Το "μηχανάκι" του ΑΡΗ ανοίγει για πρώτη φορά την καρδιά του στην εφημερίδα «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!» και δίνει την υπόσχεση να δικαιολογήσει τον… θόρυβο που έκανε η μεταγραφή του
Συνέντευξη στον ΑΛΕΞΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ
Τρέχει και… χτυπιέται ακόμη και στον… ύπνο του. Το αδιάκοπο πρέσινγκ σε όλους τους χώρους είναι το σήμα κατατεθέν του και του χάρισε το παρατσούκλι «πιτ μπουλ», που τον συνοδεύει. Τον έφερε από το μακρινό Τυχερό Έβρου μέχρι την εθνική ομάδα και εδώ και λίγες μέρες στο “Κλεάνθης Βικελίδης”.
Ο Μανώλης Σιώπης είναι η μια από τις πολλές ηχηρές προσθήκες του ΑΡΗ το φετινό καλοκαίρι και στην πρώτη του εκ βαθέων συνέντευξη στην “ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!” μιλάει δίχως… μαλλιά στη γλώσσα. Γυρίζει το ρολόι του χρόνου πίσω (σαν αυτό που έχει χτυπήσει και στο σώμα του) και θυμάται την άχαρη παιδική ηλικία όταν σε ηλικία 14 ετών άφησε το χωριό του για να πάει εσώκλειστος στου Ρέντη. Το ρόλο που έπαιξε η οικογένεια στη ζωή του, τη σχέση του με τον Ολυμπιακό που κλονίστηκε σοβαρά αυτό το καλοκαίρι και τι τον έπεισε να αφήσει στην άκρη το όνειρο να αγωνιστεί στην Ευρώπη και να επιλέξει τον ΑΡΗ. Αν και δεν έχει ακόμη φορέσει τη φανέλα της ομάδας σε επίσημο παιχνίδι δηλώνει μαγεμένος από την τρέλα του κόσμου και υπόσχεται να δώσει και την ψυχή του, ώστε να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες. Και αν εντός γηπέδου μοιάζει ασταμάτητος έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η άλλη… πλευρά του Μανώλη, όπως την αποκαλύπτει στη συνέντευξη που ακολουθεί…
“Δεν έχω ξαναβιώσει τέτοιο πράγμα!”
– Μανώλη, ο ΑΡΗΣ πως προέκυψε γιατί διαβάζαμε ότι ήθελες να παίξεις στο εξωτερικό…
“Είχα πει ξεκάθαρα ότι ήθελα να δοκιμάσω στο εξωτερικό και υπήρχε μια πρόταση από την Λεχ Πόζναν, την οποία απέρριψε ο Ολυμπιακός, θεωρώντας ότι από πίσω βρίσκεται η Α.Ε.Κ. Η πρώτη επαφή με τον ΑΡΗ έγινε ένα μήνα πριν έρθω. Το όλο πλάνο, η κεντρική ιδέα και όλο αυτό που έχει υλοποιήσει φέτος ο πρόεδρος με το ρόστερ, το γήπεδο, τις εγκαταστάσεις μου έδειξε ότι πάει να γίνει κάτι καλό φέτος. Ο στόχος μου πάντα ήταν να αγωνίζομαι στο υψηλότερο επίπεδο και αυτή η μικρή γεύση του μαγικού κόσμου στο παιχνίδι με την Α.Ε.Λ. με άφησε με ανοιχτό το στόμα”.
– Τι σημαίνει για σένα που είσαι ο πρώτος Έλληνας τοπ επιπέδου, που έρχεται στον ΑΡΗ της νέας εποχής και της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία…
“Είναι μια πρόκληση ξεκάθαρα γιατί έρχεσαι σε μια μεγάλη ομάδα, που πρέπει να είναι στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας. Είναι ομάδα που τρέφεται από τις υψηλές θέσεις και είμαι χαρούμενος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας, που θα μπορέσει να την οδηγήσει εκεί που ανήκει”.
– Μόλις έγινε γνωστό ότι έρχεσαι στον ΑΡΗ δέχθηκες καταιγισμό μηνυμάτων, στο διαδίκτυο, έτσι δεν είναι; Το περίμενες;
“Ακόμη και πριν έρθω δεχόμουν δεκάδες μηνύματα και έλεγα στους φίλους μου “τόσο τρελός είναι ο κόσμος εκεί πάνω”. Δεν το έχω ξαναβιώσει αυτό το πράγμα. Ο Πανιώνιος δεν είχε τέτοια δυναμική. Όταν, μάλιστα, ήρθα είπα αμέσως ότι εδώ οι άνθρωποι είναι το κάτι άλλο…”
– Τι θα έρθει να προσθέσει στην ομάδα ο Μανώλης Σιώπης;
“Ταχύτητα, πίεση στην άμυνα, πίεση σε όλους τους χώρους ανάμεσα στην άμυνα και την επίθεση, γρήγορη μεταβίβαση της μπάλας. Πολλά τρεξίματα, πολλές βοήθειες”.
– Είσαι ένας χαφ που κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο, αλλά που δεν έχει σκοράρει. Δεν έτυχε, δεν το κυνηγάς, δεν είναι το φόρτε σου;
“Τα τελευταία δύο χρόνια το έψαχνα πολύ, αλλά μάλλον για αυτό δεν ήρθε ποτέ. Ήταν και το… μπούλινγκ από τους κολλητούς (Κόρμπο, Ρισβάνη), αλλά ελπίζω να βάλω ένα γκολ στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Πιστεύω θα πέσουν τα τσιμέντα…”
– Βλέποντας την ομάδα απ’ έξω τι εικόνα έχεις σχηματίσει;
“Σε σχέση με τις άλλες ομάδες έχει μεγάλη ποιότητα από τη μέση και μπροστά. Έχει φυσικά και μειονεκτήματα, αλλά περισσότερα είναι τα πλεονεκτήματά της. Παίζει γρήγορο ποδόσφαιρο, πιέζει όταν χαθεί η μπάλα, ταχύτητα στην κόντρα επίθεση. Αυτά, δηλαδή, που επιτάσσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο”.
“Κάθε παιχνίδι ξεχωριστά”
– Στόχος πιστεύεις ότι πρέπει να τεθεί ή ασπάζεσαι αυτό που λέει ο προπονητής για βήμα-βήμα και κάθε παιχνίδι;
“Είμαι και εγώ αυτής της άποψης. Η ομάδα είναι καινούργια, ακόμη πλάθεται και ίσως φέρει έπαρση αν τεθεί ένας μεγαλεπήβολος στόχος. Δεν χρειάζεται. Κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο, που θα το ευχαριστιόμαστε και να παίρνουμε τα αποτελέσματα”.
– Τη φοβάσαι αυτή την… υπερέκθεση, την… αλεγρία, το γεγονός ότι όλη η Ελλάδα ασχολείται με το ποδόσφαιρο που έπαιξε ο ΑΡΗΣ; Μήπως παρασυρθείτε;
“Όχι γιατί η ομάδα έχει έμπειρους παίκτες. Εγώ για παράδειγμα ήμουν δεύτερος ένα ολόκληρο γύρο με τον Πανιώνιο και δεν μου έλεγε κάτι. Έχει περάσει μια νοοτροπία ο προπονητής ότι δουλεύουμε καθημερινά για το παιχνίδι που έρχεται και δεν κοιτάμε το μέλλον”.
– Αντιλαμβάνεσαι ότι ο ερχομός σου έχει γεννήσει υψηλές προσδοκίες. Είσαι έτοιμος να το υποστηρίξεις; Σε αγχώνει;
“Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα πίεση. Ίσα-ίσα είναι μια τεράστια πρόκληση και για όλο αυτό που γίνεται γύρω από το πρόσωπό μου θέλω να πω ότι θα δώσω και την ψυχή μου για να τα κάνω πράξη”.
“Τώρα υπάρχει μόνο ο ΑΡΗΣ”
– Ο Ολυμπιακός αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας σου. Πως βρέθηκες από το Τυχερό Έβρου εκεί;
“Είχε δημιουργηθεί σχολή ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού στο χωριό μου, το Τυχερό και όταν σ’ ένα διάλλειμα στο σχολείο έπεσε το χαρτί στα χέρια μου είπα αυθόρμητα από μέσα μου: “Θα παίξεις στον Ολυμπιακό”. Μια τριετία στο γυμνάσιο με παρακολουθούσαν, αλλά με πήραν στα 14 εσώκλειστο στο Ρέντη όταν ενδιαφέρθηκε για μένα ο Π.Α.Ο.Κ. Είχα προπονητές Τερεζόπουλο, Αλεξανδρή, Γκόκιτς και Στορκ”.
– Δεν ήταν δύσκολο για ένα παιδί 14 ετών να φύγει από ένα χωριό του Έβρου στην Αθήνα χωρίς τους γονείς του;
“Είχα τεράστια βοήθεια από την οικογένειά του, ειδικά τα πρώτα δύο δύσκολα χρόνια προσαρμογής στη μεγάλη πόλη, καθώς προερχόμουν από ένα χωριό 2.000 κατοίκων. Χάρη στους γονείς μου και την αμέριστη στήριξή τους να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο έφτασα εδώ που είμαι σήμερα”.
– Τι θυσίασες για να το πετύχεις αυτό;
“Θυσίασα προσωπική ζωή και ό, τι έκαναν για παράδειγμα οι συνομήλικοί μου στο χωριό. Ούτε μηχανάκι δεν με άφηνε ο πατέρας μου να οδηγήσω. Με το ποδήλατο πηγαινοερχόμουν στην προπόνηση, ήμουν συνέχεια στο γήπεδο και δεν πήγαινα ούτε στις διήμερες εκδρομές του σχολείου. Δεν ήταν μια νορμάλ παιδική ηλικία”.
– Στην πρώτη ομάδα του ολυμπιακού πότε ανέβηκες;
“Πρώτη φορά στα 15 μου με εισήγηση του Μπάντοβιτς, που ανέλαβε τότε προπονητής και του Ζελενίτσα, υπεύθυνου των ακαδημιών”.
– Τι σου έχει αφήσει το πέρασμά σου από τον Ολυμπιακό και αν θεωρείς ότι άξιζες περισσότερες ευκαιρίες.
“Είμαι της άποψης ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Κάθε φορά που κοιτάζω πίσω και όσα έχω πετύχει και τα αναλύω καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Εννοείτε ότι πιστεύω ότι θα μπορούσα να έχω θέση στον Ολυμπιακό. Η συγκυρία δεν μου το επέτρεψε. Πλέον έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος και υπάρχει μόνο ΑΡΗΣ”.
– Σου άφησε κάποια πίκρα η μεταχείριση που έτυχες αυτό το καλοκαίρι; Τη θεωρείς άδικη;
“Όχι. Πάντα ψάχνω αυτό που υπάρχει μέσα στο λάθος ή την αποτυχία, που θα με βοηθήσει να πετύχω. Μέσα από όλο αυτό προέκυψε ο ΑΡΗΣ και θέλω να πετύχω. Σε δύο εβδομάδες θα είμαι έτοιμος και ακόμη καλύτερος από ότι ήμουν”.
– Ποιος προπονητής άφησε περισσότερο το στίγμα του πάνω σου;
“Χωρίς δεύτερη κουβέντα ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Αυτός με έβαλε να παίξω επαγγελματικά στον Πλατανιά και ο Μιλόγεβιτς, που συνέχισε αυτό που άφησε ο Ουζουνίδης”.
– Πιστεύεις ότι η μεταγραφή σου στον ΑΡΗ θα σε επαναφέρει και στις κλήσεις του κ. Σκίμπε;
“Είναι ευλογία να παίζεις για το εθνόσημο. Αυτή τη στιγμή κοιτάω να είμαι καλά στην ομάδα που ήρθα, να προσφέρω αυτά που μπορώ και αν είναι να έρθει η κλήση εννοείται ότι θέλω σαν τρελός να είμαι εκεί”.
Ο Μανώλης Σιώπης εκτός γηπέδων
“Χτυπιέμαι και στον ύπνο μου!”
– Στο γήπεδο παθιάζεσαι, τα δίνεις όλα; Εκτός γηπέδου πως είναι ο Μανώλης;
“Όσοι με ξέρουν, ξέρουν έναν άνθρωπο με πολλή ενέργεια. Ακόμη και εγώ δεν ξέρω από πού προέρχεται 24 ώρες το 24ωρο. Ακόμη και στον ύπνο μου πρέπει να χτυπιέμαι. Ήδη οι συμπαίκτες μου στον ΑΡΗ με ρωτάνε καθημερινά τι παίρνω. Κατά τα άλλα ηρεμώ με σινεμά, θέατρο, μουσική στο σπίτι. Γενικά δεν μπορώ την βαβούρα”.
– Ποιο CD δεν λείπει ποτέ από το αυτοκίνητό σου;
“Τώρα τελευταία ακούω Μακρόπουλο. Όταν είμαι μόνος μου, όμως, ακούω ορχηστρική μουσική, που με βοηθάει να σκέφτομαι. Σάουντρακ από ταινίες, όπως ο “τελευταίος σαμουράι”, που είναι μαγικό”.
– Είναι η πρώτη σου φορά μακριά από τους κολλητούς σου, Ρισβάνη, Γιαννιώτη. Θα αντέξεις;
“Υπάρχει πλέον εύκολη επικοινωνία, αλλά μου λείπουν γιατί τους είχα συνηθίσει τρία χρόνια στην ίδια ομάδα. Ότι έγινε, όμως, ήταν για καλό”.
– Τι σου συμβούλευσαν να κάνεις;
“Μου είπαν ότι ο ΑΡΗΣ είναι ένα βήμα που πρέπει να το κάνεις και γενικά ήταν υπέρ της απόφασης να έρθω στη Θεσσαλονίκη”.
– Είσαι φαν της δερματοστιξίας όπως βλέπω. Πόσα έχεις και αν υπάρχουν κάποια που έχουν μια ξεχωριστή σημασία για σένα;
“Τα περισσότερα έχουν σημασία. Για παράδειγμα έχω μια καρδιά που έχει τα αρχικά της συγχωρεμένης της γιαγιάς μου, την ημερομηνία γέννησης του Ρισβάνη, ένα ρολόι που δείχνει την ώρα που γεννήθηκα εγώ, τα αρχικά της οικογένειάς μου. Το νούμερο 23 του αγαπημένου Λε Μπρον Τζέιμς που θαυμάζω. Έχω και ένα λίγο περίεργο. Κάτω ένα καπέλο ενός φτωχού, πάνω μια κορόνα και στη μέση κάτι γραμμές. Δείχνει πόσο εύκολο είναι από τα χαμηλά να φτάσεις στα ψηλά και πόσο εύκολα από εκεί που έχεις τα πάντα να τα χάσεις όλα…”
Η στάση ζωής, οι φιλοδοξίες και τα… πειράγματα
“Να χαμογελάς, να είσαι αισιόδοξος…”
– Ποιο είναι το μότο που ακολουθείς πάντα στη ζωή σου;
“Να χαμογελάς, να είσαι αισιόδοξος, δουλειά και ό, τι είναι να σου φέρει ο Θεός θα σου το φέρει”.
– Οι φιλοδοξίες σου μέχρι που φτάνουν;
“Από τότε που έγινα επαγγελματίας το όνειρό μου είναι να παίξω τελικά με την εθνική και να καταφέρω να είμαι ένας παίκτης επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ και να παίζω σε αυτή τη διοργάνωση”.
– Ποιο είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημά σου που θα ήθελες να αλλάξεις;
“Το να πειράζω τους άλλους μέχρι να τους σπάσω τα νεύρα. Γίνεται καμιά φορά ενοχλητικό”.
– Ποιος παίκτης σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;
“Ο Φορτούνης στην καλύτερή του χρονιά στον Ολυμπιακό. Ήταν μαγικός”.
– Ποια ήταν η τελευταία καλή πράξη που έκανες;
“Μάζεψα μια κούτα με ρούχα και τρόφιμα για τους πληγέντες από την φονική πυρκαγιά στην Αττική, το διήμερο που πήγα στην Αθήνα και τα πήγα σ’ ένα ίδρυμα”.
Τώρα που είσαι αναγνωρίσιμος και έχεις αποκτήσει φήμη και κάποια χρήματα…
“Αν ξεχάσω από πού προέρχομαι δεν θα ήμουν ο εαυτός μου. Πάντα θυμάμαι το χωριό μου, τους γονείς μου και είμαι δίπλα τους ότι χρειαστούν. Έκανα και το όνειρο του πατέρα μου, τη δημιουργία μιας φάρμας που ασχολείται με την εκτροφή αγελάδων και μοσχαριών. Δεν είχαν καταφέρει να την ολοκληρώσουν με τον παππού μου και τον βοήθησαν να εκπληρώσει το όνειρό του”.
– Σκέφτεσαι όταν σταματήσεις το ποδόσφαιρο να γυρίσεις στο χωριό σου;
“Στο χωριό με τα χρόνια ο πληθυσμός μειώνεται, η νεολαία φεύγει και είναι δύσκολα. Στην Αλεξανδρούπολη, όμως, ναι”.