Πολλά από αυτά που είδαμε στην Κρήτη από τον ΑΡΗ, δεν λες ότι δεν τα έχουμε ξαναδεί στη διάρκεια της σεζόν. Αφέλεια, παιδικά λάθη, αδικαιολόγητο εκνευρισμό, αστοχία σε κρίσιμες στιγμές, λανθασμένη νοοτροπία, ελλιπή βοήθεια από τον πάγκο όταν η ομάδα την χρειαζόταν.
Έχουμε μπει πια στον δεύτερο γύρο για να γίνουμε περισσότερο σοφοί.
Ο ΑΡΗΣ συνεχίζει να… κυνηγάει την ουρά του, να στριφογυρίζει γύρω από το ίδιο σημείο. Να αδυνατεί, για κάποιο λόγο, να εκμεταλλευτεί την ποιοτική διαφορά που έχει από τις περισσότερες ομάδες της λίγκας. Η αλήθεια είναι ότι έχει αρχίσει και «κουράζει» αυτή η παραδοχή περί αδιαμφισβήτητης ποιότητας, από την στιγμή που δεν μεταφράζεται σε πόντους και νίκες. Δεν πείθει πλέον κανέναν, έχει πάψει να αποτελεί άλλοθι.
Και να πει κανείς ότι δεν είχε μια μεγάλη ευκαιρία προχθές στην Κρήτη ο ΑΡΗΣ για να κάνει το διπλό που του λείπει; Πριν το ματς αλλά και κατά την διάρκειά του. Λείπουν εκ των προτέρων δυο από τους καλύτερους παίκτες του ΟΦΗ (Ναμπί, Μεγιάδο), βγαίνει από την εξίσωση νωρίς ο τρίτος καλύτερος ο Σεμέδο. Και όχι μόνο αυτό αλλά το ματς ξεκινάει ιδανικά και θα μπορούσε να έχει κλείσει υπέρ του ΑΡΗ από το πρώτο ημίχρονο. Αν σκοράρει στο άχαστο του 2΄ ο Ιντέγε και αν ο Κομίνης εφαρμόσει τον κανονισμό στο 40΄ και καταλογίσει το καθαρό πέναλτι στον Μπα για το οποίο ο Σέζος που ήταν στο VAR τον καλεί να έρθει να το τσεκάρει.