Το ΑΡΗΣ-Παναθηναϊκός είναι πολυσυζητημένο τα τελευταία 24ωρα. Είναι ίσως το πιο ιντριγκαδόρικο ματς της 4ης αγωνιστικής των πλέι οφ.
Οι δύο φιναλίστ του φετινού τελικού θα κοντραριστούν στο “Κλεάνθης Βικελίδης” για πρώτη φορά μετά τις προκρίσεις τους. Το ματς αυτό φυσιολογικά ιντριγκάρει, θα δημιουργήσει συγκρίσεις και αρκετή κουβέντα με το φινάλε του… Υπάρχουν όμως τρεις λέξεις που οφείλουμε να βάλουμε όλοι στο μυαλό μας.
Δεν είναι τελικός!
Τρεις λέξεις που ισχύουν και για το μεταξύ τους παιχνίδι στη Λεωφόρο, το οποίο μάλιστα θα είναι ακόμα πιο κοντά χρονικά στην αναμέτρηση του Βόλου.
Ο Παναθηναϊκός έχει αυτή την περίοδο στο μυαλό του το πρωτάθλημα. Κάπου στο πίσω μέρους του μυαλού του ίσως να υπάρχει χωμένο και το Κύπελλο. Οχι όμως σε πρώτο πλάνο.
Για τον ΑΡΗ η απουσία ουσιαστικού στόχου από το πρωτάθλημα δεν δημιουργεί ένα αντίστοιχο κίνητρο με τους “πράσινους”. Στη Αλκμήνης στοχεύουν σε μία ανταγωνιστική πορεία στα πλέι οφ και παλεύουν ώστε να κρατήσουν στην άκρη το Κύπελλο, για το οποίο φυσικά αδημονεί όλος ο υπόλοιπος κιτρινόμαυρος οργανισμός.
Είτε κερδίσει ο ΑΡΗΣ με 4-0 είτε χάσει με το ίδιο σκορ ή οποιοδήποτε άλλο, δεν θα σημαίνει τίποτα για τον τελικό. Ούτε θα πρέπει να να φύγουν τα μυαλά πάνω από τα κεφάλιά μας με μία νίκη, αλλά ούτε θα πρέπει να πνιγούμε από το άγχος και να θέσουμε θέμα ετοιμότητας στη στραβή.
Οι τελικοί δεν έχουν καμία σχέση με έναν αγώνα πλέι οφ. Αλλο το mentality μίας ομάδας στη μία περίπτωση και άλλο στη δεύτερη. Οσο σοβαρός και να είναι ο ΑΡΗΣ αύριο, όσο στη… τσίτα και αν βρεθεί, μέσα του θα ξέρει ότι δεν είναι τελικός.
Το μόνο που μπορεί να γίνει σε αυτά τα δύο ματς των πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό είναι κάποια mind games ψυχολογίας. Να πάρει δηλαδή είτε η μία ομάδα είτε η άλλη το μομέντουμ μέσα από τα αποτελέσματα, αλλά περισσότερο για πνευματικούς σκοπούς. Και πάλι όμως δεν είναι κάτι που απαραίτητα θα επηρεάσει τον τελικό του Μαΐου.
Δεν είναι τελικός λοιπόν… Είναι όμως ένα ματς στο οποίο ο ΑΡΗΣ υποχρεούται να σβήσει την κακή εικόνα του Καραϊσκάκης και φυσικά την ήττα, μένοντας πιστό στο δόγμα “παίζω για την πάρτη μου” με το οποίο μπήκε στη διαδικασία των πλέι οφ.
Ο Παναθηναϊκός έρχεται ανεβασμένος, έχει κίνητρο αλλά δεν είναι φόβητρο και φάνηκε στα προηγούμενα παιχνίδια. Στο ένα ο ΑΡΗΣ κέρδισε και στο άλλο η διαιτησία έβαλε το χεράκι της μετά το κακό ξεκίνημα του ΑΡΗ στη Λεωφόρο.
Σε ένα “Βικελίδης” με τη γνωστή του δυναμική, η ομάδα του Μάντζιου μπορεί να κερδίσει και να ξεπεράσει το κίνητρο του αντιπάλου, παίρνοντας ίσως και ένα πρώτο ψυχολογικό αβαντάζ εν όψει τελικού. Δεν είναι όμως μία ουσιαστική “πρόβα” τελικού πέραν μόνο του ανταμώματος των δύο φιναλίστ. Ούτε φυσικά ένα ματς για κλειστά χαρτιά, παραπλανήσεις και άλλα τέτοια που ανήκουν σε ένα πολύ παλιό ποδοσφαιρικό σκεπτικό.