Ο Δημήτρης Σαχινίδης γράφει για την στάση αναμονής που είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν οι κίτρινοι μέχρι να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις αναφορικά με τον τρόπο που θα επιτευχθεί η άνοδος.
Είναι αλήθεια πώς το φετινό καλοκαίρι αναμένεται να είναι το πιο κουραστικό από ψυχολογικής πλευράς για τους ανθρώπους του ΑΡΗ, μιας και είναι υποχρεωμένοι να οπλιστούν με λίγη ακόμη υπομονή τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Ιουνίου για να γνωρίζουν και οριστικά πλέον το με ποιο τρόπο θα ξημερώσει η επόμενη μέρα του Συλλόγου.
Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να πει πώς από τη στιγμή που δεν έχει γίνει από πουθενά λόγος για αναδιάρθρωση κατηγοριών, κάτι που άλλωστε περιμέναμε να μην συμβεί πώς έχει ανοίξει η μεγάλη πόρτα ούτως ώστε η ομάδα να κάνει το πρώτο από τα δύο καθοριστικά βήματα που απαιτούνται για να επιστρέψει στο φυσικό της χώρο που φυσικά δεν είναι άλλος από τη Superleague, το πώς όμως θα γίνει αυτό θα αργήσουμε να το μάθουμε, καθώς όπως σε όλη την υπόλοιπη χώρα έτσι και στο ποδόσφαιρο οι εξελίξεις κυλούν με ρυθμούς χελώνας κι αυτό αναμφίβολα είναι κάτι που το αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση χωρίς να μας προξενεί καμία απολύτως έκπληξη.
Φυσικά όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω δε θα ήταν δυνατόν να αφήσουν ανεπηρέαστη την ομάδα από τη στιγμή στην οποία αυτή η καθυστέρηση που σηματοδοτεί και την παράταση στην αγωνία ελλοχεύει πάρα πολλούς κινδύνους σε ότι έχει να κάνει με τον αγωνιστικό προγραμματισμό της επόμενης περιόδου. Ήδη έχει γίνει γνωστή εδώ και λίγες ημέρες η αποχώρηση του Βάσκο Φερνάντες και το ενδεχόμενο να ακολουθήσουν κι άλλοι παίκτες το παράδειγμα του είναι όχι απλώς υπαρκτό, αλλά αν συνεχίσει για λίγο ακόμη αυτή η κατάσταση αβεβαιότητας θα μετατραπεί σε δεδομένο. Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό πώς ο ΑΡΗΣ δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη για ότι παρακολουθούμε να συμβαίνει, ωστόσο όλοι ελπίζουμε πώς αυτό το κομφούζιο κάποια στιγμή να τελειώσει και οι εξελίξεις να δρομολογηθούν το συντομότερο δυνατό διότι σε αντίθετη περίπτωση και η επόμενη χρονιά υπάρχει κίνδυνος να υποθηκευτεί.
Από εκεί και πέρα όλα αυτά δεν έχουν στόχο ούτε να πανικοβάλλουν, ούτε φυσικά να προβληματίσουν άνευ όποιον διαβάζει αυτή τη στιγμή αυτές τις γραμμές άνευ λόγου και αιτίας, ωστόσο έχουν ως απώτερο σκοπό να χτυπήσουν προς πάσα κατεύθυνση το καμπανάκι του κινδύνου σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι της ομάδας.