Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής δεν υπάρχουν χειρότερα συναισθήματα από τη λύπη και τη θλίψη. Να αντιμετωπίζεις καταστάσεις, να βλέπεις πράγματα, να βιώνεις συνθήκες, που σου προκαλούν τα παραπάνω. Για τα σοβαρά και τα λιγότερα σοβαρά.
Προφανώς και δεν θα μπω σε διαδικασία υπερβολής να πω ότι βλέποντας τον χθεσινό ΑΡΗ του δευτέρου ημιχρόνου στο ματς με τη Λαμία, βυθίστηκα στα συναισθήματα που περιέγραψα. Μια στεναχώρια όμως την πήρα, κυρίως διότι έβλεπα ότι το πράγμα είναι πολύ μακριά από αυτό που φανταζόμουν και πιστεύω φαντάζονταν οι περισσότεροι. Βλέπαμε μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, δίχως πλάνο εφαρμόσιμο, παίκτες που δεν έκαναν κατάθεση ψυχής, αλλά έτρεχαν δεξιά κι αριστερά χωρίς κανένα νόημα, κάτι τελείως αντίθετο δηλαδή, από αυτό που έδειχνε ο αντίπαλος.
Κι αν στο Βουκουρέστι και στην Κρήτη μπορούσε να μπει στην κουβέντα και ο παράγοντας τύχη, αυτό που έγινε χθες στη Λαμία ήταν το λιγότερο ανεπίτρεπτο και μοιραία ήρθαν οι εξελίξεις που όλοι γνωρίζετε.
Το «τις πταίει» είναι μεγάλη κουβέντα και σαφώς ο καθένας θα πρέπει να πάρει το μερίδιο που του αναλογεί. Συνήθως όλα τα φορτώνεται η κεφαλή, που παίρνει και τις αποφάσεις. Έτσι είναι και στη δική μας περίπτωση, δίχως βέβαια να αφήνουμε απ’ έξω είτε τον τεχνικό διευθυντή, Ρόμπερτ Παλίκουτσα, που ήταν στον σχεδιασμό, ούτε βεβαίως τον άνθρωπο, που εμπιστεύτηκαν για να δημιουργήσει το «νέο ΑΡΗ», τον Τόλη Τερζή. Σαφώς, φυσικά, άμοιροι ευθυνών δεν είναι ούτε οι ποδοσφαιριστές. Διότι πραγματικά ορισμένοι εξ αυτών, παραμένουν εκτός κλίματος και λειτουργίας στο αγωνιστικό σύνολο.
Από αύριο λοιπόν, ο ΑΡΗΣ θα έχει νέο προπονητή, τον Άκη Μάντζιο, μια εξέλιξη που διαφάνηκε από πολύ νωρίς χθες το βράδυ και «κλείδωσε» το σήμερα πρωί. Έρχεται από αύριο στη Θεσσαλονίκη για να πιάσει δουλειά υπό ειδικές συνθήκες. Με το βάρος δύο σερί ηττών στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος (τρεις μαζί με την Ντιναμό Κιέβου), με ένα «πρέπει» για νίκη την Κυριακή κόντρα στην πρώην ομάδα του, τον Αστέρα Τρίπολης, κι ένα ακόμη μεγαλύτερο «πρέπει», όταν επιστρέψουμε από την διακοπή με το πρόγραμμα να έχει Τούμπα. Με λίγα λόγια, η απόλυτη ανάγκη για ομάδα, που θα πρέπει να… ξαναγίνει ομάδα από την αρχή.
Ο ΑΡΗΣ πρέπει να αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα. Να έχει σημεία αναφοράς και παίκτες, που θα μπορούν με την προσωπικότητά τους να σώσουν καταστάσεις όταν χρειαστεί. Πιστεύω ότι τους έχει, αλλά για κάποιους λόγους (που δεν μπορώ ν γνωρίζω) δεν τους είδαμε ακόμη. Ο ΑΡΗΣ οφείλει να γίνει ξανά ένα σύνολο με αρχή, μέση και τέλος. Διόλου εύκολο με τις τόσες αλλαγές που έγιναν, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να το προσπαθήσει.
Όλα αυτά τα «πρέπει» κι άλλα τόσα έχει να διαχειριστεί ο νέος προπονητής. Συν το ότι «πρέπει» να αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Και με τις απαραίτητες βοήθειες από τη διοίκηση…