Για 45 λεπτά ο ΑΡΗΣ δεν έπειθε ότι μπορεί να πάρει τη νίκη κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης.
Αν κάποιος δεν γνώριζε για τη διακοπή των δύο εβδομάδων, θα νόμιζε ότι η ομάδα είναι κουρασμένη. Άλλοι ήταν όμως οι λόγοι που συνέβαλαν σε ένα από τα χειρότερα πρώτα ημίχρονα της ομάδας για φέτος.
Ναι μεν οι παίκτες του Μάντζιου είχαν την κατοχή της μπάλας, όμως ήταν χωρίς νόημα. Ο ΑΡΗΣ ήταν ακίνδυνος, αρκετά στατικός μεσοεπιθετικά, αργός στο τρανζίσιον, με επιπόλαια λάθη και χωρίς το αποτελεσματικό πρέσινγκ του ψηλά.
Το τελευταίο στοιχείο χαρακτηρίζει τη φετινή πορεία της ομάδας και… εμφανίστηκε μετά το 46′, συμβάλλοντας στην ριζική αλλαγή της εικόνας της.
Η διακοπή και η κουβέντα στα αποδυτήρια αποδείχθηκε ευεργετική. Ο ΑΡΗΣ έβαλε περισσότερη ένταση στο παιχνίδι του, έκλεψε περισσότερες φορές τη μπάλα ψηλά για να βγει στο τρανζίσιον -αρκετή δουλειά από χαφ και μεσοεπιθετικούς- απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα και γενικά βρήκε το γνωστό του τέμπο που ώρες-ώρες “πνίγει τον αντίπαλο
Το… γλυκό “έδεσε” με την είσοδο των Σίλβα και Μάνου, στο σωστό τάιμινγκ από τον Μάντζιο που δεν βιάστηκε να αλλάξει πράγματα με το καλημέρα στο δεύτερο μέρος. Οι δύο αυτές κινήσεις έδωσαν ταχύτητα και έναν πιο δραστήριο φορ στην επίθεση της ομάδας, συνδυάζοντας την παρουσίας του στο γήπεδο και με τα γκολ που έκριναν το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα.
Είναι σημαντικό για τον ΑΡΗ ότι έμεινε όρθιος σε ένα κακό πρώτο μέρος, δείχνοντας άμεσα τον χαρακτήρα του ως ομάδα μετά το ημίχρονο. Και όλα αυτά με τη συμβολή του “βάθους” που απέκτησε ξανά ο πάγκος με τις επιστροφές παικτών που μέτρησε τις προηγούμενες μέρες ο Μάντζιος.