Την είδηση για την “απώλεια” του Ολιβιέ Χάνλαν από το έμψυχο δυναμικό του ΑΡΗ, την περίμενα τον Φεβρουάριο για να είμαι ειλικρινής. Παρά τους δύο τραυματισμούς που τον άφησαν για μερικές εβδομάδες εκτός, ο Καναδός γκαρντ βρίσκεται ακόμα πρώτος και μόνος στην κορυφή των σκόρερ.
Και πώς να μην εκτιμηθεί αυτό από πιο ισχυρά πρωταθλήματα; Προτάσεις από Ιταλίες και λοιπά πρωταθλήματα απορρίφθηκαν σχεδόν άμεσα, όμως ποιος θα έκλεινε την πόρτα στην ACB;
Στα 29 του χρόνια, ίσως αυτή είναι ευκαιρία ζωής για τον Ολιβιέ Χάνλαν. Έχει περάσει από Λιθουανία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα. Τώρα, του χτύπησε την πόρτα μια ομάδα από το κορυφαίο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Τα χρήματα που θα πάρει ο ΑΡΗΣ ή τα χρήματα που θα γλιτώσει από το συμβόλαιο του, δεν “ισοφαρίζονται” με το τι θα χάσουν οι “Κιτρινόμαυροι” αγωνιστικά.
Είναι μια συνθηκολόγηση, απ’ όποια πλευρά και αν το δούμε. Δεν είναι σε θέση να πει η ομάδα απόλυτα “Όποιον παίκτη θέλω τον κρατάω”. Το είχα αναφέρει και σε μια ανύποπτη φάση τους τελευταίους μήνες, μέσα στην εκπομπή, ότι θα μου φαινόταν εξωπραγματικό αν ο ΑΡΗΣ κατάφερνε να διατηρήσει στο ρόστερ του όλους τους ξένους του.
Πρόκειται για μια ομάδα που φέτος έχει γίνει συνώνυμο με το over achieving. Όλοι οι παίκτες είδαν τις μετοχές τους να αυξάνονται σημαντικά από ένα σημείο και έπειτα.
Θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να κλείσει την πόρτα στην Βαλένθια; Σε μια ομάδα που είναι στην 4η θέση της ACB; Ας είμαστε ειλικρινείς.
Το θέμα είναι τι κάνουν οι “Κιτρινόμαυροι” από ‘δω και πέρα, καθώς αυτή η περίπτωση στα μάτια μου μοιάζει με αναγκαία συνθηκολόγηση. Δεν μπορείς να κρατήσεις έναν παίκτη που δέχεται τέτοια πρόταση, τόσο από οικονομικής πλευράς, όσο και από πλευράς κινήτρων.
Δεν είναι κάτι που μειώνει τον ΑΡΗ, όταν ένας παίκτης έρχεται σε εσένα, τιμάει την φανέλα σου, σε οδηγεί σε νίκες, είναι πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα και φεύγει για να πάει σε μια ομάδα που έτσι όπως το πάει φέτος, είναι τρίτη πίσω από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης.
Σίγουρα δεν είναι κάτι που σου αρέσει ή μπορείς να το αποδεχθείς εύκολα. Ούτε εμένα μου αρέσει. Θα γίνω λίγο αντιτουριστικός πάλι, όπως αρκετές φορές φέτος, αλλά δυστυχώς πρωταρχικός στόχος σε μια υπερχρεωμένη ΚΑΕ, είναι η οικονομική εξυγίανση.
Καταλαβαίνω πρώτος απ’ όλους ότι αυτά δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο. Καταλαβαίνω ότι μετά από χρόνια πονόματων, ο κόσμος φέτος είδε μπάσκετ, είδε δίψα, είδε πάθος. Αλλά…
Το πιο σοφό είναι το “όπου φτάνει το πάπλωμα σου” σε μια διοίκηση πρωτοδικίου, σε μια χρονιά με μείον αρκετές χιλιάδες ευρώ, αφού λεφτά από φορολόγηση του στοιχήματος δεν ήρθε ποτέ και τα εισιτήρια πόρτάς ήταν μηδαμινά ελέω του ημιμέτρου του 10%.
Η απώλεια του Ολιβιέ Χάνλαν αυτή τη στιγμή, μπορεί να καλυφθεί μόνο από την επιστροφή του Τζέιμς Κέλι, που είναι πιο πιθανή από ποτέ.
Σε αυτό τον άξονα κινούνται οι άνθρωποι της ομάδας. Ο Αμερικανός φόργουορντ μπορεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα του ξανά και να την βοηθήσει να ολοκληρώσει ομαλά το πρωτάθλημα.
Δεν μπορώ πάντως να μην σημειώσω, ότι ο ΑΡΗΣ εκτός από τον Καναδό, έχασε και τον ενθουσιασμό των φίλων του ως ένα σημείο.
Από την άλλη, είναι μια ομάδα που πάντα βγάζει νέους πρωταγωνιστές μέσα από την μαχητικότητα της, αφού ο προπονητής της, της έχει διδάξει να μην παραδίδει τα όπλα ποτέ.
Το τέλος της φετινής σεζόν, είναι συνδεδεμένο με την αρχή της νέας, οπότε προφανώς καμία προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ!