Στην Ανδαλουσία ο Ντιέγκο ξεκίνησε μαγεύοντας και κατέληξε αποδεικνύοντας κάτι άλλο…
“Tον έβλεπα μικρός στην τηλεόραση και ξαφνικά τρώγαμε μαζί πρωινό και κάναμε μαζί προπόνηση. Προσευχόμουν ότι θα μου μιλήσει μια μέρα, ότι κάτι θα μου πει. Μέχρι που ένα πρωί με φώναξε και μου είπε: “δεν θέλω να κοιτάς αριστερά-δεξιά, να ασχολείσαι με κάτι άλλο, θέλω να έχεις το κεφάλι κατεβασμένο, να τρέχεις προς τον τερματοφύλακα κι εγώ θα σου δίνω την μπάλα για να σκοράρεις””.
Είμαστε στο φθινόπωρο του 1992 και το άστρο ενός ψιλόλιγνου Κροάτη αρχίζει να ανατέλλει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με τη φανέλα της Σεβίλλης. Ένα χρόνο πριν ο 23χρονος επιθετικός έχει μετακομίσει από την Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην ομάδα της Ανδαλουσίας και το πολιτισμικό “σοκ” ολοκληρώνεται μετά το τέλος της πρώτης σεζόν του εκεί.
Στον ισπανικό νότο προσγειώνεται και αυτός, ο παμέγιστος, ο παίκτης – μύθος που αναζητά ομάδα για να αναγεννήσει την καριέρα του. Το φλερτ με τη Μαρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί χαλάει την τελευταία στιγμή και ο Ντιέγκο Μαραντόνα επιλέγει τη Σεβίλλη για να σμίξει με τον Κάρλος Μπιλάρδο. Τον προπονητή με τον οποίο είχαν οδήγησαν την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου έξι χρόνια νωρίτερα.