Παρακολούθησα τον αγώνα της πρεμιέρας μαγνητοσκοπημένο.
Οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν, όχι μόνο να είμαι στο «Κλεάνθης Βικελίδης», αλλά ούτε να μπορέσω να το δω live τηλεοπτικά. Το παρακολούθησα την επόμενη μέρα (Τρίτη) στη μαγνητοσκοπημένη μετάδοση του Nova.
Μπορεί το γεγονός ότι γνώριζα το τελικό αποτέλεσμα να με επηρέαζε αρνητικά, ωστόσο, είχε και τα θετικά του, καθώς έκανε ακόμη πιο προσεκτική την παρακολούθηση μου και κυρίως, ακόμη πιο αυστηρή την αξιολόγηση μου.
Στο διά ταύτα… Ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε.
Σαφώς και ήταν πολύ καλύτερος από τον αντίπαλο, αναμφίβολα και ήταν η ομάδα που άξιζε τη νίκη, ωστόσο δεν φτάνει μόνο αυτό για να έρθουν οι τρεις βαθμοί που όλοι θέλαμε.
Τι είδα προσωπικά;
Είδα ότι η ομάδα προσπάθησε, πίεσε, δημιούργησε φάσεις, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και «σκόνταψε» στη πρεμιέρα, με ένα αρνητικό εντός έδρας αποτέλεσμα.
Θα το ξαναπώ, ότι ο ΑΡΗΣ δεν ήταν κακός. Σίγουρα όμως, δεν ήταν και μια εμφάνιση που με ξετρέλανε…
Βέβαια εύλογα θα πει κάποιος, ότι αν έμπαινε το γκολ, σήμερα θα μιλούσαμε διαφορετικά, όταν η ομάδα στον συγκεκριμένο αγώνα έκανε συνολικά 16 τελικές (έναντι 2 του αντιπάλου), είχε 66% κατοχή, άλλαξε την μπάλα 545 φορές (διπλάσιες πάσες από τον Ο.Φ.Η.), κέρδισε 9 κόρνερ (2 οι φιλοξενούμενοι).
Ασφαλώς και τα στοιχεία αυτά κάτι δείχνουν. Δεν κάνει μία ομάδα 16 τελικές με μαγικό ραβδάκι…
Ασφαλώς και αναδεικνύουν το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ ήταν ο κυρίαρχος του αγώνα και αδιαπραγμάτευτα ήταν η ομάδα που άξιζε να κερδίσει.
Δεν φτάνουν όμως, μόνο αυτά.
Η στατιστική, ούτε γκολ βάζει, ούτε νίκες δίνει και αυτό που έμεινε στο τέλος, όταν σφύριξε τη λήξη ο διαιτητής, είναι η πικρή αίσθηση της βαθμολογικής απώλειας και του αρνητικού αποτελέσματος.
Μια στεναχώρια, γιατί η ομάδα δεν τα κατάφερε να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα και πέταξε δύο βαθμούς.
Απέναντι σε έναν Ο.Φ.Η. ο οποίος προετοιμάστηκε και παρατάχθηκε με συγκεκριμένους στόχους και ξεκάθαρους σκοπούς στο παιχνίδια του «Βικελίδης».
Άμυνα. Άμυνα. Άμυνα. Μέχρι αύριο να παίζαμε γκολ δεν θα έβαζε… Ήθελε να κλέψει τον βαθμό και τα κατάφερε.
Θεωρώ δεδομένο, ότι αρκετές τέτοιες ομάδες σαν τον Ο.Φ.Η. θα έρθουν φέτος στο «Κλ. Βικελίδης», με στόχο και σκοπό, να κλέψουν το αποτέλεσμα, κόντρα στη ροή του αγώνα.
Είναι οι ομάδες-«κλέφτες» (έτσι τις χαρακτηρίζω) που πάντα θα παίζουν με σκοπιμότητα, κάνοντας καθυστερήσεις από τα πρώτα λεπτά, με στόχο να καταστρέφουν το παιχνίδι μας, για να μας αποδιοργανώσουν.
Αυτές τις ομάδες «κλέφτες» λοιπόν, είσαι υποχρεωμένος σαν ΑΡΗΣ, να βρεις τον τρόπο να τις διαχειριστείς. Είσαι υποχρεωμένος να τις ξεκλειδώνεις, να τις βάζεις πίσω στο σκορ και να τις εκτελείς.
Πρέπει να βρεις τους τρόπους. Πρωταθλητισμός και βαθμολογικές απώλειες, ειδικά στην έδρα μας, είναι λέξεις ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ.
Αν θέλουμε να δούμε τον ΑΡΗ να πραγματοποιεί μια πορεία ανάλογη με την περσινή και ακόμη καλύτερη, να κάνει πρωταθλητισμό και να ανεβαίνει επίπεδο με στόχο τη διεκδίκηση τίτλων, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να υπάρχουν «στραβοπατήματα» σε αυτά τα παιχνίδια.
Πρέπει και επιβάλλεται να βρεθούν οι τρόποι, ούτως ώστε εύκολα ή δύσκολα, να έρχονται οι νίκες και οι τρεις βαθμοί. Είναι ξεκάθαρο ότι τον λόγο έχει ο προπονητής της ομάδας και το επιτελείο του.
Αυτοί καλούνται να διαχειριστούν το ρόστερ και με την σοβαρή μελέτη και ανάλυση του αντιπάλου, να δημιουργούν τις ιδανικές προυποθέσεις πριν τον αγώνα, αλλά και κάνοντας τις ανάλογες κινήσεις στη διάρκεια του 90λεπτου, προκειμένου να βοηθήσουν την ομάδα να πάρει τη νίκη.
Αυτοί καλούνται μέσα στις προπονήσεις να διδάξουν αυτοματισμούς και κομπίνες, καθώς και εναλλακτικούς τρόπους με τους οποίους θα μπορεί η ομάδα να χτυπάει αυτά τα παιχνίδια και να προχωράμε χωρίς απώλειες.
Κλείνω με το ματς της πρεμιέρας.
Το παιχνίδι αυτό τελείωσε και πάει. Όσο και να μας στεναχωρεί, δεν γυρίζει πίσω. Πρέπει να διαχειριστούμε το αρνητικό αποτέλεσμα και πάνω από όλα, να κοιτάξουμε μπροστά, στην επόμενη μέρα. Είμαστε υποχρεωμένοι μέσα από το αρνητικό αποτέλεσμα, να βγάλουμε το κάθε τι θετικό που μπορούμε.
Για αυτό και θα δανειστώ την πάνσοφη ρύση των αρχαίων:
«ουδέν κακόν, αμιγές καλού»…
Μπορεί και πρέπει ο αγώνας με τον Ο.Φ.Η. να γίνει μάθημα για τη συνέχεια.
Πρώτα από όλα το αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά κυρίως, όλες αυτές οι αδυναμίες που έδειξε η ομάδα στο να μπορέσει να ξεκλειδώσει την άμυνα των αντιπάλων, θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής μελέτης και δουλειάς για να υπάρξει βελτίωση και διόρθωση.
Ήταν ένα «καμπανάκι» που χτύπησε, ευτυχώς πολύ νωρίς…
Μπροστά μας έχουμε άλλη μια επικίνδυνη αποστολή.
Αυτή τη φορά στη Νίκαια με τον Ιωνικό.
Δεν θα είναι εύκολο το έργο…
Οι γηπεδούχοι αν και προέρχονται από μια ήττα στη πρεμιέρα, έχουν έναν ενθουσιασμό και θα θελήσουν μπροστά στο κοινό τους, να πάρουν ένα θετικό αποτέλεσμα από έναν μεγάλο αντίπαλο.
Θέλει προσοχή μεγάλη.
Θέλει πολύ καλή προετοιμασία της ομάδας, σε όλους τους τομείς.
Θέλει πολύ καλή μελέτη του αντιπάλου.
Κλείνω με ένα σχόλιο για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος.
Θα ήθελα να σταθώ σε δυο πολύ λεπτά σημεία, τα οποία πέρασαν απαρατήρητα και ούτε καν σχολιάστηκαν.
Στους αγώνες του Π.Α.Ο. με τον Απόλλωνα και της Α.Ε.Κ. με τον Ιωνικό, είχαμε μία περίεργη σύμπτωση…
Όλως τυχαίως, αποβλήθηκαν ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα και του Ιωνικού, δεχόμενοι αυστηρές κίτρινες κάρτες και απέκτησαν αριθμητικό πλεονέκτημα Παναθηναικός και ΑΕΚ αντίστοιχα.
Όσο οι αγώνες παίζονταν στα ίσα, η ροή ήταν τέτοια που μόνο άνετες νίκες των γηπεδούχων δεν προμηνύονταν…
Αυτό το αναφέρω σαν μια επισήμανση.
Την ίδια ώρα, όπου υπήρξαν περιπτώσεις πέναλτι που ο Τζήλος, «έκανε το παγώνι» και πιστεύω ότι αν γίνονταν κάτι ανάλογο, στο Ο.Α.Κ.Α. ή στη Λεωφόρο, οι διαιτητές όχι μόνο θα τις έδιναν αμέσως, αλλά και οι διάφοροι «κακοβαρούχες» θα τις χαρακτήριζαν ως ορισμό…
Δεν θέλω να είμαι προκατειλημμένος, αλλά όλα αυτά που έχουμε ζήσει και ζούμε στον μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τσιτώνουν…