε.
Πάντα αυτό κάνει και ακριβώς για αυτό τον λόγο δεν ήταν τυχαία η επιλογή του…
Το πέναλτι που ζητάει ο ΑΡΗΣ, είναι μια κλασική περίπτωση, που έχουμε δει να δίνεται, ειδικά όταν πρόκειται για ομάδες που ανήκουν στο διαβόητο μπλοκ της… «εκσιγείανσις…»
Πιστεύω ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ, ότι αν στη θέση του Βέλεθ, ήταν ο Φαμπιάνο, ο Αζέρος θα το έδινε και χωρίς να πάει καν στο VAR.
Το βράδυ δε, οι γνωστοί «τηλεμαιντανοί», θα έλεγαν ότι είναι πέναλτι και θα είχαμε μια ωραία ατμόσφαιρα…
Η πρώτη κίτρινη κάρτα στον Καμαρά δεν υπάρχει, όπως και η κίτρινη που έδωσε στον Εντιαγέ, όπου έγινε ένα πεντακάθαρο κόψιμο της μπάλα, ίδιο ακριβώς με αυτό που είχε γίνει στον Μαντσίνι λίγα λεπτά νωρίτερα κι άφησε το παιχνίδι να συνεχιστεί.
Στο δια ταύτα, χάσαμε, στεναχωρηθήκαμε, προβληματιστήκαμε, αλλά η ουσία είναι ότι δεν τελείωσε τίποτα.
Δυστυχώς στη Λεωφόρο, σε έναν αγώνα που είχαμε τις προσδοκίες για να κερδίσουμε, δεν τα καταφέραμε.
Αλλά και πάλι θα πω ότι δεν έχει τελειώσει απολύτως τίποτα.
Η ομάδα παραμένει στους στόχους της, γιατί όπως λέγαμε και σε όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, ο αγώνας στο «Απ. Νικολάίδης» δεν είναι αγώνας χωρίς αύριο, όπως ήταν για παράδειγμα αυτός που δώσαμε στο Ο.Α.Κ.Α. με την Α.Ε.Κ.
Είναι ξεκάθαρο ότι μια νίκη χθες θα μας έδινε ένα τεράστιο πλεονέκτημα.
Δυστυχώς δεν ήρθε, αλλά εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε και να κοιτάξουμε μπροστά, στα επόμενα τέσσερα κρίσιμα παιχνίδια που έχουν μείνει για να κλείσει η χρονιά.
Τέσσερα κρίσιμα αγωνιστικά 90λεπτα, εκ των οποίων τα δύο στην έδρα μας (Ολυμπιακός και Α.Ε.Κ.) και δύο εκτός («Τούμπα» και «Ζωσιμάδες»).
Ο ΑΡΗΣ αυτή τη στιγμή βρίσκεται έναν βαθμό πίσω από την 3η θέση και ο ένας και μοναδικός στόχος που έχει, είναι να βρεθεί ξανά στο τρίτο σκαλοπάτι της βαθμολογίας και να παραμείνει εκεί ως το τέλος.
Δεν χρειάζονται ούτε υπολογισμοί, ούτε κομπιουτεράκια…
Ο ΑΡΗΣ εκ των πραγμάτων θέλει κι απαιτεί τη νίκη σε κάθε αγώνα.
Αυτή τη στιγμή έχουμε 53 βαθμούς και το ζητούμενο είναι να μαζέψουμε όσο το δυνατό περισσότερους, προκειμένου να πετύχουμε τον στόχο μας, άνετα και χωρίς προβλήματα.
Όλα εξαρτώνται από εμάς και από κανέναν άλλον.