Ο Άρης υπέστη μετά από 24 αγωνιστικές την πρώτη του ήττα στην Κρήτη αλλά δεν χρειάζεται να ξεθάψουμε μάνι-μάνι του τσεκούρι του πολέμου και να επιδοθούμε στην- εύκολη- αποδόμηση του φετινού ρόστερ. Σε κανέναν δεν άρεσε η ήττα, η αντιμετώπιση μικρού club από τον διαιτητή.
Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος
Το έχω ξαναγράψει και το γράφω για τελευταία ίσως φορά. Η φετινή ομάδα δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας και δεν βγάζει μάτια με το ποδόσφαιρο που παίζει. Φτιάχτηκε κάτω από συγκεκριμένες προδιαγραφές που υπαγορεύει η κατηγορία και η περσινή τραυματική εμπειρία και πέτυχε το στόχο της ανόδου. Επομένως παίκτες, stuff και τεχνικός διευθυντής αξίζουν της εκτίμησης του κόσμου του Άρη και μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αρχίσουμε το γνωστό, ο ένας δεν μπορεί να τρέξει, ο άλλος να πασάρει, ο άλλος να πλασάρει, όταν ξέρουμε ότι σε μεγάλο βαθμό η “ειδικού σκοπού” φετινή ομάδα θα αλλάξει και πρέπει να αλλάξει εν όψει Σούπερ Λιγκ. Μην χαλάμε την… ζαχαρένια μας μέρες που είναι…