Ο Αντώνης Καπνίδης αποδεικνύει με έργα και όχι με λόγια ότι αξίζει και με το παραπάνω να φοράει τη φανέλα του ΑΡΗ.
Τρία χρόνια σχεδόν τώρα στον ΑΡΗ, ο Αντώνης Καπνίδης ζει καθημερινά με την ανάγκη να αποδεικνύει πράγματα. Ότι αξίζει να βρίσκεται στο ρόστερ της ομάδας, να αγωνίζεται στο υψηλό επίπεδο, να πείθει γενικώς ότι το… έχει. Τα νούμερα στην περίπτωσή του λειτουργούν ως αδιάψευστος μάρτυρας και… λένε την αλήθεια. Στα δυο άνυδρα χρόνια της Γ΄ Εθνικής έκανε το αγροτικό του με περίσσεια επιτυχία και υπευθυνότητα. Πρόπερσι σε 30 συμμετοχές είχε δέκα γκολ, πέρσι σε 29 ματς 21. Δηλαδή 31 γκολ σε δυο χρονιές, μερικά από τα οποία κρίσιμα, που χάρισαν νίκες και έσωσαν προσχήματα και προπονητές.
Στην παρθενική του χρονιά στον ΑΡΗ πέρα από τα δέκα γκολ είχε ακόμη τέσσερις ασίστ που έφεραν ισάριθμα γκολ για τους κίτρινους (με Ακροπόταμο, Γιαννιτσά, Ηρακλή Αμπελοκήπων και στην Αλεξανδρούπολη), δυο κερδισμένα πέναλτι με Θύελλα και Βυζάντιο που μεταφράστηκαν σε γκολ και άλλα δυο γκολ στο κύπελλο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι από τα δέκα γκολ που είχε σημειώσει, τα τέσσερα άνοιξαν τον δρόμο για αντίστοιχες νίκες του ΑΡΗ (τα δυο ματς με τον Έβρο Σουφλίου, με Ακροπόταμο και Θύελλα). Πέρσι τα ίδια. Έδωσε βαθμό στη Χρυσούπολη, έσωσε τον ΑΡΗ από την ήττα στον Γάζωρο με δυο γκολ και πολλά άλλα. Φέτος ήδη σε πέντε μόλις συμμετοχές έχει τρία γκολ, όλα ερχόμενος από τον πάγκο ενώ τα δυο χάρισαν τρίποντο (χθες και στα Περιβόλια με Κισσαμικό) συν ένα γκολ που έχει πετύχει στο κύπελλο.
Για τον 24χρονο επιθετικό που ξεκίνησε από τις Ακαδημίες του Κούη και έχει φορέσει τη φανέλα των Αγροτικού Αστέρα, Δόξας Δράμας, Αναγέννησης Γιαννιτσών και Καβάλας, ο ΑΡΗΣ είναι η μεγάλη του ευκαιρία. Όπως φαίνεται δεν σκοπεύει να την αφήσει να του φύγει μέσα από τα χέρια και μαζί με τον ΑΡΗ να ανέβει και ο ίδιος στο υψηλότερο επίπεδο των ελλήνων φορ.
Και να σκεφτεί κανείς ότι έμεινε στον ΑΡΗ ύστερα από δοκιμή που πέρασε στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας στο Πράβετς υπό το βλέμμα του Δημήτρη Καλαϊτζίδη. Κάθε καλοκαίρι, η φιλολογία γύρω από την ανάγκη ενίσχυσης του ΑΡΗ με πρωτοκλασάτους επιθετικούς, σαν να τον κάνει να αισθάνεται ότι πρέπει να δείχνει στον προπονητή του πόσο απαραίτητος είναι. Πέρσι έστειλε τον Κυβελίδη στον πάγκο, φέτος παρά τον ερχομό ονομάτων όπως ο Ιλιτς με τον Τζεμπούρ, παραμένει χρήσιμος και έτοιμος να οπλίσει όταν του δοθεί η ευκαιρία.
Ο ΑΡΗΣ φυσικά δεν του ήταν εντελώς άγνωστος. Έχει κάνει και στο παρελθόν ένα πέρασμα, σε μικρότερη ηλικία από την δεύτερη ομάδα του Άρη που συνοδεύτηκε μια πολύ όμορφη ανάμνηση αφού ήταν η σεζόν 2011-12 που οι «μικροί» κατέκτησαν το πρωτάθλημα υποδομών. Πρόκειται για την τελευταία καλή φουρνιά των κιτρίνων που ανέδειξε παίκτες όπως οι Διούδης, Γιαννιώτας, Γιαννίτσης, Οικονομόπουλος, Νταμαρλής, Αγγελούδης. Μπορεί να μην αγωνίστηκε πολύ όμως του έμεινε ο τίτλος του πρωταθλητή και ίσως και ένα απωθημένο να επιστρέψει κάποια στιγμή και να δείξει ότι ίσως άξιζε περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Το κάνει και με το παραπάνω…
Στα παιχνίδια θα τον δεις πολλές φορές να… τραβιέται αριστερά, κινούμενος περιφερειακά. Η έφεσή του αυτή δεν έγκειται μόνο στο ότι το καλό του πόδι είναι το αριστερό. Είναι εξαιτίας του γεγονότος ότι αρκετές φορές έχει χρησιμοποιηθεί και ως αριστερός εξτρέμ στο 4-3-3 ή ως δεύτερος επιθετικός. Η κατεξοχήν θέση του είναι όμως φορ περιοχής. Αυτός που θα παλέψει με τους αμυντικούς, θα σπρώξει και θα ψάξει το γκολ μέσα… στο κουτί. Δυνατά του σημεία τα πολύ καλά πόδια που διαθέτει και η δύναμή του, ειδικά στον αέρα.
“Μικρό» δεν τον λες πια, αφού έχει κλείσει τα 24. Πιο ώριμο σίγουρα. Βελτιωμένο, χρήσιμο σε κάθε προπονητή και αποφασισμένο να αποδεικνύει ότι δεν του χαρίζεται τίποτα, αλλά το κερδίζει με το σπαθί του, δηλαδή τα γκολ του…