Το πράγμα φαινόταν από πέρσι, ο ΑΡΗΣ είχε στείλει πολλάκις το μήνυμα στον ΠΑΟΚ, ότι αφού δεν μπόρεσαν όλοι οι άλλοι, δεν θα άφηνε ο ίδιος την ευκαιρία (που έχασε στην Τούμπα) να τον κερδίσει.
Επιπροσθέτως να του σπάσει και το αήττητο, τον τσαμπουκά. Να τον προσγειώσει ανώμαλα, γιατί ό, τι και να λέγεται, τα τέσσερα γκολ δεν χωνεύονται εύκολα από τον αιώνιο αντίπαλό σου. Να στείλει στον κάδο κάθε γράφημα της στατιστικής απεικόνισης του ματς που λέει τη… μισή αλήθεια. Η άλλη μισή κρύβεται στο πάθος, την θέληση και την ορμή που μετέδωσε το κοινό στους ποδοσφαιριστές του Άρη.
Και όμως το παιχνίδι θα μπορούσε να είχε πάρει άλλο δρόμο αν μετά το γκολ δώρο του Κουέστα στον Σφιντέρσκι, ευστοχούσε και ο Μίσιτς στο καπάκι, καθώς στο πρώτο τέταρτο ο Άρης έμοιαζε εγκλωβισμένος στο πρέπει της νίκης. Το γκολ του Λάρσον απελευθέρωσε την ομάδα του Ενινγκ γιατί ήρθε κόντρα στην ροή του αγώνα. Οι γηπεδούχοι πάτησαν καλύτερα, ανέκτησαν ηθικό, πίεσαν λίγο παραπάνω και στο 41΄εκμεταλλεύτηκαν ένα ακόμη αμυντικό κενό των φιλοξενούμενων, πετυχαίνοντας την ανατροπή πριν βγει το ημίχρονο.
Όταν έγινε νωρίς-νωρίς στην επανάληψη το 3-1 (ακόμη ένα δώρο του Ζίφκοβιτς που θα βλέπει Βικελίδης και θα τρέχει) ο Ενινγκ ορθά τράβηξε την ομάδα πίσω, γνωρίζοντας ότι θα βρει ευκαιρίες στο ανοικτό γήπεδο. Παρέμεινε απόλυτα συγκεντρωμένος μεσοαμυντικά και την αφορμή δεν άργησε να την βρει. Την προκάλεσε βέβαια ο κορυφαίος και χθες Σάσα, που έκλεψε, πάσαρε στον «Φέτφα», έκανε την κίνηση και πέτυχε το πιο ωραίο από τα τέσσερα γκολ. Θα μπορούσε να βάλει κι άλλο αν δεν παρασυρόταν από τον λογικό ενθουσιασμό που επικρατούσε σε χορτάρι και κερκίδα.