Καλό μήνα λοιπόν και μακάρι ο νέος να είναι καλύτερος για όλους, σε όλα τα επίπεδα. Κοινωνικά, οικονομικά, οικογενειακά και φυσικά αθλητικά. Θα μου πείτε, για τον Αρειανό, πόσο καλύτερος να είναι; Εντάξει, σωστό, με την έννοια ότι στο ποδόσφαιρο η ομάδα πήρε δύο σερί νίκες σε ντέρμπι, με Ολυμπιακό στο Χαριλάου και με τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα, αλλά ξέρετε αυτό που λένε, για τον εχθρό και το καλύτερο.
Η ομάδα του Άκη Μάντζιου λοιπόν, βρέθηκε την Κυριακή στα λημέρια του αντιπάλου της, έκανε ένα σοβαρό και μεστό παιχνίδι και με μία μαγική ενέργεια του Μάνου Γκαρθία πήρε το διπλό και βροντοφώναξε πως είναι δυνατός κι ότι όλα όσα έλεγαν με λόγια το καλοκαίρι περί τετράδας, δεν ήταν απλά… λόγια. Βέβαια τα γνωστά επικοινωνιακά κέντρα είχαν έτοιμη την δικαιολογία και τα σχόλια, ό,τι και να γινόταν στην Τούμπα.
Τους διθυράμβους σε περίπτωση νίκης του ΠΑΟΚ, περί παλικαριάς, ποιότητας και ανωτερότητας. Περί μηνυμάτων κατάκτησης πρωταθλήματος και ηρωισμού, αφού προηγήθηκε το παιχνίδι με στην Κωνσταντινούπολη με τη Γαλατασαράι.
Σε περίπτωση ήττας, κατά σειρά, διαιτησία, αδικία και ατυχία. Τα πρώτα δύο δεν… έκατσαν, όποτε η μπίλια πήγε στην ατυχία. Για τα δοκάρια, με λίγο πασπάλισμα από καταιγιστική εμφάνιση, ανωτερότητα σωρεία χαμένων ευκαιριών και άλλα τέτοια. Θέλετε να τα δούμε λίγο;
Ατυχία. Αλήθεια ποιος είναι πιο άτυχος. Αυτός που δεν μπορεί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα ή εκείνος που κατέβηκε να παίξει ένα ντέρμπι, στην έδρα του αντιπάλου του χωρίς τα 2/4 της άμυνας του; Άραγε είναι τυχερός εκείνος που χάνει πριν βγει το ημίχρονο τον τρίτο στόπερ του κι αναγκάζεται να παίξει με τον τέταρτο; Πολύ μεγάλη τύχη επίσης, στην τελευταία προπόνηση να χάνεις ένα αριστερό μπακ και να αναγκάζεσαι να πας με μόνο ένα, δίχως εναλλακτική.
Φαντάζομαι ήταν καθαρά θέμα τύχης η «μαγεία» του Μάνου στο γκολ, ενώ λίγο νωρίτερα, εντελώς τυχερά, πέρασε την απίθανη μπαλιά τρύπα στον Ντιαντί. Επίσης, τυχαίο γεγονός ότι οι δύο, «κατάπιαν» τέσσερις χαφ του αντιπάλου. Και πόσα ακόμη…
Η συνήθης τακτική, σε επικοινωνιακό επίπεδο, είναι να περάσει το ότι «εμείς χάσαμε, δεν κέρδισε ο αντίπαλος». Καλή, έξυπνη, αλλά θα πρέπει να στηρίζεται και κάπου. Μπα δε νομίζω. Πιστεύω ότι ο ΑΡΗΣ κέρδισε, δεν έχασε ο ΠΑΟΚ κι αυτή είναι η άποψή μου.
Ο ΑΡΗΣ λοιπόν πέτυχε ένα 2Χ2 σε ντέρμπι, στα οποία πολλοί μιλούσαν για ισάριθμες ήττες, που θα έφερναν κλυδωνισμούς στην ομάδα, καθώς είχαν προηγηθεί οι γκέλες με Τρίπολη και ΟΦΗ. Δεν έγινε αυτό. Η ομάδα έδειξε χαρακτήρα, εκτέλεσε σχεδόν άψογα το σχέδιο και για τα δύο ματς, ήταν καλά διαβασμένη μέσα στο γήπεδο, χτύπησε τους αντιπάλους της σε όλα τα αδύνατά τους σημεία και θύμισε σε όλους ότι τον ΑΡΗ, σε αυτά τα ματς, συνήθως δεν θα πρέπει να τον φοβάσαι.
Και που να είχε και τον καρέ βαθμών από Ατρόμητο και Αστέρα. Είναι αλήθεια όμως, πως από εκεί που δεν τον υπολόγιζαν, καλό θα ήταν να αρχίζουν να τον φοβούνται.
Ταυτόχρονα βέβαια και η θριαμβολογία δεν κάνει καλό. Αναγκαίος και απόλυτα δικαιολογημένος ο πανηγυρισμός, έπειτα από τις νίκες στα δύο ντέρμπι, όμως α δύσκολα ματς δεν είναι αυτά. Είναι εκείνα που ακολουθούν. Για παράδειγμα πρώτα η Λαμία και μετά η Καλλιθέα. Εάν λοιπόν ο ΑΡΗΣ βρει τις ισορροπίες του και σε τέτοιου είδους παιχνίδια, τότε μάλλον πάμε για ωραία πράγματα. Όπως ωραίο είναι το ποδόσφαιρο παίζει και ανεβασμένο το ποιοτικό επίπεδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
ΥΓ: Εγώ πάντως θα έλεγα προσωπικότητα, πες μου τα χαφ σου να σου πω ποιος είσαι, ικανότητα κ.α.