Η εβδομάδα του ντέρμπι ξεκίνησε ήρεμα, για να ανέβουν κάπως οι τόνοι τα τελευταία 24ωρα. Και από τις δύο πλευρές. Απόλυτα φυσιολογικό…
Από εκείνη του ΑΡΗ βέβαια δεν ξεπεράστηκαν τα όρια της λογικής. Σε αντίθεση με μερίδα εκείνης του ΠΑΟΚ, η οποία παρασυρόμενη από το εύρος της νίκης στη Ριζούπολη με τον καταδικασμένο Απόλλωνα Σμύρνης, νομίζει ότι αντιμετωπίζει ομάδα ίδιας δυναμικότητας μάλλον.
Δεν αμφισβητεί βέβαια κανείς τη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων. Αλλά όχι ρε παιδιά τέτοια ανοίγματα πριν από ένα ντέρμπι. Αυτά τα παιχνίδια, στην πλειοψηφία τους είναι διαφορετικά. Αρα η έπαρση δεν χωράει πριν τη σέντρα, ανεξαρτήτου κατάστασης των δύο ομάδων. Και στην τελική όποιος είναι τόσο “σίγουρος”, ας πάει και να βάλει το σπίτι του στον άσσο. Δεν λέω ότι μπορεί να μην γίνει. Φαβορί είναι ο ΠΑΟΚ. Άλλο όμως το “θέλω” , άλλο η έπαρση και άλλο το ποδοσφαιρικό κομμάτι.
Σε αυτό λοιπόν, έχουμε δύο ομάδες που βρίσκονται εντός των στόχων τους και διατηρούν τον πρώτο λόγο για να τους πετύχουν. Ενδεχόμενη βαθμολογική απώλεια, δεν τους επηρεάζει τόσο πολύ. Η νίκη από την άλλη, τους βοηθάει να ισχυροποιήσουν περισσότερη τη θέση τους.
Επίσης, έχουμε δύο ομάδες οι οποίες διανύουν την καλύτερη περίοδό τους αγωνιστικά και από πλευράς εικόνας μέσα στο γήπεδο, συγκριτικά με το προηγούμενο διάστημα.
Οι απουσίες είναι το μείον του ΑΡΗ, αφού του λείπουν δύο βασικά “γρανάζια” της ενδεκάδας και ένα που βρίσκεται στην αποστολή αλλά δύσκολα θα ξεκινήσει. Και τρεις παίκτες αγωνίζονται μάλιστα στον άξονα. Υπάρχει το βάθος για αντλήσει επιλογές ο Παντελίδης. Απλά ίσως να έχει πρόβλημα στη διάρκεια του αγώνα -και ανάλογα με την εξέλιξη του- όταν γυρίσει να κοιτάξει προς τον πάγκο.
Ο ΑΡΗΣ πάει όσο το δυνατόν καλύτερα διαβασμένος, γνωρίζοντας τι πρέπει να προσέξει. Εναν αντίπαλο που θα τον πιέσει μαζικά στα πρώτα 20 λεπτα, θα προσπαθήσει να του “κόψει” την πρώτη πάσα και να τον κλείσει πίσω. Ενας αντίπαλος που στα τελευταία παιχνίδια σκοράρει πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι συνήθιζε τουλάχιστον στον 1ο γύρο. Αρα αν για αρχή περιορίσει αυτά, αυξάνει και τις ελπίδες του για να φύγει με ένα θετικό αποτέλεσμα, από την έδρα ενός πολύ πιο ποιοτικού αντιπάλου. Οχι όμως και ανίκητου…
Η σωστή προσέγγιση και αυτή που σκοπεύει να ακολουθήσει ο Παντελίδης, είναι αυτή που είδαμε στην Τρίπολη. Ο ΑΡΗΣ δηλαδή που περιμένει πίσω και θα ψάξει να πετάξει τη μπάλα γρήγορα μπροστά για να “χτυπήσει” στο ανοικτό γήπεδο. Διότι γνωρίζει ότι ο ΠΑΟΚ θα του δώσει γήπεδο. Και φυσικά δεν θα κάνει το εγκληματικό λάθος του Ολυμπιακού να πάει και να παίξει ανοικτά. Ισως εκεί είναι και η αχίλλειος πτέρνα του αντιπάλου του. Οταν δηλαδή καλείται αυτός να κάνει παιχνίδι και να επιβληθεί. Οχι με τον Απόλλωνα. Μπορεί η πορεία του να είναι αυτή που είναι, αλλά σε αυτό το ποδόσφαιρο κυριαρχίας δυσκολεύεται, ειδικά όταν βρίσκει απέναντι του δυσκολοκατάβλητες άμυνες. Με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά.
Αρα λοιπόν η επιλογή του Μαρτίνες ταιριάζει περισσότερο για τη θέση του Τόνσο, την οποία διεκδικεί και ο Γιουνές. Από την άλλη με τον Τυνήσιο στην κορυφή και τον Γάλλος στο “10” βελτιώνει το κέντρο του απέναντι σε τους Ολιβέιρα, Μαρουρίσιο και Μπίσεσβαρ, τους οποίους θα βρουν απέναντι τους οι Σιώπης, Ματίγια και ο επιτελικός μέσος που θα αγωνιστεί. Εκεί υπάρχει διαφορά ποιότητας αλλά και στη δύναμη όπως είναι φυσιολογικό.
Στην άμυνα Βέλεθ και Ρόουζ θα αγωνιστούν για πρώτη φορά μαζί, ταιριάζοντας περισσότερο ως δίδυμο πάνω στον Άκπομ λόγω της ταχύτητας τους. Και υπάρχουν φυσικά τα άκρα, όπου Λάρσον και Ματέο θα πρέπει να δίνουν λίγες παραπάνω βοήθειες στα μπακ και κυρίως ο Σουηδός που αναμένεται να έχει από την πλευρά του Ζαμπά και Μάτος.
Θέλει προσοχή στην άμυνα, υψηλό βαθμό συγκέντρωσης, αξιοποίησης της παραμικρής ευκαιρίας. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά σε τέτοια ματς. Οπως και η ποιότητα συγκεκριμένων παικτών εκατέρωθεν. Μακάρι μόνο να μην την κάνει ο διαιτητής που είναι αμφιβόλου αξίας.
Εν κατακλείδει, είναι ένα ματς στο οποίο ο ΑΡΗΣ έχει να κερδίσει περισσότερα από αυτά που μπορεί να χάσει. Η μόνη πίεση που έχει, είναι αυτή του γοήτρου. Αυτήν πρέπει να διαχειριστεί, μαζί με κάποιες απουσίες. Από εκεί και πέρα πάει χωρίς άγχος, με μπόλικο εγωισμό, κίνητρο και ικανός αγωνιστικά να πάρει αποτέλεσμα στην Τούμπα. Με παίκτες που πρώτα πρέπει να δώσουν απαντήσεις στους ίδιους τους εαυτούς τους. Να δώσουν χαρά στον κόσμο. Αν τα καταφέρουν, καλώς. Αν όχι, το πρωτάθλημα συνεχίζεται. Τίποτα δεν πρέπει να σταματάει στα ντέρμπι. Είτε κερδίζεις. Είτε χάνεις.
Και φυσικά να βάλουν “φρένο” σε μία ομάδα η οποία ναι μεν είναι πολύ ποιοτική, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι το αγωνιστικό δεν είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας… Απλά άρχισαν να αντιγράφουν μία συνταγή που αποδείχθηκε πετυχημένη όλα τα προηγούμενα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλωστε εντός των συνόρων, είναι ο μοναδικός τρόπος για να διακριθεί κάποιος.