Sτις αρχές του 2016 η Ρεάλ Μαδρίτης ανακοίνωνε την απόλυση του Ράφα Μπενίτεθ και παρέδιδε τα ηνία του πάγκου και της ομάδας στον Ζινεντίν Ζιντάν που προερχόταν από μια διετία στην δεύτερη ομάδα της Ρεάλ.
Ελάχιστοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να κατακτήσει ένα Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ. Κανείς δεν περίμενε ότι θα το κάνει τρεις φορές και μάλιστα συνεχόμενες. Για το ποδοσφαιρικό κοινό όμως, ιδίως αυτό που δεν υποστηρίζει Ρεάλ, πάντοτε ασκούν μεγάλη γοητεία οι σκιές. Κι υπήρξε μια μεγάλη σκιά που καλύπτει ως και σήμερα τις κατακτήσεις του Ζιζού.
Βρήκε μια έτοιμη ομάδα με έναν ηγέτη-παιχταρά τον Ρονάλντο και εκείνος απλώς κλήθηκε να διαχειριστεί τις προσωπικότητες. Γι΄αυτό κιόλας απέτυχε στις εγχώριες διοργανώσεις χωρίς να κατακτήσει κανένα πρωτάθλημα. Δίχως να είναι αμελητέο επίτευγμα να διατηρείς υψηλό το κίνητρο σε παίχτες που έχουν κατακτήσει ήδη 2 και 3 φορές το Τσάμπιονς Λιγκ μέσα σε μια 4ετία, δεν είναι παράλογος ο παραπάνω ισχυρισμός.
Τίποτα όμως δε μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενικό. Όλα είναι γνώμες που παίρνουν δύναμη ανάλογα με το πόσοι τις ενστερνίζονται. Ο χρόνος είναι αυτός που έρχεται πάντοτε να δώσει την απάντηση στον οποιονδήποτε ισχυρισμό. Και ο χρόνος είναι τώρα, είναι εδώ για τον Ζινεντίν Ζιντάν.
Η επιστροφή του στον πάγκο της Ρεάλ μετά από 7-8 μήνες στη θέση του Λοπετέγκι έγινε με τον ίδιο σε θέση κυρίαρχου έναντι της διοίκησης και του Πέρεθ. Έθεσε όρους, κανόνες, αιτήματα. Μέχρι στιγμής όλα έχουν ικανοποιηθεί με εξαίρεση την αποχώρηση του Μπέιλ που δεν ήταν και η πιο εύκολη υπόθεση.