Για όποιον τυχόν δεν το έχει αντιληφθεί τη σεζόν 2018-2019 επιστρέφει στη Σούπερλιγκα ο ΆΡΗΣ Θεσσαλονίκης μια ομάδα που στις συνειδήσεις όλων μας μπορεί να είναι η κορυφαία του κόσμου.
Σε πρακτικό επίπεδο όμως θα πρέπει να καταστεί σε όλους σαφές πώς το brand name της έχει μείνει πολύ πίσω και για αυτό το λόγο θα πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή και αδύνατη προσπάθεια, ώστε ο χρόνος που χάθηκε από δικά της λάθη να καλυφθεί άμεσα.
Όλοι όσοι διαβάζουν το εν λόγω άρθρο αυτή τη στιγμή θα έχουν ήδη διαπιστώσει από τον πρόλογο μου πως δεν έχει καμία απολύτως αξία να αναφερόμαστε άλλο στον ΆΡΗ της Φούτμπολ λιγκ, καθώς απομένει ελάχιστος χρόνος ώστε η υπόθεση άνοδος να κριθεί και μαθηματικά, ασχέτως εάν το πρωτάθλημα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Για το λόγο που ανέφερα παραπάνω λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνουμε μια πρώτη, καθόλου αναγνωριστική όμως κουβέντα σε ότι αφορά το αύριο του μεγαλύτερου συλλόγου της Μακεδονίας. Όποιος περιμένει ένα καλοκαίρι το οποίο θα είναι λιγότερο θερμό από τα προηγούμενα πλανάται διότι πολύ απλά ο δρόμος του ακολουθεί διαχρονικά ο ΑΡΗΣ ουδέποτε συναντήθηκε με την ηρεμία και την νηφαλιότητα κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να μην ηχεί καλά στα αυτιά των περισσοτέρων, όμως πιστεύω ακράδαντα πώς τουλάχιστον μετά και την τυπική ολοκλήρωση της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου μας συμφέρει να υπάρχει ένας γενικός αναβρασμός.
Όταν μιλάμε για τον ΑΡΗ απαγορεύεται να μην συζητάμε για το αύριο και το μετά, όπως επίσης απαγορεύεται δια ροπάλου να ξεχάσουμε όλα αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν και μας οδήγησαν για πολλοστή φορά στο δρόμο της εξαθλίωσης αγωνιστικής και μη, αλλά πολύ περισσότερο έκαναν την εσωστρέφεια να μοιάζει με δεύτερη φύση μας.
Ο ΑΡΗΣ της παθογένειας πρέπει να τελειώσει κι αυτό θα γίνει μόνο όταν πάψουμε να βασιζόμαστε στο θα δούμε. Το ότι η ομάδα φέτος βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να προβιβάζεται (με πολύ καθυστέρηση) στην παραπάνω κατηγορία δεν οφείλεται τόσο στις προσπάθειες της διοίκησης και του αγωνιστικού επιτελείου, αλλά πολύ περισσότερο σε αυτούς που απαίτησαν ένα υγιές και καθαρό μέλλον σταματώντας αυτόματα με τον τρόπο αυτό να συμβιβάζονται με μια στείρα ρουτίνα που είτε μας αρέσει είτε όχι τα τελευταία τέσσερα τουλάχιστον χρόνια μονιμοποιήθηκε στον σύλλογο.
Άρα λοιπόν η προδιαγεγραμμένη άνοδος του ΑΡΗ νομοτελειακά θα φέρει στην επιφάνεια και νέες απαιτήσεις από την πλευρά του κόσμου οι οποίες όλο το προηγούμενο διάστημα καταπνίγηκαν αναγκαστικά στο βωμό της επιβίωσης. Για αυτό εάν ο νυν μεγαλομέτοχος της ομάδος Θόδωρος Καρυπίδης κρίνει ότι μπορεί να συνεχίσει να οδηγεί ένα τόσο απαιτητικό καράβι θα πρέπει να μιλήσει ειλικρίνεια, διαφάνεια, αλλά κυρίως χρήματα σε έναν κόσμο που υπέφερε πολλά και δεν διατίθεται να υποφέρει ξανά για κανέναν απολύτως λόγο.