«Ηρθε μία γριά απ’ την πόλη…»

από Νίκος Παπαδόπουλος

Αρκετοί απ΄’ αυτούς που διάβασαν τον τίτλο, μικροί και μεγάλοι, σίγουρα θα ανέτρεξαν αρκετά χρόνια πίσω, για να θυμηθούν το περίφημο λάχνισμα που ψιθύριζαν ως παιδιά στα διάφορα παιχνίδια που έπαιζαν. Ένα λάχνισμα που δυστυχώς, «ψιθυρίζει» πλέον και ο κόσμος του ΑΡΗ.

Ο ΑΡΗΣ για ακόμη μία φορά τα τελευταία χρόνια δεν εξαρτάται από τον ίδιο. Περίμενε τα αποτελέσματα άλλων για να βγει στην Ευρώπη. Το ίδιο έζησε όταν πάλευε για να παραμείνει στην Σούπερ Λιγκ και δυστυχώς το βιώνει ξανά, τώρα που «καίγεται» να μην χάσει την άνοδο στην Φούτμπολ Λιγκ.

Οι λόγοι που έφτασε πάλι σε αυτό το σημείο; Πολλοί, αλλά δεν χρίζουν ανάλυσης σε αυτό το χρονικό σημείο που παίζει τα ρέστα του για την κορυφή. Είναι όμως θλιβερό ότι βιώνει την ίδια κατάσταση ακόμα και στην Γ’ Εθνική. Μία κατάσταση που έχει γίνει πλέον συνήθεια στην ομάδα και τον κόσμο, στο λεξικό του οποίου η λέξη «υπομονή», έχει αρχίσει να «ξεθωριάζει» εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Και έτσι φτάνεις στο σημείο να σε νοιάζει όχι μόνο το αποτέλεσμα που θα φέρει ο ΑΡΗΣ, αλλά να κοιτάς και προς Σέρρες μεριά, λέγοντας από μέσα σου το περίφημο ήρθε μία γριά απ’ την Πόλη και έφερε το χάσι, χάσι, Παναγίτσα μου να χάσει». Και μάλιστα για έναν Πανσερραϊκό, ο οποίος δεν έχει ούτε την μισή ιστορία του ΑΡΗ, είναι όμως πιο… χωμένος στα πράγματα, δεν ξέρει τι σημαίνει κακή διαιτησία και δεν κάνει… δώρα στις υπόλοιπες ομάδες.

Τι μπορεί να κάνει ο ΑΡΗΣ; Τίποτε άλλο πέραν του απόλυτου στις τελευταίες εννιά στροφές της Γ’ Εθνικής, ελπίζοντας σε «γκέλες» του Πανσερραϊκού, αλλά και να μην πληρώσει διαιτητικά «εγκλήματα» όπως αυτό του Κατή με τον Ακροπόταμο, όταν δεν απέβαλε τον Ζωγραφάκη με δεύτερη κίτρινη για χέρι, φάση όπου υπάρχει και πέναλτι. Οριακά, αλλά υπάρχει. Η διοίκηση δεν έχει καταφέρει κάτι μέχρι στιγμής πάνω στο θέμα της διαιτησίας, μακάρι όμως να μεριμνήσει για αυτές τις αγωνιστικές που απομένουν. Διότι όπως λένε και οι Αμερικάνοι, «fool me once, shame on you, fool me twice, shame on me».

Φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την αγωνιστική εικόνα του ΑΡΗ, ο οποίος ναι μεν νικάει –όταν νικάει- αλλά συνεχίζει να μην πείθει. Η ομάδα είναι φανερό πως θέλει πολύ δουλειά πρώτιστα στο μεσοαμυντικό κομμάτι όπου κάνει παιδαριώδη λάθη και…. δωρίζει αντεπιθέσεις, χωρίς ακόμα να το έχει πληρώσει, ενώ είναι αυτονόητο πως πρέπει να «καθαρίζει» πιο εύκολα τα ματς, αν δεν θέλει να αγχώνεται και να δίνει ελπίδες στους αντιπάλους. Το αν θα βελτιώσει αυτά τα δύο στοιχεία, εξαρτάται καθαρά από τον ίδιο τον ΑΡΗ. Πρέπει όμως να το κάνει άμεσα. Διότι ένας ο ΑΡΗΣ που περπατάει σε τεντωμένο σκοινί, σε κάθε αγώνα, δεν προκαλεί φόβος και άγχος στον αντίπαλο, παρά μόνο στον ίδιο του τον εαυτό.

 ΥΓ. Για να τα λέμε όλα, Σανιά και Λουντουλού προσωπικά με… ξεφτιλίζουν. Κι αν έγραψα θετικά σχόλια, ειδικά για τον Σενεγαλέζο. Αλλά περιμέναμε και δεν είδαμε τίποτα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν ποιότητα ως παίκτες. Εχουν και παραέχουν. Μακάρι να βγουν μπροστά, να… αλλάξουν μυαλά  και να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην ομάδα, όπως άλλωστε είναι υποχρεωμένοι να κάνουν.

 ΥΓ1. Κάποιοι ζουν τον μύθο τους στην Γ΄Εθνική με τον ΑΡΗ και  «παλεύουν» να κάνουν το κομμάτι τους. Κρίμα που όταν ο ΑΡΗΣ ανέβει, θα σας φάει η ναφθαλίνη.

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X