Τα μεγάλα παιχνίδια είναι μία ξεχωριστή κατηγορία στο “λογισμικό” του φετινού ΑΡΗ. Οταν φτάνει η ώρα, πάει στον σχετικό φάκελο και πατάει αριστερό κλικ στο”άνοιγμα”. Δεν είναι πολλά, άρα καταγράφονται με ευκολία.
Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, στα οποία ο ΑΡΗΣ συνδύασε εικόνα και αποτέλεσμα. Ακόμα και με την ΑΕΚ, η ήττα δεν αναιρεί την εικόνα κυριαρχίας στο ΟΑΚΑ, όπου άλλοι παράγοντες επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα.
Θα τολμήσω να βάλω και το δεύτερο παιχνίδι κόντρα στην Αστάνα. Ο ΑΡΗΣ αποκλείστηκε αλλά τα έδωσε όλα με μία τρομερή εμφάνιση, στην οποία το μόνο που έλειψε ήταν ένας ικανός φορ για να αξιοποιήσει τη σωρεία κλασσικών ευκαιριών που δημιούργησε η ομάδα του Άκη Μάντζιου.
Ο ΑΡΗΣ έχει το know how σε αυτούς τους αγώνες. Προσαρμόζεται πνευματικά στις ιδιαιτερότητές τους και παρουσιάζει έναν αξιοθαύμαστο βαθμό ετοιμότητας. Από τους παίκτες, τον προπονητή μέχρι και το τελευταίο στη ιεραρχία του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Από την προετοιμασία ημερών μέχρι και τη διαχείριση στην ώρα του αγώνα, ο “βαθμός” του ΑΡΗ σε αυτά τα παιχνίδια πλησιάζει το άριστο.
Ο αντίπαλος σήμερα μπορεί να είναι διαφορετικός, μπορεί να είναι ένα σκαλί πιο π[άνω από τους άλλους “μεγάλους” που αντιμετώπισε η ομάδα, αλλά η “συνταγή” δεν αλλάζει. Παραμένει ίδια, με ελαφριές τροποποιήσεις. Ανάλογα και με τις υπάρχουσες συνθήκες.
Δεν λέω ότι θα κερδίσει. Αυτά τα παιχνίδια είναι τριπλές. Έτσι είναι τα ντέρμπι. Στο σημερινό όμως ο ΑΡΗΣ πηγαίνει με παραπάνω από ρεαλιστικές πιθανότητες για τη νίκη, αν όχι την ισοπαλία. Πέρυσι πήρε το βαθμό και φέτος έχει ίδια ή και καλύτερη ευκαιρία, με δεδομένη την κατάσταση του Ολυμπιακού.
Πολλά έχει να κερδίσει, λίγα να χάσει… Και δεν θα εστερνιστώ τα λεγόμενα ορισμένων “ε είναι πολλά τα χρόνια χωρίς νίκη με αυτούς κλπ κλπ.” Αυτά, δυστυχώς, είναι η αντίδραση ορισμένων στην παιδική νοοτροπία της άλλης πλευράς, που περιμένει τα ματς με τον Ολυμπιακό για να κάνει το παιχνίδι της. Δεν θα δώσουμε “τροφή” σε αυτούς.
Δεν με ενδιαφέρει σερί νικών με τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ. Αν η ομάδα πετυχαίνει τους στόχους της και εξελίσσεται, ας κάνει ό,τι θέλει σε αυτά τα ματς. Άλλωστε όπως είχε και πει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς πολύ πετυχημένα, “οι στόχοι των μεγάλων ομάδων κρίνονται στα παιχνίδια με τα μικρότερα μεγέθη. Οχι στα ντέρμπι”.
Με τους Σάσα-Τζέγκο και τον Εντιαγέ λίγο πιο μπροστά -έχει προβάδισμα αυτό το σχήμα- ο ΑΡΗΣ μπορεί να είναι ήσυχος για τον άξονα. To άλλο “κλειδί¨είναι οι εξτρέμ που θα επιλεγούν -Ματέο ο ένας και Μπερτόγλιο ή Γκάμα στην άλλη πλευρά εάν πάει ο Μαντσίνι μπροστά- να συνεισφέρουν και στο ανασταλτικό κομμάτι αφού δεν είναι μόνο ο άξονας που θέλει προσοχή αλλά και όσα κάνει ο Ολυμπιακός από τους πλάγιους διαδρόμους.
Παράλληλα υπάρχει και το θέμα της διαχείρισης, έστω και αν μιλάμε για ντέρμπι…
Καλώς ή κακώς, ο ΑΡΗΣ παίζει σήμερα ένα ντέρμπι αλλά έχει στο μυαλό του και τη συνέχεια. Τέσσερα ματς σε 12 μέρες είναι πολλά, ειδικά όταν σε κάποιες θέσεις δεν υπάρχει πλειάδα επιλογών ή… έχεις αλλά δεν έχεις κιόλας.
Η διαχείριση ορισμένων παικτών -Φαμπιιάνο, Μπερτόγλιο, Τζέγκο και όχι μόνο- ίσως επηρεάσει τα αρχικά πλάνα του Μάντζιου. Σίγουρα αυτό θα γίνει στη διάρκεια του αγώνα, μόνο όμως στην περίπτωση που βοηθήσει η εξέλιξή του και επιστρέψει στον Μάντζιο να πάει σε αυτή τη λογική