Δεν ήταν μία συνηθισμένη Παρασκευή χθες. Και δεν ήταν ένα συνηθισμένο φιλικό παιχνίδι, αυτό με τον Ολυμπιακό.
Η χθεσινή βραδιά ήταν αντίδρασης και οργής. Ολα στη σκιά ενός ηχηρού μηνύματος από τους χιλιάδες που πλημμύρισαν τους πιο κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, κρατώντας την πόλη στο πόδι μέχρι τις 2 το πρωί.
Οσο και να αγαπάω την ενασχόληση με το αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι, όσο θελκτικός και να ήταν ο ΑΡΗΣ κόντρα στον Ολυμπιακό, θα την πω την αμαρτία μου. Το απόλαυσα λίγο παραπάνω το συλλαλητήριο…
Ούτε στραβωμένα στόματα, ούτε “θα τα κάψουμε όλα” ούτε τίποτα. Μία παρέα χιλιάδων ατόμων -πάνω από 5-6 τους έκανα- βγήκαν στους δρόμους για αυτά που τους ενώνουν. Την αγάπη τους για τον ΑΡΗ και την στοχοποίηση αυτής της αγάπης για ακόμη μία φορά.
Για αυτό από τη μία έβλεπες χαμόγελα στα πρόσωπα των περισσοτέρων. Απολάμβαναν τη στιγμή που ένωναν τη φωνή τους με χιλιάδες ακόμα, για να εκφράσουν την οργή τους στις κατευθύνσεις που έπρεπε. Και είχε επιτυχία, αν κρίνουμε την τοποθέτηση Ζαγοράκη με την οποία θα ασχοληθούμε στη συνέχεια.
Μία οργή που “γέμισε” δρόμους, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εφημερίδες, σάιτ. Μία οργή όμως ειρηνική. Μία οργή χωρίς προκλήσεις, άριστα συντονισμένη και προγραμματισμένη βήμα-βήμα μέχρι να καταλήξει στο “Κλεάνθης Βικελίδης” έπειτα από τέσσερις ώρες.
Δεν περιμένει εμένα ο κόσμος του ΑΡΗ για να του χαϊδέψει τα αυτιά. Δεν είναι αυτή η πρόθεση των παραπάνω λέξεων. Ο,τι έγινε όμως χθες, ήταν υποδειγματικό.
Υποδειγματική, βάσει εποχής και κατάστασης των παικτών, ήταν και η εικόνα του ΑΡΗ κόντρα στον Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός είχε απουσίες, αλλά αυτές ήταν στον πάγκο του. Η ενδεκάδα του είχε επί το πλείστον βασικά πρόσωπα, με εξαίρεση 1-2 περιπτώσεις. Αρα αυτόματα παίρνει μεγαλύτερη αξία η εμφάνιση ανωτερότητα του λιγότερο ελλιπή, αλλά και πάλι ελλιπή, ΑΡΗ απέναντι στους “ερυθρόλευκους”.
Το σύνολο του Μάντζιου έκανε ό,τι και με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Έδειξε έτοιμο για την πρεμιέρα. Βέβαια εντοπίζεται μία διαφορά αποτελεσματικότητας ανάμεσα στα δύο παιχνίδια, αλλά αυτή συνδέεται και με απουσίες όπως του Καμαρά ή του Γκάμα, που προορίζονται να έχουν καταλυτικό ρόλο στα επιθετικά πλάνα της ομάδας. Χωρίς αυτό να αναιρεί ότι η ομάδα οφείλει να γίνει πιο ουσιαστική.
Ο ΑΡΗΣ παρουσίασε χθες μία εξελιγμένη μορφή αυτού του έντονου πρέσινγκ που ασκεί κατά διαστήματα μέσα στο παιχνίδι, με μπροστάρη τον εκπληκτικό Εντιαγέ.
Ο Σενεγαλέζος είναι “να χαίρεσαι να τον βλέπεις”. Αλλάζει τη μορφή και του λειτουργία του άξονα. Οχι μόνο με τη δική του παρουσία, αλλά και με το γεγονός ότι απελευθερώνει τον Σάσα ώστε να “τρέχει” περισσότερο για τον εαυτό του και να συμμετέχει περισσότερο μπροστά.
Θα κρατήσω και τον Μπεναλουάν από το χθεσινό φιλικό. Ανεβασμένος ο Γαλλοτυνήσιος, με μοναδικό ψεγάδι τη φάση του γκολ που πέτυχε ο Ολυμπιακός. Οι υπόλοιποι ήταν στα γνωστά τους στάνταρ. Ο Ματέο “μπαίνει” φέτος στο “καλούπι” του “κρυφού” επιθετικού και ο Ιτούρμπε φάνηκε που ταιριάζει καλύτερα.
Τελευταίο που έγινε υποδειγματικά; Μην περιπλανείστε από τη φωτογραφία Ζαγοράκη. Τα αποτελέσματα θα τον κρίνουν. Η δήλωσή του όμως ήταν κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει από πρόεδρο της ΕΠΟ. Μία δήλωση μέσα από την οποία “άδειασε” υποδειγματικά Δεοντολογίας, Εφέσεων, αυτούς από τους οποίους εκπορεύεται αυτή η απόφαση και φυσικά την επικοινωνία που έχει “στήσει” μία συγκεκριμένη πλευρά με το -6 του ΑΡΗ.
Ο Ζαγοράκης έχει τέτοιο θεσμικό ρόλο που έπρεπε να προσέξει πολύ τα λόγια του σε αυτή την τοποθέτηση. Δεν τους “άδειασε” άμεσα, γιατί δεν αρμόζει στη θέση του. Πίσω από τις λέξεις όμως αυτό είναι που κάνει ουσιαστικά. Και στο κομμάτι των βαθμολογικών ποινών δεν έχει κι άδικο. Οχι μόνο για τον ΑΡΗ. Γενικά…
Απλά είναι τέτοιος ο θεσμικός του ρόλος που δεν μπορούσε να “αδειάσει” άμεσα όσους πήραν αυτή την απόφαση. Το πήγε στο “ναι μεν αλλά” αλλά ουσιαστικά λέει ότι η απόφαση “μπάζει”. Το θέμα είναι ότι μετά από μία τέτοια τοποθέτηση του προέδρου της ΕΠΟ, αντιλαμβάνονται ακόμα οι αδαείς ή εμπαθείς τι ακριβώς συμβαίνει; Δεν πρέπει το θέμα να τελειώσει πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, όταν ο ηγέτης του ελληνικού ποδοσφαίρου κάνει λόγο για αλλοίωση;
Και μία χάρη… Μην συγκρίνουν κάποιοι την υπόθεση του ΑΡΗ με εκείνη του ΠΑΟΚ. Άλλα δεδομένα, άλλη σοβαρότητα. Και ναι, ο ΠΑΟΚ λέει ότι δικαιώθηκε. Υπάρχει και το ηθικό όμως κύριοι. Υπάρχει ένας σερβιτόρος με 10 εκατ. και η… σιωπηρή μεταγραφή του… wonder kid Φασίδη έναντι 500 χιλιάδων ευρώ. Αυτά είναι δεδομένα…