Οταν το ματς συνδυαζόταν με το Κυριακάτικο τραπέζι
Κυριακή μεσημέρι. Οι μυρωδιές του φαγητού της μάνας σου είχαν κατακλύσει από νωρίς το σπίτι.
Είχες κάνει (υποτίθεται) τα μαθήματά σου, είχες πεταχτεί στο πρακτορείο να ρίξεις ένα ΠΡΟ-ΠΟ του πατέρα σου (με έξι διπλές και κόστος 1.260 δραχμές) και πλέον μετρούσες αντίστροφα.
Από την ώρα που καθόσουν μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια στο τραπέζι μέχρι την ώρα που θα σηκωνόσουν ένα μόνο πράγμα υπήρχε στο μυαλό σου:
Τα παιχνίδια της αγωνιστικής στο πρωτάθλημα!
Αφού έτρωγες λοιπόν βιαστικά, με την τελευταία μπουκιά του κοκκινιστού κυριολεκτικά στον λαιμό σου ακόμα, πεταγόσουν ελατήριο από την καρέκλα:
Αν η ομάδα σου έπαιζε εντός έδρας, για να πας στο γήπεδο παρέα με τον πατέρα σου.
Αν όμως η ομάδα σου έπαιζε εκτός έδρας (ή εντός αλλά για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσατε να πάτε εκείνη τη μέρα) η λύση ήταν μια:
ΡΑΔΙΟΦΩΝΑΚΙ!
Έχουμε επιχειρήσει ξανά ν’ απαριθμήσουμε τους αμέτρητους λόγους που νοσταλγούμε την παλιά καλή Α’ Εθνική.
Σίγουρα όμως ένας από τους βασικότερους ήταν η μυσταγωγία του ν’ ακούς το παιχνίδι της ομάδας σου στο περιβόητο τρανζιστοράκι.