Το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης ήταν που το χαμόγελο έσβησε από το πρόσωπο του Ματέο Γκαρσία και είδε την ζωή του να αλλάζει ριζικά.
Ο χαμός ενός γονιού είναι πολύ μεγάλο βάρος, για όποιον το έχει ζήσει. Ηδη όμως ένα κομμάτι αυτό του βάρους βρισκόταν ήδη στις πλάτες του Αργεντινού για παραπάνω από έναν χρόνο.
Η μάχη του πατέρα του με την επάρατο νόσο κρατούσε από πέρυσι ακόμα. Στον ΑΡΗ είχαν γνώση της κατάστασης, για αυτό υπήρχε η ανάλογη διαχείριση μαζί με την επιείκεια.
Το περασμένο καλοκαίρι τα νέα άρχισαν να είναι πιο ενθαρρυντικά από την Αργεντινή και όσοι ξέρουν καλά τον Ματέο έκαναν λόγο για μία νέα αρχή την οποία ήθελε να κάνει με τον ΑΡΗ. Η εικόνα του στο ξεκίνημα και κατά διαστήματα αποδείκνυε του λόγου το αληθές. Δεν κράτησε πολύ όμως…
Η κατάσταση αυτή δεν είναι ένα πέπλο που δικαιολογεί απόλυτα τον Αργεντινό. Έχει και αυτός τις δικές του ευθύνες για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κλαμπ από αυτόν. Ο Γολγοθάς που ανέβηκε όμως με τον πατέρα του και η δυσκολία της διαχείρισης αυτής της κατάστασης από τόσο μεγάλη απόσταση, “έπαιζε” με το μυαλό του και τον επηρέαζε.Η
Η ζωή συνεχίζεται αλλά το κενό δεν αναπληρώνεται ποτέ. Ο Ματέο θα πρέπει να μάθει πώς είναι να ζει με αυτό και να βρει ξανά το χαρακτηριστικό του χαμόγελο. Και το ποδόσφαιρο είναι η διέξοδός του σε αυτή τη φάση, μέσα από ένα κλαμπ με το οποίο έχει δεθεί και το οποίο τον πιστεύει ακόμα.