Σε πρώτη φάση οφείλουμε όλοι να αντιληφθούμε τις ιδιαίτερες συνθήκες κάτω από τις οποίες αγωνίζεται ο ΑΡΗΣ σε αυτή τη διαδικασία του μίνι-Πρωταθλήματος των Playoffs. Απέχει από την αρχή αρκετά από την 4η θέση που δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά ταυτόχρονα έχει μπροστά του την τεράστια πρόκληση της κατάκτησης ενός τίτλου. Που ταυτόχρονα, αν τον πάρει, θα τον… βγάλει και στην Ευρώπη για μία ακόμη διαδοχική χρονιά.
Όλα αυτά περιγράφουν με λίγες λέξεις τις συνθήκες κάτω από τις οποίες καλείται η ομάδα να διαχειριστεί μια σειρά αγώνων, έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού της ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Ακούγεται κι ενδεχομένως να είναι ελαφρώς μη επαγγελματικό. Με την έννοια ότι ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής οφείλει να είναι «εκεί» και να μην έχει το μυαλό του σε ένα παιχνίδι που θα διεξαχθεί σε περίπου ενάμιση μήνα. Ρεαλιστικά ωστόσο, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Όχι ακατόρθωτο, αλλά σίγουρα με υψηλό βαθμό δυσκολίας.
Το αν όλα αυτά επηρέασαν την εικόνα του ΑΡΗ στο χθεσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, ούτε να το μαντέψει, παρά μόνο οι «πρωταγωνιστές», δηλαδή οι παίκτες, αλλά κυρίως η τεχνική ηγεσία. Τα παραπάνω ωστόσο, θεωρώ, ότι κατά κάποιο τρόπο μπορούν να δώσουν μία εξήγηση, δίχως αυτό να αποτελεί δικαιολογία. Και δεν θα πρέπει να είναι έτσι.
Ο ΑΡΗΣ έχει μπει σε μια σειρά… επίσημων αγώνων προετοιμασίας για τον τελικό του Κυπέλλου. Έχει γίνει ένας αγωνιστικός σχεδιασμός, έχει εκπονηθεί συγκεκριμένο πλάνο κι από αυτό δεν πρόκειται να παρεκκλίνει καθόλου. Στόχος είναι η ομάδα να είναι απολύτως έτοιμη για την αναμέτρηση της 18ης Μαΐου. Μέχρι τότε έχει επτά ματς στα οποία οφείλει να βρει τον τρόπο να είναι ανταγωνιστική και να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες.
Από εκεί και πέρα, για τα χθεσινά δεν χρειάζονται πολλά σχόλια. Σίγουρα ο Μάντζιος έχει σημειώσει ένα σωρό πράγματα στο μπλοκάκι του, θα τα εξηγήσει, θα τα συζητήσει και θα (πρέπει να) απαιτήσει από τους παίκτες του. Ο τελικός αργεί ακόμη κι αν είναι στο μυαλό από τώρα, τότε ίσως να έρθουν κι άλλες βραδιές σαν την χθεσινή.
Για την ώρα ας θεωρήσουμε ότι ήταν απλά μια κακή μέρα στη δουλειά, όπως έχουμε όλοι…
ΥΓ: Τακτικά ο ΑΡΗΣ προσέγγισε το ματς με τον Ολυμπιακό όπως όλα τα ντέρμπι. Καμία διαφορά, καμία αλχημεία, κανένα ρίσκο, καμία δοκιμή. Εκείνο που έλλειψε ήταν η απόλυτη τακτική προσήλωση, η αφοσίωση στο πλάνο του προπονητή και φυσικά η ένταση και το… νεύρο.