Βλέπω το ημερολόγιο και δεν μπορώ να πιστέψω το πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός. Πότε ήταν αρχές Αυγούστου και ετοιμαζόμασταν για τους διπλούς αγώνες με τη Μακαμπί, πότε ήταν 21 Αυγούστου και δίναμε τον πρώτο αγώνα με τη Λιβαδειά και πότε φτάσαμε Νοέμβριο μήνα, χαμπάρι δεν πήρα… Σαν νερό έφυγε ο καιρός.
Περπατάμε ήδη τον Νοέμβριο και μεθαύριο παίζουμε την ενδέκατη αγωνιστική! Απίστευτο! Σε μια βδομάδα ολοκληρώνεται ο πρώτος γύρος και σταματάει το πρωτάθλημα λόγω του Παγκοσμίου κυπέλλου. Αυτό ήταν. Τρεις αγώνες έμειναν και τέλος. Μεθαύριο Σάββατο 5/11 στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο (19:00), την επόμενη Τρίτη 8/11 στο «Κλεάνθης Βικελίδης» με τη Λαμία (20:00) και κλείνουμε την Κυριακή 13/11 στα Γιάννενα με τον Π.Α.Σ. (16:00).
Τρεις αγώνες, στους οποίους δεν χρειάζεται να λέμε και να γράφουμε τα αυτονόητα, για το τι θέλουμε και το τι περιμένουμε από την ομάδα. Τρεις αγώνες, στους οποίους το ζητούμενο είναι ισάριθμες νίκες.
Ξεκάθαρο.
Δεν έχει να κάνει ούτε με έπαρση, ούτε με αλαζονεία, ούτε με υποτίμηση του αντιπάλου. Απλά πιστεύω ότι η έκβαση των συγκεκριμένων αγώνων, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς. Όταν είσαι ο ΑΡΗΣ, έχεις αυτό το υλικό, έχεις υψηλούς στόχους, θέλεις να διακριθείς, τότε δεν μπορείς να σκέφτεσαι κάποιο άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη.
Απλά είναι τα πράγματα.
Ούτε ονειροπαρμένος είμαι, ούτε αιθεροβατώ. Μιλάω με απόλυτο ρεαλισμό και δεν θεωρώ ότι γράφω κάτι υπερβολικό, ούτε ζητάω να πάμε να βγάλουμε διπλό στο Μπερναμπέου ή στο Αλιάνζ Αρίνα… Είναι τρεις αγώνες, στους οποίους δίνεται η δυνατότητα στην ομάδα, δίνεται η δυνατότητα στον προπονητή και στους ποδοσφαιριστές μας, να μεγαλώσουν την βαθμολογική τους συγκομιδή, να βελτιώσουν τη θέση τους και πάνω από όλα, να φτιάξουν το κλίμα και να δώσουν λίγη χαρά στο κόσμο, ο οποίος προβληματίζεται για τη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας.
Λογικό και δικαιολογημένο.
Όταν είσαι ο ΑΡΗΣ και σε δέκα αγώνες έχεις κάνει 4 νίκες, 2 ισοπαλίες και 4 ήττες και είσαι στην έκτη θέση με μια πενιχρή συγκομιδή μόλις 14 βαθμών, δεν το λες κι επιτυχία…
Η διοίκηση έχει βάλει ξεκάθαρο στόχο τον πρωταθλητισμό και αυτή τη στιγμή, η ομάδα έχει μείνει δεκαέξι βαθμούς πίσω από τη πρώτη και δέκα βαθμούς πίσω από τη δεύτερη θέση.
Αυτό είναι πρόβλημα.
ΟΚ, σαφώς και έχουμε φάει (και) φέτος απίστευτες σφαγές από τη διαιτησία. Σαφώς και τρώμε ανελέητο πόλεμο από το ποδοσφαιρικό παρακράτος κι αυτή τη βαριά βιομηχανία διαπλοκής και διαφθοράς. Σαφώς και θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερες νίκες και πιθανόν μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή, εάν δεν υπήρχε αλλοίωση συνθηκών σε αγώνες, από τις αποφάσεις των διαιτητών και του V.A.R. Σαφώς και βλέπει όλη η Ελλάδα ότι τον πρωτοπόρο Π.Α.Ο. τον πάνε τρένο, με τις ευλογίες όλου αυτού του συστήματος της ψευτοεξυγίανσης και των εξαπτέρυγων του.
Βγήκε ο Αλαφούζος κι έκανε παράπονα για τη διαιτησία και γελούσαν ακόμη και οι τσιπούρες στο Θερμαϊκό.
Το ζήσαμε κι αυτό…
Όλα αυτά λοιπόν, ο κόσμος τα βλέπει, τα καταλαβαίνει και τα κατανοεί. Γνωρίζει πολύ καλά σε ποιο περιβάλλον ζει και υπάρχει ο αγαπημένος του Σύλλογος. Γνωρίζει πολύ καλά, ότι η κάθε νίκη που κάνει ο ΑΡΗΣ, είναι ηρωική, είναι λεβέντικη, είναι μοναδική και ανεκτίμητη, γιατί εκείνη τη στιγμή δεν κερδίζει απλά και μόνο τους έντεκα αντιπάλους του, αλλά ένα ολόκληρο βρωμερό και σιχαμένο σύστημα.
Γνωρίζει πολύ καλά αυτός ο κόσμος, πως όταν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα και στιγμή, που αυτός ο Σύλλογος θα σηκώσει ξανά ένα τρόπαιο, θα ισοδυναμεί με δέκα Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί θα το έχει πάρει δίκαια και καθαρά, απέναντι σε όλο αυτό το σύστημα.
Όλα αυτά καλά και σεβαστά.
Όμως δεν μπορούν να αποτελούν ούτε πανάκεια, ούτε δικαιολογία. Η εικόνα που έχει παρουσιάσει η ομάδα μέσα στο γήπεδο, δεν μπορεί να αφήνει ικανοποιημένο τον οπαδό του ΑΡΗ και σίγουρα, δεν ανταποκρίνεται στις αντικειμενικές δυνατότητες που έχουν οι ποδοσφαιριστές μας, ούτε στα όνειρα και τις προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί.
Ασφαλώς και στο τελευταίο διάστημα καταγράφεται μια βελτίωση, αλλά αυτό δε φτάνει. Ασφαλώς και βλέπουμε όλοι ότι αγώνα με αγώνα, η ομάδα αρχίζει να αποκτά (επιτέλους) μια αγωνιστική ταυτότητα και έναν προσανατολισμό. Ασφαλώς και η εμφάνιση που είχε τόσο στη Λεωφόρο, όσο και στο Χαριλάου με τον Ο.Φ.Η. ήταν καλές, ήταν ελπιδοφόρες και δεν συγκρίνονται με την εικόνα που είχε στους αγώνες με Βόλο και Α.Ε.Κ.
Όμως το ξαναλέω, δεν φτάνει μόνο αυτό.
Η ομάδα όχι μόνο πρέπει να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την εικόνα της και την αγωνιστική της παρουσία, αλλά το σημαντικότερο, πρέπει να κάνει νίκες. Να κάνει νίκες και να μαζέψει βαθμούς, αρχικά στα τρία ματς που έχουμε μπροστά μας. Μετά έρχεται η διακοπή. Έρχεται αυτή η λυτρωτική διακοπή, στην οποία δικαίως έχουμε επενδύσει όλοι μας, πιστεύοντας και περιμένοντας να ωφελήσει την ομάδα, προκειμένου να δουλέψει και να διορθώσει όλες αυτές τις παθογένειες και τις αδυναμίες που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα, τόσο στην αμυντική, όσο και στην μεσοεπιθετική της λειτουργία.
Η ομάδα στη διακοπή, μπορεί και πρέπει να βελτιώσει την αγωνιστική της εικόνα, ούτως ώστε να παρουσιάσει ένα καλύτερο πρόσωπο στο δεύτερο γύρο, αντάξιο των δυνατοτήτων της και των υψηλών απαιτήσεων που δικαιολογημένα υπάρχουν.
Την ίδια στιγμή, όπου ο Θόδωρος Καρυπίδης, σε συνεργασία με τον Άλαν Πάρντιου, θα πρέπει να αξιοποιήσουν τη διακοπή και στο κομμάτι της ανίχνευσης και εντοπισμού ποδοσφαιριστών, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ομάδα.
Αυτοί λοιπόν είναι οι τρεις άξονες, πάνω στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί ο ΑΡΗΣ στο επόμενο διάστημα.
Α. Νίκες και η μέγιστη δυνατή βαθμολογική συγκομιδή στους τρεις αγώνες που έχουν μείνει ως τη διακοπή.
Β. Αξιοποίηση της διακοπής και βελτίωση της ομάδας μέσα από μια σοβαρή δουλειά, η οποία θα είναι καλά οργανωμένη και προγραμματισμένη, στη κάθε λεπτομέρεια.
Γ. Ανίχνευση και εντοπισμός των ποδοσφαιριστών που χρειάζεται η ομάδα προκειμένου να δυναμώσει, με κύριο μέλημα την αγωνιστική τους ετοιμότητα και την άμεση ένταξη τους στο δυναμικό.
Η χρονιά δεν έχει χαθεί ακόμη. Δεν μπορώ να ακούω τέτοιες αστειότητες. Ορισμένοι αυτό πιστεύουν και τελικά, ίσως αυτό να θέλουν. Ίσως αυτό να επιζητούν, για τους δικούς τους λόγους… Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρουν αυτοί.
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι μπροστά μας έχουμε 26 αγώνες πρωταθλήματος και 7 αγώνες κυπέλλου. Μπροστά μας είναι όλα. Μπροστά μας είναι όλη η χρονιά. Αρκεί να μην υπάρξει άλλη βαθμολογική αιμορραγία, να μην χαθεί η μεγάλη ευκαιρία της διακοπής και το σημαντικότερο, να μην γίνουν ξανά τα ίδια λάθη που έχουν γίνει κατά καιρούς, σε θέματα του αγωνιστικού τμήματος.
Πάντως, γεγονός είναι ότι ο Θόδωρος Καρυπίδης, με την προχθεσινή δημόσια τοποθέτηση του και αναγνωρίζοντας αυτά τα λάθη που έχουν γίνει, έδειξε ότι έχει καταλάβει τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα και κυρίως, τι ΔΕΝ πρέπει να γίνει.
Μακάρι.
Αυτό θέλουμε όλοι.