Αυτά που ξέραμε (πρέπει) να τα ξεχάσουμε…
Κάποτε ήταν πολύ απλό να παίξεις ποδόσφαιρο.
Μια αλάνα ή ακάλυπτος χώρος, μια μπάλα (ακόμα και σκισμένη με τη σαμπρέλα να κάνει το λεγόμενο «βυζί» στο πλάι), τέσσερις σχολικές τσάντες για δοκάρια και όλα ήταν έτοιμα!
Εσύ και το υπόλοιπο αναψοκοκκινισμένο τσούρμο πιτσιρικάδων ξεκινούσατε μια (ακόμη) ματσάρα που θα έληγε με τη δύση του ήλιου ή με απειλές των γειτόνων/μανάδων ότι θα σκίσουν το τόπι με κουζινομάχαιρο αν δεν μαζευτείτε επιτέλους στα σπίτια σας.