Η δημιουργικότητά του, το πιο φωτεινό παράδειγμα ανταγωνιστικού πνεύματος και η αγνή αγάπη για τον ΑΡΗ.
Ένας πραγματικός πολεμιστής, το “τανκ” του ελληνικού ποδοσφαίρου και της Μακεδονίας όπως τον αποκαλούσαν. Τίτλοι που αντιπροσωπεύουν στο μέγιστο τη ζωή και τα έργα του Κλεάνθη Βικελίδη.
Ο άνθρωπος που φέρει από το 2004 την ονομασία του στο ιστορικό γήπεδο της ομάδας στη “Χαριλάου”, αποτελεί πηγή έμπνευσης για κάθε ένα από τα αποτυπώματα που άφησε όσο αγωνιζόταν και βρισκόταν εν ζωή.
Αφιέρωσε όλη τη ποδοσφαιρική του καριέρα στον ΑΡΗ, αγωνιζόμενος στη θέση του σέντερ φορ για 17 σεζόν, από 1932 έως το 1949 (σκόραρε 72 γκολ) και κλείνοντας πάντα τα αυτιά σε σειρήνες του εξωτερικού όπου τον επιθυμούσαν διακαώς αφού επρόκειτο για έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή.
Η αύρα του μεταφερόταν και στην Εθνική Ελλάδος με την οποία, βάση των επίσημων στοιχείων αγωνίστηκε 7 φορές πετυχαίνοντας 4 γκολ, ένα εκ των οποίων ιστορικό όντας ο πρώτος που σκόραρε για τα γαλανόλευκα στην μεταπολεμική εποχή, ήτοι σε ένα φιλικό με την Τουρκία το 1948.
Ο δυναμισμός του, η μαχητικότητα του και το αστείρευτο ανταγωνιστικό του πνεύμα ήταν βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής. Θα έπαιζε για τον ΑΡΗ έως ότου τον προδώσουν τα πόδια του και θα συμπαρέσυρε πάντα με την ηγετική του φυσιογνωμία και την υπόλοιπη ομάδα να δώσει και τη ψυχή της στο γήπεδο. Οι αντίπαλοι έπαιζαν βίαια όταν τον συναντούσαν, σε κίνηση απόγνωσης επιχειρώντας να τον σταματήσουν. Το προσωνύμιο “Μακεδονικό τανκ” ήταν ο τέλειος τίτλος που αντιπροσώπευε έναν πιστό στρατιώτη όπως ο Κλεάνθης Βικελίδης.
Με τον ΑΡΗ, το ταξίδι του ξεκίνησε πριν καν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, αφού όντας 17 χρονών τον Απρίλιο του 1932 (γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1916), έκανε το ντεμπούτο του με τα κιτρινόμαυρα στην επιβλητική νίκη της ομάδας επί του Απόλλωνα Αθηνών με 6-1. Κατέκτησε με τον Θεό του πολέμου στο στήθος δύο πρωταθλήματα Ελλάδος (1932,1946) και 4 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας και σε ένα τελικό κυπέλλου το 1940.
Από πιτσιρικάς ονειρευόταν τέτοιες στιγμές, κάτι που μαρτυρά και το χαμένο βλέμμα του όταν πήγαινε σχολείο και έπρεπε να παρακολουθεί τη διδασκαλία. Ήταν εθισμένος στο ποδόσφαιρο, μη βλέποντας την ώρα να κυνηγήσει τα όνειρά του. Η μοίρα πάντως, του ποδοσφαίρου και της ζωής του έπαιξαν άσχημο παιχνίδι αφού ο πόλεμος του έκοψε τα φτερά προς την πλήρη καταξίωση ποδοσφαιρικά. Η Ελλάδα εισερχόταν στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ο Κλεάνθης Βικελίδης έβλεπε νοερά να χάνονται τα ποδοσφαιρικά όνειρά του. Η ταμπέλα όμως του πιστού στρατιώτη τον συνόδευσε και στο πόλεμο αφού τίμησε την πατρίδα και την Μακεδονία που ένιωθε κομμάτι της.
Το επίθετό του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ΑΡΗ αφού 11 μέλη της οικογένειά του, αγωνίστηκαν και δέθηκαν συναισθηματικά με τον σύλλογο (τρεις αδερφές του έπαιζαν στο τμήμα βόλεϊ και μία στον στίβο ενώ ένας αδερφός του ήταν κολυμβητής στον σύλλογο). Όπως αποδεικνύει η ιστορία όμως ο Κλεάνθης το πήρε πιο πατριωτικά στη συνέχεια συνεχίζοντας την παράδοση της οικογένειάς του και αφήνοντας ανεξίτηλα με τα έργα του το όνομά του στην παρακαταθήκη της ιστορίας του ΑΡΗ. Η αφοσίωσή του για το έμβλημα και το μέλλον που προοιωνιζόταν για τον σύλλογο δεν περιοριζόταν μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, βάζοντας και αυτός το λιθαράκι του (αποτέλεσε έναν από τους εκατοντάδες εργάτες που δούλεψαν στο χτίσιμο του γηπέδου) για την κατασκευή της ιστορικής έδρας της ομάδας.
Αργότερα τα χρόνια που ακολούθησαν προσπάθησε να χτίσει όνομα και ως προπονητής, τελώντας τεχνικός της αγαπημένης του ομάδας για 3 σεζόν συνολικά (1953-1954, 1958-1959, 1961-1962) ενώ ως άνθρωπος συνέχισε να είναι δοτικός, ταπεινός και φιλάνθρωπος. Ο Κλεάνθης Βικελίδης απεβίωσε στις 4 Νοεμβρίου 1988, προδομένος από την καρδιά του, με την ομάδα δύο μέρες αργότερα να τιμά την μνήμη του στον εντός έδρας αγώνα με τον Ηρακλή, τηρώντας ενός λεπτού σιγή και καταθέτοντας λουλούδια με τον τότε αρχηγό και εμβληματική μορφή της ομάδας, Ντίνο Κούη, στη θέση όπου καθόταν πάντα ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες του ΑΡΗ.
Ήταν ένα “τανκ” που μόνο έχτιζε, δημιουργούσε και δεν γκρεμούσε, με τα αποτυπώματά του και τα χαρακτηριστικά του όπως η μαχητικότητα να οδηγούν μέχρι και σήμερα την ομάδα, παραμένοντας αναλλοίωτα στο χρόνο!