Όταν βρίσκεσαι στην κορυφή, έχεις κυριολεκτικά όλο τον κόσμο στα πόδια σου
Το κακό με τις κορυφές είναι πως όταν φτάνει κανείς εκεί ξεμένει από επιλογές για το επόμενο βήμα του. Αναγκαστικά αυτό θα είναι προς τα κάτω. Σε αντίθεση πάντως με τους ορειβάτες (που δεν μπορούν να παραμείνουν εκεί), ο Ζινεντίν Ζιντάν θα μπορούσε να το είχε κάνει, “κατασκηνώνοντας” στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ στο οποίο ανέβηκε με την Ρεάλ Μαδρίτης. Αποφάσισε να μη το κάνει, γνωρίζοντας καλά πως το τέλος για τους προπονητές έρχεται πάντα, ανεξάρτητα από τις επιτυχίες του παρελθόντος.
Ο Ζιντάν των δύο Champions League (μέχρι πριν λίγες μέρες) θα μπορούσε να είχε απολυθεί από τους Μαδριλένους τον περασμένο Ιανουάριο. Όταν έμενε στο 2-2 με τη Θέλτα κι έβλεπε την Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε να ξεφεύγει στο +16. Ή όταν αποκλειόταν, με ήττα μέσα στο Μπερναμπέου, από την Λεγανές στο Κύπελλο. Συνεπής στα μεγάλα ραντεβού με τη μοίρα, την επιτυχία και την ιστορία, ο Γάλλος επέλεξε η συνέχεια να γραφεί από το δικό του χέρι. Να αποχωρήσει όσο είναι μπροστά, σαν τζογαδόρος που ξέρει πότε να σηκωθεί από ένα τραπέζι που μόλις “σήκωσε” με φουλ της… κούπας. Μέτρια η παρομοίωση, αλλά προχωράμε. Όπως πρέπει να κάνει κι αυτός, μόλις νιώσει την αίσθηση της απώλειας που φέρνει η απομάκρυνση από τους χώρους που έχεις μάθει να ζεις.