Οι δυο παίκτες συγκαταλέγονται στα κέρδη της αναμέτρησης με τον Παναιτωλικό.
Πρόκειται για εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Ο ένας (Τσιάρας) είναι νεοφερμένος και άγνωστος λίγο πολύ στους αρειανούς. Ο άλλος (Νταμαρλής) στη δεύτερή του σεζόν στην 1η ομάδα ακόμη ψάχνει την αγωνιστική του ταυτότητα και ένα πιο σταθερό ρόλο. Στο Αγρίνιο αμφότεροι κέρδισαν πόντους και συγκαταλέγονται στα κέρδη της αναμέτρησης.
Ο Τσιάρας στο ντεμπούτο του μια εβδομάδα μετά την μεταγραφή του κατέθεσε στον βαρύ αγωνιστικό χώρο τα στοιχεία που συνθέτουν τον ποδοσφαιρικό του χαρακτήρα. Αδιάκοπο τρέξιμο, κάλυψη χώρων, ενέργεια, πάθος, τσαμπουκάς και συνεισφορά στο επιθετικό κομμάτι. Με λίγα λόγια ο παίκτης που αγαπούν οι προπονητές. Ένας εργάτης που θα δουλέψει πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του. Μπορεί να μην είναι ο πιο τεχνίτης μέσος αλλά η συνεισφορά του ήταν ουσιαστική. Και όλα αυτά έχοντας να αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι από την περσινή χρονιά. Δεν είναι και μικρό πράγμα.
Ο Νταμαρλής βρίσκεται φέτος μεταξύ πάγκου και κερκίδας. Δεν έχει καταφέρει να κερδίσει μια σταθερή θέση στην ενδεκάδα. Στο Αγρίνιο κλήθηκε να αντικαταστήσει τον, κάποτε συμπαίκτη του στην Κ20 Μπουγαίδη, στην άμυνα και παρότι δεν είναι στόπερ, συνέθεσε με τον Γιαννίτση ένα αξιόπιστο δίδυμο. Έκανε ένα αλάνθαστο και ώριμο 45λεπτο παρότι του λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός. Παράλληλα δικαίωσε τον Παπαδόπουλο που από πέρσι επιμένει ότι η θέση στην οποία μπορεί να γίνει πιο χρήσιμος είναι αυτή του στόπερ και όχι του αμυντικού μέσου. Άλλωστε και πέρσι, στο ματς με τον Ατρόμητο εκεί τον χρησιμοποίησε.