Από την πρώτη κιόλας μέρα ίδρυσης του, την 25η Μαρτίου του 1914 γεννήθηκε για να υπηρετεί κάποιες συγκεκριμένες αξίες, κάποια ιδανικά τα οποία ακολουθούσε πάντοτε πιστά.
δανικά που δεν μπορούσαν να υποστούν καμία απολύτως φθορά με αποτέλεσμα να μείουν αναλλοίωτα στο χρόνο για έναν αιώνα και κάτι παραπάνω. Γεννήθηκε για να αποτελεί το φόβητρο ομάδων όχι μόνο του εγχώριου, αλλά και του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και τα κατάφερε, καθώς δεν υπήρξε ομάδα που να μην υποκλιθεί στο αγωνιστικό του μεγαλείο και το τεράστιο μέγεθος του κόσμου του. Δημιούργησε αντιπάθειες διότι αν μη τι άλλο ο φθόνος και το μίσος είναι αισθήματα που γεννιούνται έχοντας αποδέκτη μονίμως τον ισχυρό, όμως δεν λύγισε έμεινε ατάραχος και περήφανος στο θρόνο του δίνοντας παράλληλα ηχηρές και αποστομοτικές απαντήσεις στους αμφισβητίες του που δόλια προσπαθούσαν να βάλουν εμπόδια στον δρόμο της επιτυχίας στον οποίο βάδιζε.
Περνώντας ο καιρός και καθώς συνέχιζε με αμείωτη ένταση την αγωνιστική του άνοδο ανάγκασε ομάδες με διαφορετικά ιδεώδη και φρονίματα να συμμαχίσουν για να τον οδηγήσουν στην καταστροφή κι αυτό ήταν κάτι που έκανε τους πιστούς οπαδούς του να αισθανθούν ακόμη περισσότερο περήφανοι και ανεξάρτητοι, μιας και ήξεραν πλέον πολύ καλά ότι η ομάδα τους γίνεται αντικείμενο χλευασμού και περιφρόνησης γιατί κατατρόπωνε τον οποιονδήποτε έβρισκε στο πέρασμα της. Φόρεσαν την φανέλα του αστέρες και θρύλοι μιας εποχής η οποία από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς φάνταζε και πράγματι έτσι ήταν στα μάτια όλων πιο ρομαντική από ότι η σημερινή.
Οι εποχές προοδευτικά άρχισαν να αλλάζουν ήρθαν και δύσκολες στιγμές. Ο ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης κουβαλάει πλέον στην πλάτη του τρεις υποβιβασμούς και το γεγονός αυτό μπορεί να παρομοιαστεί με ένα τεράστιο βαρύδιο το οποίο τον εμποδίζει να αναπνεύσει βαθιά και καθαρά, ωστόσο ειδικά την τελευταία δεκαετία θα μπορούσε να πει κανείς πώς το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον κόσμο της ομάδος δεν είναι τόσο το αγωνιστικό, όσο το αξιακό, καθώς η αναξιοπιστία είναι αυτή που έχει εμποτίσει με δηλητήριο τις σάρκες του ΑΡΗ σε όλα τα επίπεδα. Ο ΑΡΗΣ είναι αυτός που παρά το μεγαλείο του τα τελευταία χρόνια δείχνει να φυτοζωεί βιώνοντας την απόλυτη ποδοσφαιρική απαξίωση και ανυπολυψία. Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς του Συλλόγου δεν είναι μόνο ένα δυσάρεστο φαινόμενο που επηρεάζει την αθλητική ιστορία της ομάδας, αλλά και την κοινωνική του υπόσταση, μιας και δεν πρέπει να λησμονηθεί από κανέναν πώς ο αθλητισμός είναι πρώτα από όλα μια κοινωνική ιστορία και αυτό δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο τον ΑΡΗ.
Φτάσαμε 5 Αυγούστου κι ακόμα ο κόσμος βιώνει την δική του αγωνία για το που θα αγωνιστεί η ομάδα του και αυτό σε κάθε περίπτωση είναι κάτι που πρέπει να χαίρει του σεβασμού όλων όσων υπηρετούμε αυτόν τον Σύλλογο από οποιοδήποτε πόστο. Το κάθε πέρσι και καλύτερα έχει γίνει σύνθημα στα χείλη όλων, μιας και η αβεβαιότητα έχει γίνει δεύτερη φύση ενός κόσμου που έχει σταθεί αρωγός σε κάθε προσπάθεια που έχει γνώμονα το καλό της ιδέας που υπερασπίζεται.
Κλείνοντας θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πώς όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω δεν έχουν στόχο να ρίξουν νερό στον μήλο της καταστροφολογίας, ούτε φυσικά να θίξουν οποιονδήποτε παλεύει για την μακροημέρευση του ΑΡΗ, ωστόσο η εγρήγορση και τα κέρια αντανακλαστικά απαγορεύεται ΔΙΑ ΡΟΠΑΛΟΥ να εκλείπουν από μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης.