Μία από τις μεγαλύτερες φιγούρες του ΑΡΗ και του ελληνικού ποδοσφαίρου, έφυγε από την ζωή σαν σήμερα πριν από οκτώ χρόνια.
Υπήρχαν πολλοί τρόποι που κάποιος αποκαλούσε τον Αλκέτα Παναγούλια. Παίκτης, προπονητής, πρόεδρος. Πάντα στο τέλος όμως ήταν ο Αλκέτας. Ή… Alketas
Σαν σήμερα πριν οκτώ χρόνια ο θρύλος του ΑΡΗ και του ελληνικού ποδοσφαίρου άφησε την τελευταία του πνοή στην Βιένα, λίγο έξω από την Ουάσιγκτον, σε ηλικία 78 ετών.
Ηταν ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιράνθρωπος που διετέλεσε παίκτης, προπονητής, αλλά και πρόεδρος σε υψηλό επίπεδο. Και όλα στον ΑΡΗ… για να τον οποίο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητές του.
Τα πρώτα βήματα
Γεννημένος στις 20 Μαΐου του 1934, ο Αλκέτας Παναγούλιας εντάχθηκε το 1949 και σε ηλικία 15 χρονών στις ακαδημίες του ΑΡΗ, με τον οποίο έκανε το ντεμπούτο του, δύο χρόνια μετά. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, αγωνιζόταν ως αριστερό εξτρέμ, στη συνέχεια όμως οπισθοχώρησε και καθιερώθηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας, παίζοντας ενίοτε και ως στόπερ στον ΑΡΗ, του οποίου διετέλεσε και αρχηγός. Με τους “κίτρινους” πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης το 1953 και το 1959, συμβάλλοντας στην κατάκτηση τους.
Η μετακόμιση στις ΗΠΑ
Μετά από 13 χρόνια στον ΑΡΗ, ο Αλκέτας πήρε την απόφαση να αφήσει τη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα, με προορισμό την Αμερική. Εκεί θα αγωνιζόταν με την “Greek American”, ομάδα Ελλήνων ομογενών, μέχρι το τέλος της καριέρας του, ενώ παράλληλα θα συνέχιζε και τις σπουδές του.
Το κεφάλαιο “προπονητική”
Η αξία του ως παίκτης ήταν δεδομένη, αποδείχθηκε όμως ακόμα καλύτερος προπονητής. Αφού “κρέμασε” τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, πήρε την απόφαση να κάτσει στους πάγκους, χωρίς φυσικά να μπορεί να φανταστεί τότε, την μεγάλη πορεία που θα ακολουθούσε σε αυτούς για τον ίδιο.
Πρώτος σταθμός στην προπονητική του καριέρα ήταν η ελληνοαμερικανική Atlas Soccer Club με την οποία κατέκτησε το US Open Cup 3 φορές (1967, 1968, 1969). Το 1972 ακολούθησε η Εθνική ομάδα, την οποία αρχικά υπηρέτησε ως βοηθός του Μπίλυ Μπίγκχαμ, τον οποίο αντικατέστησε ένα χρόνο αργότερα, αναλαμβάνοντας τα ηνία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος μέχρι το 1981.
Επιστροφή στο… σπίτι
Ο Φεβρουάριος του 1975 σηματοδότησε την πρώτη επιστροφή του στον ΑΡΗ, αυτή τη φορά με τον ρόλο του προπονητή διατηρώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του στην Εθνική. Υπό τις οδηγίες του, οι “κίτρινοι” τερμάτισαν στην 6η θέση της βαθμολογίας εκείνη τη σεζόν.
Το 1988 επέστρεψε και πάλι στον ΑΡΗ, που παρά τα πολλά προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζε, τον οδήγησε στην 7η θέση. Ο Αλκέτας συνέχισε στην ομάδα και την επόμενη σεζόν, την οποία όμως δεν ολοκλήρωσε, αποχωρώντας μετά το 1-1 με τον Ιωνικό, τον Ιανουάριο του 1990.
Τον Απρίλιο του 1999 κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο του ΑΡΗ. Η ομάδα κέρδισε τα έξι από τα τελευταία οκτώ παιχνίδια του πρωταθλήματος, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει μια θέση στο τότε Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Ο Αλκέτας στην Εθνική
Αν οι Έλληνες φίλαθλοι θυμούνται για έναν λόγο τον Αλκέτα Παναγούλια, αυτός ήταν η πορεία του με την Εθνική ομάδα και οι δύο σημαντικές επιτυχίες που πέτυχε στο πάγκο της. Η πρώτη ήρθε το 1980 με τη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στα γήπεδα της Ιταλίας, στην παρθενική εμφάνιση της Εθνικής σε μεγάλη διοργάνωση. Η δεύτερη και ακόμα πιο μεγάλη ήταν το 1994, όταν οδήγησε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στα γήπεδα της Βραζιλίας για το Μουντιάλ.
Η θητεία του ως πρόεδρος
Το καλοκαίρι του 2002 ο Αλκέτας Παναγούλιας επέστρεψε ξανά στον ΑΡΗ, ώστε να τον βοηθήσει σε ένα κομβικό σημείο στο οποίο βρισκόταν, αναλαμβάνοντας την προεδρεία της ομάδας, στην οικουμενική διοίκηση που συστάθηκε τότε. Μετά από λίγο καιρό όμως αποχώρησε, έχοντας προηγουμένως εκφράσει τις διαφωνίες του σε διάφορα θέματα, μεταξύ αυτών και της δαπανηρής μεταγραφής του Μαροκινού ποδοσφαιριστή, Σαλαχεντίν Μπασίρ, που ήρθε αντιμετωπίζοντας προβλήματα τραυματισμού. Ο Παναγούλιας προτίμησε να αποχωρήσει και να αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα “για το καλό του ΑΡΗ” όπως τόνισε τότε.
Οι διακρίσεις εκτός γηπέδων
Ο Αλκέτας Παναγούλιας δεν κατάφερε να διακριθεί μόνο εντός γηπέδων. Είχε εκλεγεί μέλος του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης, μέλος της Βουλής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επίσης, έχει υπάρξει επιθεωρητής της FIFA, μέλος της Ακαδημίας των Σπορ των ΗΠΑ, μέλος του Αμερικανικού ποδοσφαιρικού Hall Of Fame και μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας προπονητών.
Λίγο πριν τον θάνατο του, ο Αλκέτας εξέφραζε έντονα την επιθυμία του να βρεθεί ξανά στη Θεσσαλονίκη και κοντά στον αγαπημένο του ΑΡΗ. Η καρδιά του όμως δεν άντεξε και σταμάτησε να χτυπά εκείνο το βράδυ της Δευτέρας, στις 18 Ιουνίου. Μια μέρα, που πάντα θα φέρνει θλίψη στον ΑΡΗ και σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα…