Ναι θα ασχοληθώ με αυτό που συνέβη στο Μάντσεστερ. Όχι τόσο με αυτό καθαυτό το συμβάν, αλά με τους απολογητές αυτής της ελεεινής, τυφλής τρομοκρατίας.
Αυτούς που αισθάνονται την ανάγκη να αναζητήσουν «λογική» πίσω από τον παραλογισμό και το σκοταδισμό που οδηγεί ανθρώπους να μυηθούν σε κάποια θρησκευτική-πολιτική οργάνωση που θεωρεί την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη, «κρέας», που μπορεί να θυσιαστεί με αντάλλαγμα «30 παρθένες» (μπορεί να κάνω λάθος στο νούμερο) και κανά δυο βουνά πιλάφι. Αυτά τα άρρωστα μυαλά, που μεγαλωμένα στη συντριπτική του πλειοψηφία στην Ευρώπη, σύχνασαν στα κατάλληλα «λαγούμια» που τους δίδαξαν ότι ο χριστιανός είναι μίασμα και ότι ο δυτικός τρόπος ζωής πρέπει να εξαλείφει. Και να αντικατασταθεί με τι παρακαλώ; Με μπούρκα και Σαρία; Τι προτάσσουν οι δολοφόνοι; Μόνο αποτροπιασμό μπορούν να προκαλέσουν οι φρικαλέες διακηρύξεις του Ισλαμικού κράτους και οι ποινές που προβλέπει ο Ισλαμικός νόμος για όσους θεωρεί «παραβάτες».
Θα το επαναλάβω για να γίνει κατανοητό. Οι «άνθρωποι» που αιματοκυλούν την Ευρώπη, έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει, συνεπώς εκπαιδευτεί και εργασθεί στη συντριπτική του πλειοψηφία στην Ευρώπη.
Είναι ο δυτικός τρόπος άριστος; Αλίμονο. Όχι μόνο δεν είναι άριστος, ολοένα είναι και πιο προβληματικός. Ωστόσο, κάποια θέματα τα έχουμε λύσει και προσπαθούμε να τα διατηρήσουμε λυμένα. Μάθαμε να μιλάμε και προσπαθούμε να διατηρήσουμε αυτό το «προνόμιο». Η αυτοχειρία θεωρείται έγκλημα, η σταυροφορίες ανήκουν στο πολύ μακρινό παρελθόν. Κατανοούμε τα προφανή, ότι η γυναίκα έχει «δικαίωμα» να κυκλοφορεί, να εργάζεται και να φωτογραφίζεται με όσα ρούχα επιθυμεί, δίχως αυτό να επισύρει την ποινή του λιθοβολισμού ή της μαστίγωσης. Έχουμε ένα πολίτευμα, προβληματικό σε αρκετά σημεία, αλλά προσπαθούμε να το διατηρούμε ζωντανό. Διαφωνούμε με τα πολιτικά άκρα, αλλά θεωρώ απίθανο να βρεθεί ένας παπάς ή ένας πάπας ή ένας δεσπότης ή ένας αρχιεπίσκοπος που να επιχειρήσει με τρόπο οργανωμένο να μπολιάσει το μυαλό πιστών με τόσο μίσος που να ζωστούν με εκρηκτικά και να αποτελειώσουν τους οπαδούς ξέρω εγώ της Μαρί Λεπέν.
Εχουμε δρόμο να διανύσουμε σε ό,τι αφορά την ομοφοβία, αλλά, διάολε, αρνούμαστε να εκτελέσουμε τόσο τους ομοφυλόφιλους όσο και του ομοφοβικούς. Ναι, προκαλούν προβληματισμό σε συνδυασμό με γέλιο καμιά φορά οι ακραίες αντιδράσεις μέρους της χριστιανικής εκκλησίας ως προς τις παρελάσεις ομοφυλοφίλων, αλλά τόσο όσο. Από εκεί όμως, τα λογύδρια δηλαδή του τάδε Μητροπολίτη, την κυρία Λουκά, μερικές αστείες κατάρες και ποσταρίσματα στο facebook μέχρι τα οργανωμένα εργαστήρια μύησης στην κτηνωδία και την διακήρυξη του μίσους με τόσο εμμονικό και πειθαναγκαστικό τρόπο που να οδηγεί ανθρώπους να ζώνονται εκρηκτικά και να αιματοκυλούν, μεσολαβεί άβυσσος. Και αυτή η «θρησκεία» που έχει τόσο δύναμη, ώστε να μετατρέπει ανθρώπους (που δεν ζουν στο μεσαίωνα ή στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας αλλά κάποιοι γεννήθηκαν, άλλοι μεγάλωσαν και κατοικούν σε προάστια του Παρισιού ή του Λονδίνου), σε κινούμενες βόμβες που εκρήγνυνται σε συναυλίες με πιτσιρίκια ή σε πλατείες παραμονές Χριστουγέννων ή σε εκκλησίες τη Μεγάλη Εβδομάδα πρέπει να προβληματίσει.
Ο απόλυτος σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και η καταδίκη της αυτοχειρίας είναι, θέλω να πιστεύω, ότι πιο ισχυρό απέμεινε στην Ευρώπη, η οποία αδιαμφισβήτητα δεν διάγει τις καλύτερες εποχές. Αντιστέκεται όμως. Και στη μάχη απέναντι στα δικά της προβλήματα, η Ευρώπη πρέπει να δει κατάματα τα εισαγόμενα προβλήματα. Και να αντιληφθεί ότι το politically correct ενδεχομένως μπορεί να οδηγήσει στο fatal error.
Παράκληση, το κείμενο μην εκληφθεί ως σύγκριση του χριστιανισμού με άλλες θρησκείες ούτε αφορμή για να δούμε το διπλανό μας μέσα από το πρίσμα της καταγωγής ή της θρησκείας. Ελάχιστα γνωρίζω για τις θρησκείες και δεν με πολυενδιαφέρουν κιόλας. Τρομάζω απλώς με την επιρροή που μπορεί να ασκήσει μια θρησκεία σε κάποιους ανθρώπους και να τους μετατρέπει από ανθρώπους της διπλανής πόρτας σε όπλα μαζικής καταστροφής και τυφλής τρομοκρατίας. Ανθρώπους που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, σπούδασαν, δούλεψαν δίπλα μας και μετατράπηκαν σε φονικές μηχανές αθώων ψυχών στο όνομα του Αλλάχ. Μεγαλώνοντας και ζώντας εδώ, στην Ευρώπη, όχι στη Συρία, ούτε στο Ιράν.
Για αυτούς δε που κατανοούν ή ακόμη χειρότερα αναζητούν ελαφρυντικά για τις κτηνωδίες στο Μπατακλάν, στο Βερολίνο, στο Μάντσεστερ, στη Στοκχόλμη, κ.λπ., τα λόγια είναι περιττά.