Δύο ακόμη χαμένοι βαθμοί μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Από τα ματς που ο ΑΡΗΣ υπολόγιζε να πάρει το απόλυτο… εξάποντο (Παναθηναϊκό-ΠΑΣ) και να γίνει το αφεντικό για την 3η θέση, έμεινε στους μόλις δύο. Βάζει δύσκολα στον εαυτό του, καλείται να βγάλει αντίδραση και προφανώς πλέον θα χρειαστεί να πάρει όσα γίνεται περισσότερα μακριά από το γήπεδό του.
Βέβαια, το σημείο αναφοράς της χθεσινής αναμέτρησης με τον ΠΑΣ Γιάννινα, δεν ήταν τόσο το αποτέλεσμα, όσο αυτά που είδαμε για περίπου 56-57 λεπτά. Δηλαδή την αλλαγή συστήματος. Έναν ΑΡΗ να παίζει με 3-4-3 ή και κατά διαστήματα 3-5-2. Πρωτόγνωρη κατάσταση για «βασικό» σχηματισμό, όταν μία ομάδα από το 2018 και μετά παίζει με διαφορετικό τρόπο. Ξεκάθαρα η μετάβαση δεν θα ήταν εύκολη μεσούσης της περιόδου.
Ο Χερμάν Μπούργος πήρε το ρίσκο και το έκανε. Δεν του βγήκε και «χάθηκε» ένα ημίχρονο. Ίσως και να έφταιγαν οι ρόλοι που δόθηκαν σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Για παράδειγμα ο Εντιαγέ δεν μπορεί να παίξει μπροστά και λίγο πλάγια. Δεν έχει αυτά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Και στα χαφ, τα πράγματα ήταν κάπως περίεργα μιας και είδαμε, για παράδειγμα, τον Ματίγια να βρίσκεται μονίμως έξω από την περιοχή του ΠΑΣ. Όσο για την άμυνα, όχι τόσο στο κομμάτι της ανασταλτικής λειτουργίας, αλλά στη συμμετοχή της στην μετάβαση προς την επίθεση, οι Μπεναλουάν και Μπράμπετς που έπαιξαν δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα, μαζί τουλάχιστον στην ίδια ενδεκάδα δεν μπορούν να το… κάνουν. Και «χάθηκε» και ο Φαμπιάνο που έπαιξε κεντρικά και δεν έκανε το γνωστό παιχνίδι του με την μεταφορά της μπάλας προς την επίθεση.
Στο δεύτερο ημίχρονο, Μαντσίνι και Ματέο σαφώς κι έδωσαν ενέργεια, αλλά η γρήγορη αλλαγή συστήματος έδειξε περίτρανα πως ο Μπούργος αντιλήφθηκε ότι το πράγμα δεν τραβούσε…
Άλλο θεωρία, άλλο πράξη
Προφανώς και μπορείτε να καταλάβετε ότι δεν ξύπνησε το πρωί ο Μπούργος και είπε ότι θα αλλάξει το σύστημα. Όλο αυτό δουλεύτηκε σε αρκετές προπονήσεις, με τον Αργεντινό τεχνικό να κρίνει πως τώρα ήταν η στιγμή να το κάνει. Θέλετε γιατί επηρεάστηκε από τα προηγούμενα ματς με τον ΠΑΣ, θέλετε γιατί ήθελε να δοκιμάσει κάτι άλλο… Ό,τι και να ισχύει δεν του «βγήκε». Διότι, όπως αποδεικνύεται, εκ του αποτέλεσμα πια, άλλο η προπόνηση και άλλο οι αγώνες. Άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.
Μια άλλη κουβέντα που άνοιξε είναι και το κατά πόσο ήταν το σωστό τάιμινγκ να το κάνει ο Μπούργος. Αν δηλαδή το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν το κατάλληλο για να παίξει έτσι. Ενδεχομένως και όχι, αλλά και πάλι μιλάμε εκ του αποτελέσματος. Παιδιά, ο προπονητής είναι όλη μέρα με την ομάδα του. Τους ζει, τους βλέπει, τους προπονεί. Όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει από εμάς.
Ποια καταστροφή;
Το ότι ο ΑΡΗΣ έβαλε δύσκολα στον εαυτό του δε σημαίνει πως τελείωσαν τα πάντα. Μην τα ισοπεδώνουμε (πάλι) όλα. Όλοι μας έχουμε μέτριες και κακές μέρες στη δουλειά μας. Το θέμα είναι να βλέπουμε τι δεν πήγε καλά και να το διορθώσουμε. Έτσι δεν είναι; Σαφώς και κριτική θα γίνει κι αυτό που έκανε χθες ο Μπούργος αποδεικνύεται λάθος. Αλλά από αυτό μέχρι να αρχίσουμε το «αγαπημένο μας άθλημα» της απαξίωσης υπάρχει και πρέπει να υπάρχει μεγάλη απόσταση. Η χρονιά δεν τελείωσε. Ο ΑΡΗΣ δεν έχασε την Ευρώπη. Έχει άλλα επτά παιχνίδια. Αυτό να μην το ξεχνάμε…