Πιο άνετος ο Λόντσαρ, σε αντίθεση με τον Μιλίνκοβιτς ο οποίος ήταν πολύ συγκρατημένος στα λόγια και τις κινήσεις του.
Το πρώτο ημίωρο “έκθεσης” στα Μέσα Ενημέρωσης και μέσω αυτών στον κόσμο του ΑΡΗ, των… Ζόραν, ήταν αναγνωριστικό. Στα 30 λεπτά, τα οποία διήρκησε η παρουσίαση του νέου προπονητή των “κίτρινων”, Ζόραν Μιλίνκοβιτς και του άμεσου συνεργάτη του, Ζόραν Λόντσαρ, η γλώσσα του σώματος “έλεγε” πολλά περισσότερα απ` ό,τι ο προφορικός λόγος.
Από τη μια, ο απολύτως… νέος στο περιβάλλον της Θεσσαλονίκης, Μιλίνκοβιτς, ο οποίος διανύει περίοδο εγκλιματισμού και προσαρμογής και από την άλλη ο Λόντσαρ, ο οποίος είδε “παλιούς” φίλους στο “Βκελίδης” και ήταν -σαφώς- πιο άνετος. Ισως τον βοήθησε η παρουσία του στο παιχνίδι με την Καλλονή, εκεί όπου γνώρισε ένα “διαφορετικό” (από άποψη κτιριακών εγκαταστάσεων) γήπεδο, αν αναλογιστούμε ότι τελευταία φορά το επισκέφθηκε πριν 10 χρόνια.
Ο Λόντσαρ, λοιπόν, ήταν χαμογελαστός, οι κινήσεις του σώματος “προέδιδαν” οικειότητα με τον όλο χώρο, κάτι που δε συνέβη με τον… συνονόματό του, νέο τεχνικό του ΑΡΗ. Ο Μιλίνκοβιτς δε χαμογέλασε ούτε… δευτερόλεπτο, ενώ οι κινήσεις των χεριών του ήταν πολύ περιορισμένες και σε “αυστηρά” πλαίσια. Ο Σέρβος παρουσιάστηκε πολύ μετρημένος, σοβαρός, με συγκροτημένη άποψη της αποστολής του και με πλήρη γνώση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ομάδα.
Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο Λόντσαρ προέβη και σε μία αποκάλυψη. Δήλωσε ότι είχε σκοπό να πείσει τον Μιλίνκοβιτς να έρθει στο Χαριλάου, ως φίλαθλος. Αμφότερους, τους πρόλαβαν, βέβαια, οι εξελίξεις, καθώς ο Μιλίνκοβιτς ήρθε ως προπονητής, με το “alter ego” του, τον πρώην παίκτη των Θεσσαλονικέων.
Το πόσο χαμογελαστός ή όχι είναι ο νέος προπονητής του ΑΡΗ, λίγη σημασία έχει. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να οδηγήσει τον ΑΡΗ σε πιο ασφαλή μονοπάτια, σε αγωνιστική σταθερότητα (κατά δήλωση του ίδιου) και τα χαμόγελα ας έρθουν, μαζεμένα, στο τέλος της σεζόν…