Από καιρό ο ΑΡΗΣ είχε κυκλώσει το χθεσινό παιχνίδι στο Περιστέρι. Οχι μόνο επειδή ήθελε να το κερδίσει αλλά διότι θα σήμανε το τέλος σε ένα πολύ φορτωμένο διάστημα για αυτόν.
Ηταν το 13ο παιχνίδι της ομάδας από τις αρχές του Ιανουαρίου. Ηταν το ένατο εκτός έδρας και έξι σερί μακριά από το “Κλεάνθης Βικελίδης”. Ηταν λίγες μέρες μετά το “διπλό”… μισή πρόκριση στο Αγρίνιο.
Δεν τα λες λίγα τα παραπάνω, ειδικά αν προσφέρεις απουσίες και λοιπά προβλήματα… Οπότε ήταν πέρα για πέρα φυσιολογικό η ομάδα να βολεύεται με ένα επαγγελματικό “τρίποντο”. Οτι κατάφερε δηλαδή σε μία δύσκολη έδρα όπου πλην της ΑΕΚ όλοι οι υπόλοιποι μεγάλοι δυσκολεύτηκαν αρκετά.
Οι προτεραιότητες μίας ομάδας οριοθετούνται με βάση την περίοδο στην οποία βρίσκεται αλλά και με την κατάστασή της. Ο ΑΡΗΣ έβγαλε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα και σε μία περίοδο που περνάει ντεοφρμάρισμα, έχεις απουσίες, οι μεταγραφές μπήκαν αργά… Συν την ομοιογένεια που πληγώθηκε από το αναγκαίο αλλά διαρκές ροτέισον του Μάντζιου.
Οσοι λοιπόν περίμεναν άλλη εικόνα, δεν το έβλεπαν ρεαλιστικά… Το μεγαλύτερο λάθος είναι η κριτική με το “θέλω”… Ολοι θέλουμε να βλέπουμε έναν καλύτερο ΑΡΗ και πρώτος ο Μάντζιος, ο οποίος σταδιακά θα έχει περισσότερο χρόνο να δουλέψει ξανά και ξανά κάποια πράγματα, φορμάροντας ξανά την ομάδα μέσα από τις προπονήσεις και από το πρωτάθλημα, μέσα από ένα πιο… νορμάλ πρόγραμμα που διακόπτεται τις επόμενες εβδομάδες μονάχα από τα εμβόλιμα ματς με Παναθηναϊκό (πρωτάθλημα) και Παναιτωλικό (κύπελλο).
O Μάντζιος διάβασε καλά τη μάχη του άξονα και προτίμησε τον Βέλεθ με τον Νταρίντα πάνω στα δύο 8άρια του Ατρομήτου, χαμηλώνοντας παράλληλα στην περιοχή του Κουέστα και βοηθώντας στα φορτώματα του Ατρομήτου.
Στο σετ παιχνίδι ο ΑΡΗΣ δεν ανησύχησε ποτέ, παρά μόνο όταν ο Ατρόμητος τον έβρισκε στο χώρο μονάχα στο πρώτο μέρος. Και αυτό πάλι δίχως ουσία, με εξαίρεση τη φάση του Αντζιέλσκι στο πρώτο μέρος.
Στο δεύτερο μέρος είναι που φάνηκε από ένα σημείο και μετά η κούραση κάποιων παικτών, όταν ο ΑΡΗΣ άφηνε ανεκμετάλλευτους τους χώρους στο μισό του Ατρομήτου, με την είσοδο των Σαβέριο και Σαμόρα να γίνεται για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Πάλι βέβαια δεν άλλαξαν πολλά, αλλά στη μία φάση που βγήκε ο Σαμόρα δημιούργησε τις προϋποθέσεις και ο Νταρίντα πήρε την ασίστ από το… δοκάρι για να το τελειώσει.
Σε ατομικό επίπεδο σίγουρα ξεχωρίζει η ανασταλτική προσφορά του Φεράρι που… άκουσε το καμπανάκι από τον Μάντζιο, με τον Μπένετ από την άλλη να θέλει κι άλλο χρόνο.
Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει μπροστά του μία γεμάτη εβδομάδα για να ξεκουραστεί σωματικά, πνευματικά… Στο ίδιο διάστημα ο προπονητής έχει την ευκαιρία να δουλέψει ξανά μετά από καιρό σε κανονικές συνθήκες, πριν από ακόμη έναν δύσκολο κύκλο αγώνων. Είναι ο τελευταίος πριν και την πρεμιέρα των πλέι οφ αλλά με τη διαφορά ότι ο ΑΡΗΣ έδιωξε από πάνω του σε μεγάλο βαθμό την πίεση του Κυπέλλου και σαφώς αισθάνεται πιο σίγουρος για τα πλέι οφ.