Τις τελευταίες εβδομάδες μπήκα κι εγώ στη διαδικασία να παρακολουθήσω αυτή τη σειρά με ποδοσφαιρικό περιεχόμενο, γεμάτη βέβαια από κοινωνικά μηνύματα. Το «Τεντ Λάσο».
Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, το στόρι έχει ως εξής: μια ομάδα ποδοσφαίρου της Αγγλίας προσλαμβάνει έναν Αμερικανό προπονητή, τον Τεντ Λάσο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με το άθλημα. Κίνηση της ιδιοκτήτριας της ομάδας, η οποία θέλει να την καταστρέψει επειδή αποτελεί το αγαπημένο δημιούργημα του άντρα της με τον οποίο χώρισαν.
Για να μην τα πολυλογώ, η κατάσταση παίρνει τελείως διαφορετική τροπή και ο αγαθός Αμερικανός προπονητής, μετατρέπει την ομάδα σε διεκδικήτρια της Premier League. Κι όλα αυτά «παίζοντας» κυρίως με την ψυχολογία των παικτών, με τη σειρά να στέκεται σε καθημερινά περιστατικά εντός κι εκτός γηπέδου
Μία από τις κορυφαίες ατάκες, κατ’ εμέ, του Λάσο ήταν η εξής: «Πρέπει να έχουμε μνήμη χρυσόψαρου», θέλοντας να περάσει τη νοοτροπία στην ομάδα του πως ό,τι έχει συμβεί καλό ή κακό, το ξεχνάμε και προχωράμε μπροστά.
Κάτι από… μνήμη χρυσόψαρου μοιάζει να… παίζει και στην ομάδα του ΑΡΗ. Θέλω να παραδεχτώ, πως μετά το διπλό στην Τούμπα, που ακολούθησε της νίκης επί του Ολυμπιακού, είπα από μέσα μου: «Ωραία και τώρα πάμε για το 1-1 με τη Λαμία». Ελάτε παραδεχτείτε το. Πολλοί από εσάς το σκεφτήκατε επίσης. Άλλωστε το παρελθόν μας το… επιτρέπει. Μόνο που ο Άκης Μάντζιος και οι παίκτες του μας διέψευσαν πανηγυρικά. Και πολύ καλά μας έκαναν…
Βλέπεις ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο αγωνιστικό, που είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του. Μιλάω για τη νοοτροπία. Ακριβώς όπως το έλεγε ο Λάσο. Μνήμη χρυσόψαρου μετά τις απώλειες με Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης, με τη βοήθεια του… στραγαλιού. Μνήμη χρυσόψαρου μετά την ήττα στο Ηράκλειο. Μνήμη χρυσόψαρου μετά τις νίκες στα ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ.
Η αλλαγή στη νοοτροπία ολοφάνερη. Πίσω όσα προηγήθηκαν και πάμε για ένα ματς σαν… τελικός. Ξεκάθαρος αγωνιστικός προσανατολισμός, φιλοσοφία και αντιμετώπιση καταστάσεων. Καμία βιασύνη, ηρεμία και κάνουμε το παιχνίδι μας. Θα μου πείτε, «καλά βοήθησε» το γρήγορο γκολ. Αλήθεια είναι Πείτε μου όμως αν η αγωνιστική εικόνα του ΑΡΗ δεν σας έπεισε πως, ό,τι και να γινόταν, το ματς χθες δεν χανόταν.
Και να σας πω και κάτι; Ο συνήθως εγκρατής στις δηλώσεις του, Άκης Μάντζιος, την είπε την ατάκα στη συνέντευξη Τύπου. Έβγαλε αυτό που είχε μέσα του, το συναίσθημα και την ικανοποίηση. Και μήπως είχε άδικο; Μήπως δεν υπήρχαν διαστήματα μέσα στο παιχνίδι που έτριβες τα μάτια σου με αυτά που έβλεπες;
Δεν θέλω να μπω σε επιμέρους αγωνιστικές λεπτομέρειες. Αναλύσεις, τακτικές, πρόσωπα, καταστάσεις. Θέλω να πω ότι συντάσσομαι με όσους ενθουσιάστηκαν με αυτά που βλέπουν, δίχως βέβαια να αμελώ το εξής: πρέπει όλοι να έχουμε, μέσα κι έξω από το γήπεδο… μνήμη χρυσόψαρου.
ΥΓ: Όλους μας πονάει το μπάσκετ. Χωρίς να είμαι απόλυτος γνώστης του αντικειμένου, μη έχοντας επίσης… μυρωδιά από τα αποδυτήρια και συγκεκριμένων καταστάσεων, θεωρώ πως χρειάζονται μια-δυο γενναίες αποφάσεις.