Ο ΑΡΗΣ δε θεωρείται άδικα από τα 80’ς η πιο μπασκετική ομάδα στην Ελλάδα. Η ομάδα με το πιστό μπασκετικό κοινό, που δεν την άφησε ποτέ μόνη, ακόμα κι όταν πέρασαν τα χρόνια της Αυτοκρατορίας και γέμιζε το «Nick Galis Hall» την ώρα που στη χώρα ο αριθμός των φιλάθλων δεν ήταν καν τετραψήφιος.
Αυτή η ομάδα, λοιπόν, χρειάζεται και τώρα τη στήριξη και την εγρήγορση του κόσμου της. Το κλισέ “υπάρχει χρόνος”, με δεδομένο ότι οι επίσημες υποχρεώσεις στο μπάσκετ ξεκινούν τον Οκτώβριο, μπορεί να αποδειχτεί ο μεγαλύτερος εχθρός του ΑΡΗΣ. Ενός ΑΡΗΣ, που, ως σύλλογος, στη δεδομένη χρονική στιγμή βιώνει μία κατάσταση που έχει χρόνια να ζήσει.
Η αναφορά, φυσικά, γίνεται για το ποδοσφαιρικό τμήμα. Οκτώ χρόνια μετά, η ομάδα βρίσκεται από νωρίς σε “μεταγραφικό πυρετό” και σε μία γλυκιά ευρωπαϊκή προσμονή, μέχρι την καρδιά του καλοκαιριού, όπου ξεκινά η περιπέτεια στο Europa League. Οι προσδοκίες είναι υψηλές, μετά την άκρως θετική επάνοδο στα “σαλόνια”, και είναι εύλογο το ενδιαφέρον και το βάρος του κόσμου να πέσει εκεί. Αυτό που δεν είναι εύλογο, είναι να μπει το μπάσκετ στο περιθώριο.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: “Και τι μπορεί να κάνει στην παρούσα φάση ο κόσμος, από τη στιγμή που υπάρχει μεγαλομέτοχος και η ομάδα, μετοχικά και διοικητικά, δεν είναι ξεκρέμαστη;”. Η απάντηση είναι να μην εφησυχάσει, λόγω της χρονικής συγκυρίας. Γιατί η κατάσταση παραμένει κρίσιμη, τόσο αγωνιστικά, όσο και εξωαγωνιστικά.
Το μαχαίρι και το καρπούζι είναι, φυσικά, στα χέρια της ιδιοκτησίας και της διοίκησης. Αυτοί οφείλουν να βρουν τις λύσεις, με όποιον τρόπο είναι εφικτός. Προφανώς και η αυτοχρηματοδότηση δεν αρκεί, γι’ αυτό σχεδιάζεται κάλεσμα των “επιφανών” φίλων της ομάδας, ώστε να διερευνηθεί αν και ποιο περιθώριο υπάρχει για οικονομική ενίσχυση.
Το ζήτημα είναι ότι στο παρελθόν έγιναν παρόμοιες προσπάθειες, χωρίς αποτέλεσμα. Αν και τώρα συμβεί το ίδιο, η ομάδα θα βρεθεί σε αδιέξοδο, αφού τα ποσά που απαιτούνται είναι μεγάλα και σε μία εποχή χωρίς αγωνιστική δράση, άρα και με μεγαλύτερη δυσκολία ανεύρεσης εσόδων.
Τα ban της ΦΙΜΠΑ είναι σε πρώτο πλάνο, όμως δεν (πρέπει να) επικεντρώνεται όλη η προσοχή εκεί. Υπάρχουν κι άλλες υποχρεώσεις, που μέχρι στιγμής τακτοποιούνται “με αίμα” (και πάλι όχι πλήρως, αφού υπάρχουν εκκρεμότητες από ένα “νεκρό” τρίμηνο – τετράμηνο). Όπως το Άρθρο 99, το Δημόσιο, το ΙΚΑ… Αλλά και οι έχοντες λαμβάνειν από πιο πρόσφατους διακανονισμούς. Πολλοί έκαναν ήδη αρκετή υπομονή και το τελευταίο που χρειάζεται ο ΑΡΗΣ είναι ένα νέο κύμα, μικρό ή μεγάλο, προσφυγών.
Στον ΑΡΗΣ, και όχι μόνο, φυσικά, ο κόσμος θορυβείται και κινητοποιείται όταν προκύψει κάποια δυσάρεστη είδηση. Η κατάσταση δεν πρέπει να φτάσει μέχρι εκεί, γιατί πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση, αλλά μία σπάει. Άπαντες πρέπει να είναι σε εγρήγορση για το τμήμα μπάσκετ, για να μη χρειαστεί να τρέχει η ομάδα και να μη φτάνει αργότερα.
Σ’ αυτό βέβαια, το βασικό ρόλο παίζει η ίδια η ΚΑΕ, η οποία πρέπει να επικοινωνήσει την κατάσταση, ακριβώς όπως έχει και χωρίς μισόλογα. Αρχικά στις συναντήσεις που σχεδιάζει και στη συνέχεια (αλλά το συντομότερο δυνατόν) σε όλο τον κόσμο. Ο μήνας που μπήκε είναι ιδιαίτερα κρίσιμος. Είπαμε, το “υπάρχει χρόνος”, αποτελεί δαμόκλειο σπάθη για τον μπασκετικό ΑΡΗΣ. Αν υπάρχει μία 11η Εντολή για την ομάδα μπάσκετ, αυτή είναι το “ου εφησυχάσεις”…
Υ.Γ.: Ο υπογράφων θέλει να ευχαριστήσει την ομάδα του Allaboutaris για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπό του. Θα τα λέμε από εδώ, ακέραια και σταράτα, για όλα όσα αφορούν την μπασκετική ομάδα, με ρεπορτάζ, σχόλια, αναλύσεις. Με την ελπίδα ότι ο ΑΡΗΣ θα βγει από τη στενωπό και θα ξαναποκτήσει κάποια στιγμή την αίγλη που τον έχρισε ως την κορυφαία ομάδα του 20ού αιώνα.