Ο Δημήτρης, όπως και όλος ο κόσμος της ομάδας, αγωνιά για το παρόν και το μέλλον της
Ονομάζομαι Δημήτρης Σαχινίδης και ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να γράψω την συγκεκριμένη επιστολή είναι ένας και κατά την άποψη μου πάρα πολύ σοβαρός. Όλα όσα λαμβάνουν χώρα στις τάξεις της ομάδας μας τους τελευταίους στον διοικητικό κυρίως τομέα εύκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από κάποιον ως τραγελαφικά,ως πράγματα τα οποία όχι μόνο δεν έχουν καμία θέση στον ΑΡΗ, αλλά θεωρώ πως ντροπιάζουν και αμαυρώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εκατόχρονη πλέον εδώ και λίγο διάστημα ένδοξη ιστορία του. Το άσχημο φυσικά στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτές οι σκηνές οι οποίες εμφανίζονται εν έτη 2014 μπροστά μας είναι κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρες,μιας και αποτελούν δυστυχώς συχνό φαινόμενο εντός του Συλλόγου και είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανές ότι δεν τον αφήνουν να αναπνεύσει.
Είμαι 19 ετών και οι διακρίσεις που έχω να θυμάμαι από την ομάδα μου είναι λίγες, οι χαρές τις οποίες έχω ζήσει εφήμερες και διαρκώς στα μύχια της ψυχής μου κυριαρχεί το αίσθημα της στεναχώριας και της πίκρας, όμως δεν με νοιάζει αυτό όταν επέλεξα να υποστηρίξω αυτήν την ομάδα γνώριζα πολύ καλά ότι θα ζήσω πολλές δύσκολες καταστάσεις,ωστόσο αυτό δε με πτοούσε διότι με μάθανε από πολύ μικρο τι σημαίνει να λες ότι είσαι ΆΡΗΣ. Βέβαια να λες ότι είσαι περήφανος Αρειανός δεν σημαίνει απολύτως τίποτα πρέπει να το νιώθεις, να το αισθάνεσαι και να το εξωτερικεύεις όταν μερικοί σε έχουν τελείως ξεγραμμένο. Γνωρίζω ότι ο ΑΡΗΣ του σήμερα βρίσκεται στο πιο δύσκολο σταυροδρόμι της ιστορίας του και όσο κι αν με πονάει αυτό είμαι ψυχολογικά έτοιμος έτσι ώστε να κάνω όση υπομονή χρειάζεται στηρίζοντας πάνω από όλα την ομάδα που από την νηπιακή μου ηλικία έμαθα να λατρεύω. Αυτό όμως που δεν μπορώ να ανεχτώ με τίποτα είναι να βλέπω τον ΑΡΗ να μετατρέπεται από μια ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα σε ένα κυτίο παραπόνων του καθενός και σε τσιφλίκι κάποιων ανθρώπων οι οποίοι νομίζουν ότι μέσα από τον ΑΡΗ θα κερδίσουν 5 λεπτά δημοσιότητας.
Προς αποφυγή των όποιων παρεξηγήσεων να τονίσω πως δεν εννοώ κάποιον συγκεκριμένο και αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλω να κάνω είναι να καταδικάσω και να στηλιτεύσω τέτοιου είδους εμετικές νοοτροπίες. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που χωρίς ίχνος υπερβολής κρίνεται η ύπαρξη του ποδοσφαιρικού τμήματος του Συλλόγου και πρέπει αν μη τι άλλο η λογική και η σύμπνοια να υπερκεράσουν τον παραλογισμό και την διχόνοια. Πριν από λίγες μέρες διάβαζα για μηνύσεις,σήμερα διαβάζω για ασφαλιστικά μέτρα ενόψει δικαστικών διαμαχών που εκκρεμούν και το μόνο που έχω να πω για όλα αυτά είναι ότι δεν με ενδιαφέρουν και με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Αυτό που καίει όλο τον κόσμο της ομάδος είναι η βιωσιμότητα της ομάδος και μόνο αυτή, καθώς τα παιχνιδάκια εξουσίας πάνω από το πτώμα του ΑΡΗ δεν οδηγούν πουθενά, από την άλλη μεριά γνωρίζω πως στον Σύλλογο πάσχουμε από το σύνδρομο της ιδιώτευσης και λέξεις όπως συλλογικότητα και ομόνοια μας είναι παντελώς άγνωστες. Για μια φορά λοιπόν στην ζωή τους κάποιοι οφείλουν να ενεργήσουν με γνώμονα το καλό της ομάδος γιατί η ευθύνη όλων εμάς που υπηρετούμε αυτήν την ΙΔΕΑ που ονομάζεται ΑΡΗΣ είναι τεράστια και προς τις επόμενες γενιές Αρειανών,αλλά και προς την ομάδα την ίδια.