Η αναμέτρηση του ΑΡΗ στις Σέρρες μπορεί να προσεγγιστεί με δύο τρόπους, ελέω και της εποχής που διανύει.
Σε αυτή, λοιπόν, η ομάδα καλείται να κερδίζει και παράλληλα να βελτιώνεται όπως σημειώθηκε και στο πλαίσιο της αναμέτρησης με τον Ατρόμητο. Μία εβδομάδα μετά το παιχνίδι στο Περιστέρι, η διαφορά είναι ότι κόντρα στον Πανσερραϊκό οι “κιτρινόμαυροι” πήραν άριστα και στις δύο κατηγορίες.
Ο ΑΡΗΣ ήταν πάλι καλύτερος, απλά το… ενίσχυσε. Έγινε κυριαρχικός στο παιχνίδι του και ουσιαστικός όσο χρειαζόταν για να έρθει ένα γκολ που ήταν αποτέλεσμα καλής κυκλοφορίας και ποιότητας του Σιφουέντες. Τόσο όσο δηλαδή για να βλέπει το όνομά του να φιγουυράρει ψηλά στη βαθμολογία μέχρι η βελτιωσή του να τον οδηγήσει εκεί που προδιαγράφει το potential του.
Ο ΑΡΗΣ δεν κέρδισε απλώς…
Θα ήταν άδικο να πούμε ότι “απλά ο ΑΡΗΣ κέρδισε και τέλος” για το χθεσινό… Πίσω από το αποτέλεσμα υπάρχει αρκετή “δόση” ποιότητας αλλά και ένα σύνολο το οποίο μέσα σε μία εβδομάδα ανέβηκε ακόμη ένα σκαλοπάτι στο πρόγραμμα της εξέλιξής του.
Η κορωνίδα της χθεσινής απόδοσης των “κιτρινόμαυρων” είναι το δεύτερο μέρος στο οποίο διόρθωσαν το μίνι μπλακ άουτ του διαστήματος 40′-50′, όπου κλείστηκαν αδικαιολόγητα πίσω και πάνω στα ρίσκα που άρχισε να παίρνει ο Πανσερραϊκός.
Η βασική λεπτομέρεια για να έρθουν όσα καλά παρουσίασε ο ΑΡΗΣ ήταν η ενέργειά του. Τρέξιμο, εντάσεις, πίεση και αρκετή κίνηση για μία ομάδα που μέχρι τέλους δεν σταμάτησε να βγάζει ενέργεια. Και για τον Μάντζιο… σχεδόν όλα ξεκινούν από εκεί, ώστε να παρουσιάσει ένα aggressive σύνολο.
Ειδικά σε κάποια σημεία ο ΑΡΗΣ έστησε κάτι σαν… μπλόκο από το μεσαίο τρίτο του γηπέδου και πάνω, εξουδτερώντας κάθε προσπάθεια μίας γρήγορης ομάδας όπως ο Πανσερραϊκός. Σιφουέντες-Μόντσου κυριάρχησαν στο κέντρο με συνολικά 15 κλεμμένες μπάλες και πολλές προωθήσεις του παιχνιδιού. Η τετράδα της άμυνας έκανε αποτελεσματικά τη δουλειά της και αυτό απελευθέρωσε τους μπροστινούς με σημείο αναφοράς τον Ντιαντί.
Ο Σενεγαλέζος θυμίζει σε όλους μας πώς πρέπει να είναι τα εξτρέμ. Θρασύς, διεισδυτικός και ταχυδυναμικός, δημιουργώνοντας ρήγματα και ανισορροπίες στην αντίπαλη άμυνα, σε μία από τις δύο στοχευμένες και πετυχημένες αλλαγές του προπονητή στην χθεσινή ενδεκάδα.
Οσα του λείπουν ακόμα και τα… αγκάθια
Φυσικά ο ΑΡΗΣ δεν είναι τέλειος ακόμα, ούτε θα τρελαινόμαστε. Ο Μάντζιος έχει απαιτήσεις και για αυτό έθεσε εμμέσως έναν χρονικό ορίζοντα δύο μηνών για να δει την ομάδα όπως τη θέλει. Χρειάζεται χρόνος για την ομοιογένεια “νέων” και παλιών”… Να ετοιμαστεί και ο Νταρίντα, να ετοιμαστεί και ο Φαμπιάνο, να γίνουν και οι τελικές προσθήκες στο ρόστερ… Ειδικά η ενσωμάτωση του Βραζιλιάνου και όσα δίνει από την πίσω ζώνη, όπως και η βελτίωση του Μορόν που παρασύρθηκε από την απόδοση της ομάδας και ήταν θετικός χθες, μπορούν να αποδειχθούν “κλειδιά” στη συνέχεια.
Αν μέσα σε αυτό το πλαίσιο συνεχίζουμε να βλέπουμε τον ΑΡΗ όπως χθες, τότε επιτρέπεται μία συγκρατημένη αισιοδοξία για την φετινή του πορεία. Μία αισιοδοξία την οποία έχει ανάγκη όλος ο κιτρινόμαυρος οργανισμός για να λειτουργήσει ως ορμή που θα “σπρώξει” κι άλλο την ομάδα μέσα στη χρονιά.
Αυτή την ορμή προφανώς βλέπουν κάποιοι να μεγαλώνει και ρίχνουν αγκάθια στον δρόμο της . Ένα τέτοιο ήταν ο Τσιμεντερίδης ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να βάλει τον Πανσερραϊκό μέσα στο ματς. Εκτέθηκε και σίγουρα δεν έφερε εις πέρας το αποτέλεσμα που θα ήθελαν κάποιοι ουδέτεροι παρατηρητές του χθεσινού ματς. Εδώ φτάσαμε σε σημείο να ασχοληθεί ο Μάντζιος με τη διαιτησία, την οποία αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι.
Θα δούμε κι άλλα τέτοια… έργα, έχοντας ξεκινήσει ήδη με το “2 στα 2”. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτε παραπάνω από τη δουλειά του στις προπονήσεις και στους αγώνες, ξεπερνώντας όποτε μπορεί και αυτά τα εμπόδια. Οπως έκανε δηλαδή χθες…