Η 14η του Γενάρη, που σημάδεψε τον σύλλογο με ένα τόσο τραγικό και άδικο χαμό…
Το πρωί της 14ης Ιανουαρίου του 2013, όλοι νόμιζαν ότι ξημέρωνε μία ακόμη μέρα. Η μοίρα όμως έπαιξε ένα από τα χειρότερα της παιχνίδια σε μία οικογένεια, σε έναν σύλλογο, μα πάνω απ’ όλα σε ένα παιδί που είχε όλη την ζωή μπροστα του, αλλά δεν πρόλαβε να την γευτεί…
Ο Αγγελος Τσιπούρας, στέλεχος των τμημάτων υποδομής του ΑΡΗ και πρωταθλητής Ελλάδος με την Κ-17 τον Μάιο του 2012, “έφυγε” σαν σήμερα πριν έξι χρόνια από την ζωή, σε ηλικία μόλις 17 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια του, τον ΑΡΗ και ολόκληρη την αθλητική Ελλάδα.
Η ιατροδικαστική έκθεση απέδωσε τον θάνατο του σε ένα ανεύρισμα στον εγκέφαλο. Αυτό όμως είχε λίγη σημασία. Αυτό που έβγαινε από τα χείλη όλων εκείνη την ημέρα, ήταν απλά ένα, “γιατί”… Ενα “γιατί” και μία απέραντη θλίψη για τον ξαφνικό και άδικο χαμό ενός χαμογελαστού παιδιού, με όνειρα χωρίς όρια για το μέλλον. Ονειρα που δυστυχώς δεν πρόλαβε να κάνει πραγματικότητα….
Οσοι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, δεν τον ξεχνούν. Τον κουβαλούν μέσα τους. Οικογένεια, συμπαίκτες και φίλοι. Και όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα. Γιατί μπορεί κάποιος να “φεύγει” από αυτή την ζωή, μπορούμε όμως να τον κρατάμε ζωντανό, έστω και με την σκέψη μας…
Και όπως ηχούσε το μήνυμα όλων εκείνη την αποφράδα ημέρας της κηδείας του, “Τσιπούρα ζωντανός, για πάντα Αρειανός…”.