Ένα θέμα που απασχολεί αρκετά εδώ και καιρό είναι η ελληνοποίηση του Αλέξανδρου Βεζένκοφ. Μία κίνηση από την πλευρά του νεαρού άσου του ΑΡΗ η οποία κρίνεται ως απόλυτα λογική μιας και πέρα από το αθλητικό κομμάτι ο Αλέξανδρος αισθάνεται Έλληνας, είναι ουσιαστικά συμπατριώτης μας έχοντας περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Κύπρο και την Θεσσαλονίκη.
Στο κείμενο μου δεν θα κρίνω την επιλογή να γίνει Έλληνας για να μην παρεξηγηθώ. Καλά κάνει γιατί νιώθει Έλληνας. Όμως ο ΑΡΗΣ κερδίζει από αυτή την κίνηση; Γιατί διαφωνώ με μία… λογική που εμφανίζεται ότι ο ΑΡΗΣ θα έχει οφέλη από αυτή την κίνηση. Τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα όσον αφορά την ρήτρα του.
Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ λοιπόν περιμένει σύντομα το ελληνικό του διαβατήριο (στο draftexpress ήδη τον έχουν ως Βούλγαρο και ως Έλληνα), μία διαδικασία που σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες ξεκίνησε από τον προηγούμενο ατζέντη του με έναν και μόνο στόχο. Να ανεβάσει το κασέ του όσον αφορά τον Παναθηναικό και τον Ολυμπιακό. Το κασέ του, όχι την ρήτρα του ΑΡΗ.
Δεν ξέρω κατά πόσο οι «κίτρινοι» ήξεραν από την αρχή και συμφώνησαν ή το έμαθαν κατόπιν… εορτής την κίνηση για το ελληνικό διαβατήριο.
Μία τέτοια ενέργεια θα ήταν προς το συμφέρον του ΑΡΗ, τα χρόνια της Ευρωλίγκα. Τότε που ο ΑΡΗΣ έκανε… κοινοτικούς τον Μάσει, τον Ουίλκινσον προκειμένου να μπορεί να έχει στο ροστερ του αρκετούς Αμερικανούς και να μπορεί να δημιουργήσει μία ομάδα όπως και έκανε, η οποία είχε υψηλούς στόχους. Τότε η λογική έλεγε ότι κάνω κοινοτικό τον Μάσει, για να πάρω ακόμα έναν Αμερικανό, γιατί έχω λεφτά (τελικά όπως φάνηκε δεν είχε) και να έχω ουσιαστικά 5-6 Αμερικανούς που να παίζουν ως Ευρωπαίοι. Και αν καταφέρω τους πουλάω κιόλας ως κοινοτικούς, όπως έγινε με τον Τζέρεμι Μάσει.
Όμως η περίπτωση Βεζένκοφ δεν είναι το ίδιο. Ο ΑΡΗΣ με βάση την σημερινή του οικονομική κατάσταση, δεν μπορεί κάνοντας Έλληνα τον Βεζένκοφ να πάρει έναν ακριβό κοινοτικό έχοντας ελεύθερη θέση. Για τον σημερινό ΑΡΗ καμία διαφορά στο αγωνιστικό δεν έχει ο Έλληνας ή ο κοινοτικός Βεζένκοφ. Το ζητούμενο είναι να μείνει. Και Αμερικανός που λέει ο λόγος να γίνονταν, δεν άλλαζε κάτι. Γιατί πολύ απλά ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να κάνει ένα ρόστερ πρωταθλητισμού, άρα να έχει και ακριβούς ξένους.
Πάμε στο οικονομικό σκέλος. Ο ΑΡΗΣ δεν κερδίζει τίποτα, γιατί η ρήτρα του παίκτη δεν αλλάζει. Παραμένει η ίδια είτε είναι κοινοτικός είτε είναι Έλληνας. Αλλάζει όμως η τιμή του Βεζένκοφ ως Έλληνας όταν θα έρθουν για συζητήσεις ο Παναθηναικός και ο Ολυμπιακός. Γιατί πλέον ο Βεζένκοφ δεν θα… πιάνει θέση ξένου και αυτό είναι σημαντικό. Είναι ένα… διαπραγματευτικό χαρτί για την πλευρά του παίκτη όσον αφορά τις συζητήσεις σε οικονομική βάση.
Κατά την άποψη μου λοιπόν στον ΑΡΗ δεν θα πρέπει να ασχολούνται με την ελληνοποίηση του Βεζένκοφ αλλά πως θα μπορέσουν να τον πείσουν να υπογράψει επέκταση του συμβολαίου του. Ακόμα και αν δεν μείνει τελικά του χρόνου στην ομάδα.
Ο Παναθηναικός τον θέλει, ποντάρει στην καινούργια φιλοσοφία των νεαρών. Η Μπαρτσελόνα επίσης και έχει ως παράδειγμα τον Παπανικολάου. Το ίδιο και ο Ολυμπιακός. Μέχρι το καλοκαίρι θα εμφανιστούν και άλλοι μνηστήρες όπως η Εφές, η Φενέρμπαχτσε, η Μπάγερν Μονάχου (τον ήθελε και πέρυσι), η Ρεάλ, ίσως η ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη. Το ΝΒΑ τον… πολιορκεί, οι μισές ομάδες έχουν έρθει να τον δουν.
Τελικά ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία της διοίκησης Αρβανίτη να είναι η επέκταση του συμβολαίου του Βεζένκοφ και η αλλαγή στην ρήτρα. Γιατί 250.000 ευρώ για τον Βεζένκοφ είναι ομολογουμένως λίγα. Αλλά βέβαια εδώ θα πρέπει να πούμε ότι ο ΑΡΗΣ δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Υ.Γ.: Για το θέμα της Εθνικής Ελλάδος δεν έχω αναφερθεί γιατί αν διαβάσει κανείς τους κανονισμούς της FIBA, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει. Εκτός αν γυρίσει η FIBA… τούμπα.
Υ.Γ.1: Για την ΑΕΚ τα είπαμε και οι θεωρίες συνωμοσίας επιβεβαιώθηκαν. Δεν βοήθησε και η απόδοση του ΑΡΗ βέβαια για να επιβεβαιωθούν 100% αλλά κάποια σφυρίγματα έπαιξαν τον ρόλο τους. Τώρα η τετράδα δυσκόλεψε, δεν έγινε όμως κάτι ακατόρθωτο.
Υ.Γ.2: Στην Γιορτή του ΑΡΗ για τα 101 χρόνια ζωής δεν βρέθηκα. Όμως χάρηκα για την βράβευση του Χάρη Παυλίδη, έναν άνθρωπο που έχω την τιμή να γνωρίζω αρκετά χρόνια, όλη μου την ζωή όπως και την υπόλοιπη οικογένεια. Πολίστες του ΑΡΗ τα τρία αδέλφια επί σειρά ετών, ο Χάρης έφυγε και κέρδισε τίτλους με τον Ολυμπιακό ενώ και τώρα ως προπονητής συνεχίζει να σηκώνει κούπες. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε τον ΑΡΗ, κάτι που ξέρουν στον Ολυμπιακό αλλά ουδέποτε του δημιούργησαν πρόβλημα. Καιρός ήταν ο Σύλλογος να τον βραβεύσει γιατί ως Αρειανός τον εκπροσωπεί πανάξια. Όπως και ο άλλος αδελφός του, ο Αργύρης Παυλίδης ο οποίος μαζί με άλλους Αρειανούς κρατάνε ζωντανό το τμήμα πόλο δίνοντας αγώνες το Σαββατοκύριακο, με την ομάδα του ΑΡΗ, που λίγο έλειψε να μην κατέβει καν στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής. Ένα τμήμα που πρόσφερε τεράστιες επιτυχίες στον Σύλλογο. Και τεράστιους αθλητές.